* * * * * * * * * * * * * * * * * *
Aile içi geçimsizlik varsa ve çift mutlu değilse “boşanma kararı nasıl verilmeli?*
Boşanma kararı iki erişkinin hayatlarını aranje etmek adına verecekleri çok ciddi bir karar Bu kararda kültürel yapıları gibi, sosyal olarak irtibat halinde bulundukları birey ve ortamların değerlendirmeleri de kendi kararları kadar etkili olabiliyor*
*
İki yetişkin için yaşantılarını birlikte geçmek artan bir şekilde baskı ülkü geldiyse, özellikle karşılıklı değerinde vermelayık alma duygusundan uzaklaşıldıysa, ilişkinin devamı zaten epeyce “ziyafet amaçlı oluyor Fakat yine de kararın zamanı, biçimi, baştan sona bu iki erişkine ait Boşanmama da, ilişki hiç yolunda gitmese de, bireysel tercihleri olabilir, muhakkak
*
Boşanmayı düşünen çiftler çocuğun durumu, psikolojisi açısından ne gibi tedbirler almalı?
Öncelikle sağlıklı yürümeyen bir evlilik ilişkisi içinde çocuğun da ruhsal yönden sağlıklı olamayacağı bilinmeli Yalnızca çocuk olduğu için ilişkinin devamı planlanıyorsa hiç değilse ilişki daha nitelikli ülkü getirilmeye çalışılmalı
*
Çocuğun ruhsal durumu için sağlanması gereken en dinç konum, çocuğa kimin, hangi koşullarda bakacağının ayarlanmasıyla olası olur *Çocuğun hayat kalitesinin değişmeyeceğinin ya da en azından daha kötüye gitmeyeceğinin çocuğa anlatılması epeyce rahatlatıcıdır*
*
Ayrılma aşamasında erişkinler çocuğa büyüyeceği ortamla ilgili karmaşık, dengesiz bir inşa sunarlarsa olarak çocuk bu kaostan olumsuz etkilenir ve yoğun kayıp, yitim duygusu yaşar Çocuğun mümkünse yaşadığı yer, okuduğu okul değiştirilmeden, anne ya da babasını tümden kaybettiği izlenimi verilmeden ayrılık sürecine hazırlanması gerekir
*
Çocuğa boşanma kararı nasıl anlatılmalı? Bu karar anlatılırken genelde çocuklardan ne çeşit tepkiler ve sorular geliyor?*
*
Çocuğa anne ve babanın artık benzer evde yaşamama kararı aldığı, her iki ebeveyn varlığında anlatılmalı Bu kararda kendisinin herhangi katkısı veya etkisi olmadığı, bundan daha sonra da olamayacağı, kuşkusuz açıklama edilmeli Yani, “biz ayrılmayı düşünüyoruz, sen ne dersin? çocuğa sorulabilecek en fena sorudur
Çocuk, kimin yanında kalacağını, kimlerle nasıl süre geçireceğini, giden erişkinle ne sıklıkta görüşebileceğini anlayışlı olmak ister Bu konuda sorular soracaktır Olabildiğince gerçekçi, yaşamayı planladığımız hayata uygun yanıtlar belirlemek gereklidir bu noktada
Örneğin; Ebeveynlerden biri ülke açık havada yaşayacaksa, “her istediğinde onu görebileceksin seslenmek adilane olmaz ve bu aşamada çocuğun güven duygusunu zedeleyebilir
*
Ebeveynlerin düşündüğünün tersine, “kim suçlu, kim terketmek istiyor soruları çoğunlukla sorulmaz çocuk tarafından yine de bu nesil sorular karşı apaçık bir suçlu olmadığı ifade edilmelidir
*
Boşanmalar çocuğu nasıl etkileyebilir?
