Epictetus hakkında data,
Epictetus biyografisi
55135 yılları aralarında yaşamış Stoalı filozof ve ahlakçıdır
Azad edilmiş bir esir olan Epiktetos'un Stoacılığının temelinde, hür, tanrısal kayra, insanlık ve ahlak düşüncesi bulunur Kendisine bilge birey olarak Sokrates'le Diogenes'i örnek almış olan Epiktetos, temelde etik ile ilgilenmiş ve gerçek eğitimin, bütünüyle bireye ait olan tek şeyin bireyin iradesi ya da amacı olduğunu kavramaktan başka bir şey olmadığını bahis etmiştir İnsan, ona göre, iradeden egemen olan iyi veya kötü hiçbir şey bulunmadığını öğrenmeli ve olayları öngörmeye ya da yönlendirmeye kalkışmayıp, yalnızca onları anlama çabası göstermelidir
İnsanın kendisinin dışındaki şeylere düşkünlük görünüm, yani kölelikle, ahlaki amacını hayata geçirme, eşdeyişle özgürlük arasında bir tercihte bulunması gerektiğini savunan Epiktetos'a göre, bir insana diğer bir insan zarar vermez, ona yalnızca kendisi zarar verebilir Akademik kavga ve teoriyi hor gören Epiktetos'un mesajı, Stoalıların birçoğu gibi, entelektüellere, idareci sınıfa yok de, sıradan insana yönelmiştir
Siyaset alanında, Epiktetos, insanı, Tanrı'dan başka insanları da içeren büyük bir sistemin üyesi olarak görmüştür Ona tarafından, her insan öncelikle, kendi toplumunun bir yurttaşıdır Ama o, bir yanlamasına da, tanrıların ve tüm insanların oluşturduğu daha büyük bir topluluğun üyesidir Büyük Kasaba devleti bu topluluğun sadece kötü bir kopyasıdır Halk zeki yanlarıyla, Tanrı'nın çocuklarıdırlar ve kendilerinde kutsal öğeler taşırlar Bundan nedeniyle, millet, Epiktetos'a kadar, kentlerini ve yaşamlarını Tanrı'nın iradesine göre yönetmeye çalışmalıdır
Epiktetos'un İki Esas Kuralı
Stoacı Epiktetos'un ahlak felsefesinin temelinde yer alan iki kaide: 'İradenin dıştan, iyi ya da fena olan hiçbir şey bulunmadığını kabul etmemiz gerekir' ve 'Olayları öngörüp yönlendirmeye çalışmak yerine, onları sadece bilgelikle kabul etmeliyiz'
Epiktetos'a kadar, insan için iyi olan tek şey iradedir ve en önemli erdem bilgeliktir Bilgelik ise, insanın kendisini doğanın ayrılmaz bir parçası olarak görmesiyle ve doğanın seyrine but uydurmasıyla elde edilir İnsan kendisini dünyanın gidişinden sıyırıp ayıramadığına göre, yapılacak en iyi iş dünyanın gidişini olduğu gibi benimserse, kendisini geveze sıkıntı ve tedirginliklerden kurtarır
Epiktetos'un bu anlayışına göre, insan bir dramdaki aktöre benzer Dünya ve dünyanın tarihiyle ilgili bu dramda, insan yalnızca bir oyuncudur Oyuncu oynayacağı rolü seçemez, dekora, oyunun kendisine etkide bulunamaz Tanrı veya düşünce ilkesidir ki, her insanın bu tarih içinde ne olacağını belirler Dünya sahnesinde bir tiyatro eserindeki oyuncuya benzer insan, hiçbir etkide bulunamayacağı şeyler karşı düşüncesiz kalmak durumundadır Onun kontrol edebileceği tek bir şey vardır: Kendi tavrı ve tutkuları
O, bir başkasına daha iyi bir rol verildiği için kıskançlık duymamalı, makyajı yapan burnunu çirkin gösterdiği için, kendisini aşağılanmış hissetmemelidir Yani, insan kendisine ne verilmişse onunla yetinmeli, erişemeyeceği, sahip olamayacağı şeyler için, istek, kıskançlık duymamalıdır Bütün bu duygular onu mutsuz kılar Öyleyse, yapılması gereken şey, mantıklı olmayan duygular, tutkular karşı, kişinin dinç olması, bağımsızlığını kazanmasıdır Bu bağımsızlığa giden yol ise, bilgelikten geçer İnsan kendisini bu olumsuz duygulardan kurtarabilirse, yani duygusuzluk haline ulaşabilirse, bilge insana özgü olan kolaylık ve mutluluğa kavuşabilir Zira, sadece bilge insan rolünün ne olduğunu bilebilir *
