Dağ Dağa Kavuşmaz Fakat İnsan İnsana Kavuşur
İKİ DOSTUN HİKAYESİ
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde eski zamanda iki arkadaşça ufak çocuk vardı Bunların yediği içitiği ayrı gitmezdi Günler aylar geçti şart defalarca aynıydı, hatta kurdukları hayaller bile aynıydı Bir gün arkadaşlardan birinin babasının tayini başka bir memlekete düşer İki arkadaş haberi duyunca biçare ülkü gelirler Ve ayrılık kazanç çatar, bu vesile ile iki dost birbirlerinden farklı düşerler Aylar, yıllar birbirini kovalarken iki dost kavuşma umutlarını hiçbir süre kaybetmemişlerdir İki dosttan biri ticaretle diğeri ise çobanlık yapıyordu Ticaretle uğraşan dost büyük kervan hazırlayıp yola çıkar Öteki dost ise koyunları dağın eteklerinde otlatıyordu Çoban İki dağa bakarak bu dağların kavuşamayacağını fakat bir gün dostuna kavuşacağı günü düş ediyordu ve karşıdan büyük bir ticaret kervanının geldiğini fark etti anında onlara süt sağıp ikram etmeyi düşündü ve sütü sağdı beklemeye koyuldu Kervan iyice yaklaştı kervan sahibi dost karşıda koyun sürüsünü gördü ve yanında gitmeye koyuldu İki arkadaş birbirlerinden habersiz yaklaşmaya başladılar Ve birbirlerini gördüler çobanolan dost elindeki süt çanağını yere düşürdü ve dostuna koşarak sarıldı ve arkasından dostuna dostum sana bir şey diyeyim mi şu dağlara bakarken aklımdan geçen tek sözcük hep “Dağ dağa kavuşmaz ama insan insana kavuşur dedi hasret gözyaşlarıyla birirlerine sarıldılar… *
İKİ DOSTUN HİKAYESİ
Evvel zaman içinde kalbur saman içinde eski zamanda iki arkadaşça ufak çocuk vardı Bunların yediği içitiği ayrı gitmezdi Günler aylar geçti şart defalarca aynıydı, hatta kurdukları hayaller bile aynıydı Bir gün arkadaşlardan birinin babasının tayini başka bir memlekete düşer İki arkadaş haberi duyunca biçare ülkü gelirler Ve ayrılık kazanç çatar, bu vesile ile iki dost birbirlerinden farklı düşerler Aylar, yıllar birbirini kovalarken iki dost kavuşma umutlarını hiçbir süre kaybetmemişlerdir İki dosttan biri ticaretle diğeri ise çobanlık yapıyordu Ticaretle uğraşan dost büyük kervan hazırlayıp yola çıkar Öteki dost ise koyunları dağın eteklerinde otlatıyordu Çoban İki dağa bakarak bu dağların kavuşamayacağını fakat bir gün dostuna kavuşacağı günü düş ediyordu ve karşıdan büyük bir ticaret kervanının geldiğini fark etti anında onlara süt sağıp ikram etmeyi düşündü ve sütü sağdı beklemeye koyuldu Kervan iyice yaklaştı kervan sahibi dost karşıda koyun sürüsünü gördü ve yanında gitmeye koyuldu İki arkadaş birbirlerinden habersiz yaklaşmaya başladılar Ve birbirlerini gördüler çobanolan dost elindeki süt çanağını yere düşürdü ve dostuna koşarak sarıldı ve arkasından dostuna dostum sana bir şey diyeyim mi şu dağlara bakarken aklımdan geçen tek sözcük hep “Dağ dağa kavuşmaz ama insan insana kavuşur dedi hasret gözyaşlarıyla birirlerine sarıldılar… *