*
Bu noktada boşanmaların şekli önemli Çirkin sözlerin, tanımların sık sık kullanıldığı, her iki tarafın birbirini ve ailelerini suçladığı bir ortamda çocuğun öfkesi artabilir Depresif bulgular (suçluluk ve anlamsızlık duyguları, yas duygusal, uyku sorunları, ders başarısında düşme) izlenebilir
*
Ebeveynlerin kendilerini denetleyebildiği daha sağlıklı bölünme süreçlerinde çocukların çoğunda bu negatif ruh haline şahit olmadığımızı söyleyebiliriz
*
Boşanmanın gerçekleşmesini takiben anne baba ilişkisi nasıl olmalı?*
Ebeveynler ayrılık kararından daha sonra bundan böyle ayrı evlerde yaşamakta, öbür yaşam tarzlarına sahip iki insan olarak hayatlarına devam etmektedir Değişmeyen tek şey, çocuklarının varlığı, anne ve babalıklarıdır Birbirlerine duydukları hiddet nedeniyle çocuklarını görme veya ihtiyaçlarını karşılama konusunda zorluk çıkaran ebeveynler ruhsal anlamda çocukta büyük zarar yaratacaklarını bilmeli*
*
Bir başka nokta, ebeveynlerden birinin ilişkiyi devam ettirmek adına çocuğu ve ihtiyaç alanlarını kullanmaya çalışması Çocuğun afiyet sorunlarının veya mektep, disiplin problemleri abartılarak her seferinde ebeveynleri bir araya getirmesi sağlanıyorsa, çocuk bu cins sorunlar üretmeye devam edebilir Bir çeşitlilik birleştirmek ricası ile hareket edebilir çocuk Bu da önemli bir ruhsal ağırlık oluşturur*
*
Fiilen yapılması istenen epeyce kolay Birlikte yaşadığımız süre boyunca nasıl ki yaşantımızı daha kolay hale getirmeye çalışıyoruz, destek oluyoruz, aile kavramı bu demek, özünde Ayrılık sonrası bütünüyle böyle olamasa da, karşımızdaki insanın hayatını zorlaştırmamak için önlem almak uygun
Bu, çocuğun yükünü ruhsal olarak azaltacak bir nokta çünkü Yani, çocuk rahatsızlandı, doktora gidilmesi zorunlu, bunu tek bir ebeveyn kolayca halledebilecekken, diğerinin de çağırılması, gelmeye zorlanması, gelememesi durumunda ebeveynlik ve sorumluluk anlamında yetersizliğinin, özellikle çocuğun yanında sorgulanması, olabilecek en incitici tablolardan çocuk için
*
Çocuk mektep çağındaysa mektep ile anne – baba nasıl bir iş birliği yapılmalı fakat çocuk okulda fişlenme gibi bir koşul yaşamasın?
*
Okullarda rehberlik birimleri ile görüşülmesi uygun olur Çoğunlukla çocuğun sosyal ve akademik uyumu için önlemler alan, iyi çalışan birimler bunlar
*
Okulla ilişkide de ebeveynlerin net olması, kendi içlerindeki çatışmayı okula yansıtmaması değerli bu noktada Bir Takım ebeveynler boşanmayı saklanması gereken bir durum gibi algılayabiliyor Bunu sakıncalı buluyorum Çocuğun jurnal hayatının birçok okulda geçiyor Anne baba ayrılığının okulla, çocuğunuzun güvendiğiniz öğretmenleriyle paylaşılması en dinç destek olacaktır okulla ilgili olarak
*
Fişlenme, bir sezgi hatası bana tarafından Boşanmış anne babası olan çok sayıda çocuk var Okulların da yeterince halden anlayan ve çocuğu ruhsal açıdan kavrayıcı tutumlar geliştireceğini düşünüyorum Bu beklenen olumlu yardım alınamazsa okul değişikliği yapılması bile faydalı olabilir*
*
Boşanmış ailelerin çocukları defalarca bu durumdan etkilenir mi?
Toplumumuzda genel olarak çocuğun her negatif davranışını boşanmaya mülk etmek gibi bir eğilim var? Bu ne derece doğru?
Boşanmamış bir ailenin çocuğu da benzer davranışları gösteremez mi?