Epictetus biyografisi
55135 yılları aralarında yaşamış Stoalı filozof ve ahlakçıdır
Azad edilmiş bir esir olan Epiktetos'un Stoacılığının temelinde, hür, tanrısal kayra, insanlık ve ahlak düşüncesi bulunur Kendisine bilge birey olarak Sokrates'le Diogenes'i örnek almış olan Epiktetos, temelde etik ile ilgilenmiş ve gerçek eğitimin, bütünüyle bireye ait olan tek şeyin bireyin iradesi ya da amacı olduğunu kavramaktan başka bir şey olmadığını bahis etmiştir İnsan, ona göre, iradeden egemen olan iyi veya kötü hiçbir şey bulunmadığını öğrenmeli ve olayları öngörmeye ya da yönlendirmeye kalkışmayıp, yalnızca onları anlama çabası göstermelidir
İnsanın kendisinin dışındaki şeylere düşkünlük görünüm, yani kölelikle, ahlaki amacını hayata geçirme, eşdeyişle özgürlük arasında bir tercihte bulunması gerektiğini savunan Epiktetos'a göre, bir insana diğer bir insan zarar vermez, ona yalnızca kendisi zarar verebilir Akademik kavga ve teoriyi hor gören Epiktetos'un mesajı, Stoalıların birçoğu gibi, entelektüellere, idareci sınıfa yok de, sıradan insana yönelmiştir
Siyaset alanında, Epiktetos, insanı, Tanrı'dan başka insanları da içeren büyük bir sistemin üyesi olarak görmüştür Ona tarafından, her insan öncelikle, kendi toplumunun bir yurttaşıdır Ama o, bir yanlamasına da, tanrıların ve tüm insanların oluşturduğu daha büyük bir topluluğun üyesidir Büyük Kasaba devleti bu topluluğun sadece kötü bir kopyasıdır Halk zeki yanlarıyla, Tanrı'nın çocuklarıdırlar ve kendilerinde kutsal öğeler taşırlar Bundan nedeniyle, millet, Epiktetos'a kadar, kentlerini ve yaşamlarını Tanrı'nın iradesine göre yönetmeye çalışmalıdır
Epiktetos'un İki Esas Kuralı
Stoacı Epiktetos'un ahlak felsefesinin temelinde yer alan iki kaide: 'İradenin dıştan, iyi ya da fena olan hiçbir şey bulunmadığını kabul etmemiz gerekir' ve 'Olayları öngörüp yönlendirmeye çalışmak yerine, onları sadece bilgelikle kabul etmeliyiz'
Epiktetos'a kadar, insan için iyi olan tek şey iradedir ve en önemli erdem bilgeliktir Bilgelik ise, insanın kendisini doğanın ayrılmaz bir parçası olarak görmesiyle ve doğanın seyrine but uydurmasıyla elde edilir İnsan kendisini dünyanın gidişinden sıyırıp ayıramadığına göre, yapılacak en iyi iş dünyanın gidişini olduğu gibi benimserse, kendisini geveze sıkıntı ve tedirginliklerden kurtarır
Epiktetos'un bu anlayışına göre, insan bir dramdaki aktöre benzer Dünya ve dünyanın tarihiyle ilgili bu dramda, insan yalnızca bir oyuncudur Oyuncu oynayacağı rolü seçemez, dekora, oyunun kendisine etkide bulunamaz Tanrı veya düşünce ilkesidir ki, her insanın bu tarih içinde ne olacağını belirler Dünya sahnesinde bir tiyatro eserindeki oyuncuya benzer insan, hiçbir etkide bulunamayacağı şeyler karşı düşüncesiz kalmak durumundadır Onun kontrol edebileceği tek bir şey vardır: Kendi tavrı ve tutkuları
O, bir başkasına daha iyi bir rol verildiği için kıskançlık duymamalı, makyajı yapan burnunu çirkin gösterdiği için, kendisini aşağılanmış hissetmemelidir Yani, insan kendisine ne verilmişse onunla yetinmeli, erişemeyeceği, sahip olamayacağı şeyler için, istek, kıskançlık duymamalıdır Bütün bu duygular onu mutsuz kılar Öyleyse, yapılması gereken şey, mantıklı olmayan duygular, tutkular karşı, kişinin dinç olması, bağımsızlığını kazanmasıdır Bu bağımsızlığa giden yol ise, bilgelikten geçer İnsan kendisini bu olumsuz duygulardan kurtarabilirse, yani duygusuzluk haline ulaşabilirse, bilge insana özgü olan kolaylık ve mutluluğa kavuşabilir Zira, sadece bilge insan rolünün ne olduğunu bilebilir *