*
Boşanma, bir hayat tarzının köklü değişikliği Kesinlikle hem ebeveynleri ayrıca çocukları etkilemesi kaçınılmazdır Ancak kimsesiz boşanma kararının çocuklarda ruhsal hastalıklara niçin olacağını bildirmek olası yok
Daha önce de belirttiğim gibi, karmakarışık, çirkin ve kaotik bir bölünme süreci çocukları olumsuz etkiler bununla beraber ev içinde birbiriyle ilişkisinde dengesiz, gergin, uyumsuz iki yetişkin olarak ebeveynler de çocukta ruhsal rahatsızlık zemini hazırlamaktalar, ayrılma kararı olmadan da
*
Boşanma olmadan da çocuklarda buhran, endişe bozukluğu, hiddet denetiminde sorunlar görülmektedir Boşanma kimsesiz bu bozukluklara niçin olmaz Toplumumuzda aile birliğinin devamını temin etmek adına, çocukların negatif etkilendiği fazlaca abartılmakta Bilimsel açıdan, çocuğun anne babası ayrıldıysa depresyona girer, davranışları bozulur, boşanma olmazsa çocuk ayrıntılarıyla ruhsal yönden sağlıkla yaşamına devam eder, gibi tanımlamalar yerine getirmek mümkün değildir
*
Boşanmış bir çift ne değin vakit sonra bitmiş başka bir ilişkiye sıcak bakmalı? Bunun istatistiki, bilimsel verisi var mı?
*
Bu cins bir istatistikten bahsetmek muhtemel değil Çünkü çok bireysel yanıtlar verilebilir bu tür bir soruya Boşanmanın bir nesil yas süreci yaşatacağını hesap etmek gerekiyor Bireylerin inleme alıkoyma şekilleri ve süreleri ne dek farklıysa ayrılıktan daha sonra yeni bir ilişki kurma süreleri de o kadar farklılık gösterecektir Ancak ayrılık süreci, hukuki olarak boşanma gerçekleştikten sonradan başlamıyor, bu da bilinmeli Sıklıkla ilişkinin sağlığa zararlı, doyum vermeyen bir ayla gelmesinin gerisinde ayrılık süreci başlar, şehvetli olarak böylece de, boşanma ardından dinç bir diğer ilişki kurabilmek için şu değin süre, gün gereklidir, gibi teknik bir betimleme yapmak muhtemel olamıyor
*
Anne veya baba boşanmadan daha sonra hayatına giren diğer kişileri çocuk ile tanıştırmalı mı?
Ebeveynler boşandıktan sonra hayatlarına girecek olan kişileri, oysa önemli ve uzun süreli bir ilişki söz konusu ise çocuklarıyla tanıştırmalıdır Hayatlarına giren partner ya da partnerlerini çocuklarıyla her defasında tanıştırmayı seçim etmesi durumunda ebeveyn önemli bir öfkeyle ve düzen sorunuyla karşı karşıya kalabilir Ayrıca çocuğa gelecekte yaşayacağı ilişkiler konusunda hatalı bir model oluşturabilir
*
Boşanmış bir anne veya baba tekrar evlenmeyi düşündüğünde bu çocuğa nasıl anlatılmalı?
*
Çocuğun yaşına ve genel gelişim düzeyine tarafından öbür sözlerle şart tanımlanabilir Okul öncesi dönemde çocuk anne veya babasının bir başkasıyla evleneceğini, benzer evde yaşayacağını bir tutam öfkeyle karşılayıp yeni partneri öteki ebeveyniyle kıyas yoluna gidebilir*
*
İlkokul döneminde daha mantıklı, keza soyut keza somut olaylar üzerinden bu kişinin sevilen, iyi bir insan olduğu anlatılabilir*
*
Ergenlik döneminde ise daha fazla görünmeyen kavramlarla ilişkinin uzun süreli bir boyuta taşınacağı ifade edilmeli, duygusal ihtiyaçlardan söz edilmelidir*
*
Ne olursa olsun, ebeveynin evlenme kararı aldığı kişinin, “yenicici anne ya da “yenicici baba olarak tanımlanmasından kaçınılmalıdır Çocuğun bu kişiye nasıl hitap edeceği, saygı sınırları çerçevesinde, çocuk tarafından belirlenmelidir
*
İkinci izaç gerçekleştiğinde çocuk özellikle evlenen ebeveyn ile yaşıyorsa, çocuğa yaklaşma evde nasıl olmalı?*
*
Çocuğun yaşantısında değiştirme olması kaçınılmazdır Ebeveyniyle yalnız süre geçirmesi, bir takım sorunların çözümünde ebeveyninden, yeni benzer yokken yardım alması, onu rahatlatır İlişkinin benzer güven duygusuyla sürdüğü şehvetli yerleşir Ama olayların çözümünde yeni eşin fazlaca müdahaleci davranması, çocuğun tarafında olsa bile kontrolünü kaybetmesi, çocuğun ebeveyniyle ilişkisinin sıcaklığını kaybettiği duygu yaşamasına niçin olabilir
*
“Sen benim babam değilsin, karışamazsın veya “Sen annem olduğunu mu sanıyorsun gibi yaralayıcı sözler işitilse bile ilişkiye taraflar sakinleştikten sonradan, kaldığı yerden devam edilmelidir*
*
Erişkin davranışında başlıca olan, çocuğun açmazda olduğunu hissetmek ve olgun davranarak hissi inişçıkışlardan ilişkiyi korumak olmalıdır Yeni eşin bu tavrı, çocuğun anlaşıldığı, desteklendiği duygusunu geliştirir, ilişkiyi sağlamlaştırır *
*
Evlenen ve evlenilen şahısların ilk evliliklerinden çocukları varsa denge nasıl kurulabilir ev içerisinde? Ne gibi sorunlar çıkabilir?
*
Çok güç bir soru Çünkü evlenen kişilerin ve çocuklarının mizaç ve yaş özelliklerine tarafından yüzlerce yanıtı olabilir En genel anlamda, her ebeveyn çocuklarının eğitiminden, disiplininden ve davranış biçiminden sorumlu olmalı, diğerinden zaman zaman yardım almalıdır
Bu desteğin ve farklı alanlara yönlendirilmiş tutum değişikliklerinin her adımda çocuğa yansımaması gerekir Benzer ilişkisini çocuklarıyla ilişkisinden soyutlayabilmeli, onların arasındaki çatışma ve kırgınlıkları kendi ilişkilerine taşımamalıdır
Çocukların kendi aralarında yaşadığı çatışmalar olabildiğince erişkinlerin karışmadığı bir alan olarak kabul edilmelidir Çocuklar kadar hakemlik yapmaları ya da çözüm önerisi getirmeleri istendiğinde her iki tarafa da yerinde öneriler, iki erişkin göre, net ve tek bir doğru şeklinde çocuklara sunulmalıdır
*
Dr Emel Bellibaş
Acıbadem Kadıköy Hastanesi*
Çocuk ve Ergen Psikiyatristi
*
wwwkidsgourmetcom
*
Aile içi geçimsizlik varsa ve çift mutlu değilse “boşanma kararı nasıl verilmeli?*
Boşanma kararı iki erişkinin hayatlarını aranje etmek adına verecekleri çok ciddi bir karar Bu kararda kültürel yapıları gibi, sosyal olarak irtibat halinde bulundukları birey ve ortamların değerlendirmeleri de kendi kararları kadar etkili olabiliyor*
*
İki yetişkin için yaşantılarını birlikte geçmek artan bir şekilde baskı ülkü geldiyse, özellikle karşılıklı değerinde vermelayık alma duygusundan uzaklaşıldıysa, ilişkinin devamı zaten epeyce “ziyafet amaçlı oluyor Fakat yine de kararın zamanı, biçimi, baştan sona bu iki erişkine ait Boşanmama da, ilişki hiç yolunda gitmese de, bireysel tercihleri olabilir, muhakkak
*
Boşanmayı düşünen çiftler çocuğun durumu, psikolojisi açısından ne gibi tedbirler almalı?
Öncelikle sağlıklı yürümeyen bir evlilik ilişkisi içinde çocuğun da ruhsal yönden sağlıklı olamayacağı bilinmeli Yalnızca çocuk olduğu için ilişkinin devamı planlanıyorsa hiç değilse ilişki daha nitelikli ülkü getirilmeye çalışılmalı
*
Çocuğun ruhsal durumu için sağlanması gereken en dinç konum, çocuğa kimin, hangi koşullarda bakacağının ayarlanmasıyla olası olur *Çocuğun hayat kalitesinin değişmeyeceğinin ya da en azından daha kötüye gitmeyeceğinin çocuğa anlatılması epeyce rahatlatıcıdır*
*
Ayrılma aşamasında erişkinler çocuğa büyüyeceği ortamla ilgili karmaşık, dengesiz bir inşa sunarlarsa olarak çocuk bu kaostan olumsuz etkilenir ve yoğun kayıp, yitim duygusu yaşar Çocuğun mümkünse yaşadığı yer, okuduğu okul değiştirilmeden, anne ya da babasını tümden kaybettiği izlenimi verilmeden ayrılık sürecine hazırlanması gerekir
*
Çocuğa boşanma kararı nasıl anlatılmalı? Bu karar anlatılırken genelde çocuklardan ne çeşit tepkiler ve sorular geliyor?*
*
Çocuğa anne ve babanın artık benzer evde yaşamama kararı aldığı, her iki ebeveyn varlığında anlatılmalı Bu kararda kendisinin herhangi katkısı veya etkisi olmadığı, bundan daha sonra da olamayacağı, kuşkusuz açıklama edilmeli Yani, “biz ayrılmayı düşünüyoruz, sen ne dersin? çocuğa sorulabilecek en fena sorudur
Çocuk, kimin yanında kalacağını, kimlerle nasıl süre geçireceğini, giden erişkinle ne sıklıkta görüşebileceğini anlayışlı olmak ister Bu konuda sorular soracaktır Olabildiğince gerçekçi, yaşamayı planladığımız hayata uygun yanıtlar belirlemek gereklidir bu noktada
Örneğin; Ebeveynlerden biri ülke açık havada yaşayacaksa, “her istediğinde onu görebileceksin seslenmek adilane olmaz ve bu aşamada çocuğun güven duygusunu zedeleyebilir
*
Ebeveynlerin düşündüğünün tersine, “kim suçlu, kim terketmek istiyor soruları çoğunlukla sorulmaz çocuk tarafından yine de bu nesil sorular karşı apaçık bir suçlu olmadığı ifade edilmelidir
*
Boşanmalar çocuğu nasıl etkileyebilir?
*
Bu noktada boşanmaların şekli önemli Çirkin sözlerin, tanımların sık sık kullanıldığı, her iki tarafın birbirini ve ailelerini suçladığı bir ortamda çocuğun öfkesi artabilir Depresif bulgular (suçluluk ve anlamsızlık duyguları, yas duygusal, uyku sorunları, ders başarısında düşme) izlenebilir
*
Ebeveynlerin kendilerini denetleyebildiği daha sağlıklı bölünme süreçlerinde çocukların çoğunda bu negatif ruh haline şahit olmadığımızı söyleyebiliriz
*
Boşanmanın gerçekleşmesini takiben anne baba ilişkisi nasıl olmalı?*
Ebeveynler ayrılık kararından daha sonra bundan böyle ayrı evlerde yaşamakta, öbür yaşam tarzlarına sahip iki insan olarak hayatlarına devam etmektedir Değişmeyen tek şey, çocuklarının varlığı, anne ve babalıklarıdır Birbirlerine duydukları hiddet nedeniyle çocuklarını görme veya ihtiyaçlarını karşılama konusunda zorluk çıkaran ebeveynler ruhsal anlamda çocukta büyük zarar yaratacaklarını bilmeli*
*
Bir başka nokta, ebeveynlerden birinin ilişkiyi devam ettirmek adına çocuğu ve ihtiyaç alanlarını kullanmaya çalışması Çocuğun afiyet sorunlarının veya mektep, disiplin problemleri abartılarak her seferinde ebeveynleri bir araya getirmesi sağlanıyorsa, çocuk bu cins sorunlar üretmeye devam edebilir Bir çeşitlilik birleştirmek ricası ile hareket edebilir çocuk Bu da önemli bir ruhsal ağırlık oluşturur*
*
Fiilen yapılması istenen epeyce kolay Birlikte yaşadığımız süre boyunca nasıl ki yaşantımızı daha kolay hale getirmeye çalışıyoruz, destek oluyoruz, aile kavramı bu demek, özünde Ayrılık sonrası bütünüyle böyle olamasa da, karşımızdaki insanın hayatını zorlaştırmamak için önlem almak uygun
Bu, çocuğun yükünü ruhsal olarak azaltacak bir nokta çünkü Yani, çocuk rahatsızlandı, doktora gidilmesi zorunlu, bunu tek bir ebeveyn kolayca halledebilecekken, diğerinin de çağırılması, gelmeye zorlanması, gelememesi durumunda ebeveynlik ve sorumluluk anlamında yetersizliğinin, özellikle çocuğun yanında sorgulanması, olabilecek en incitici tablolardan çocuk için
*
Çocuk mektep çağındaysa mektep ile anne – baba nasıl bir iş birliği yapılmalı fakat çocuk okulda fişlenme gibi bir koşul yaşamasın?
*
Okullarda rehberlik birimleri ile görüşülmesi uygun olur Çoğunlukla çocuğun sosyal ve akademik uyumu için önlemler alan, iyi çalışan birimler bunlar
*
Okulla ilişkide de ebeveynlerin net olması, kendi içlerindeki çatışmayı okula yansıtmaması değerli bu noktada Bir Takım ebeveynler boşanmayı saklanması gereken bir durum gibi algılayabiliyor Bunu sakıncalı buluyorum Çocuğun jurnal hayatının birçok okulda geçiyor Anne baba ayrılığının okulla, çocuğunuzun güvendiğiniz öğretmenleriyle paylaşılması en dinç destek olacaktır okulla ilgili olarak
*
Fişlenme, bir sezgi hatası bana tarafından Boşanmış anne babası olan çok sayıda çocuk var Okulların da yeterince halden anlayan ve çocuğu ruhsal açıdan kavrayıcı tutumlar geliştireceğini düşünüyorum Bu beklenen olumlu yardım alınamazsa okul değişikliği yapılması bile faydalı olabilir*
*
Boşanmış ailelerin çocukları defalarca bu durumdan etkilenir mi?
Toplumumuzda genel olarak çocuğun her negatif davranışını boşanmaya mülk etmek gibi bir eğilim var? Bu ne derece doğru?
Boşanmamış bir ailenin çocuğu da benzer davranışları gösteremez mi?
*
Boşanma, bir hayat tarzının köklü değişikliği Kesinlikle hem ebeveynleri ayrıca çocukları etkilemesi kaçınılmazdır Ancak kimsesiz boşanma kararının çocuklarda ruhsal hastalıklara niçin olacağını bildirmek olası yok
Daha önce de belirttiğim gibi, karmakarışık, çirkin ve kaotik bir bölünme süreci çocukları olumsuz etkiler bununla beraber ev içinde birbiriyle ilişkisinde dengesiz, gergin, uyumsuz iki yetişkin olarak ebeveynler de çocukta ruhsal rahatsızlık zemini hazırlamaktalar, ayrılma kararı olmadan da
*
Boşanma olmadan da çocuklarda buhran, endişe bozukluğu, hiddet denetiminde sorunlar görülmektedir Boşanma kimsesiz bu bozukluklara niçin olmaz Toplumumuzda aile birliğinin devamını temin etmek adına, çocukların negatif etkilendiği fazlaca abartılmakta Bilimsel açıdan, çocuğun anne babası ayrıldıysa depresyona girer, davranışları bozulur, boşanma olmazsa çocuk ayrıntılarıyla ruhsal yönden sağlıkla yaşamına devam eder, gibi tanımlamalar yerine getirmek mümkün değildir
*
Boşanmış bir çift ne değin vakit sonra bitmiş başka bir ilişkiye sıcak bakmalı? Bunun istatistiki, bilimsel verisi var mı?
*
Bu cins bir istatistikten bahsetmek muhtemel değil Çünkü çok bireysel yanıtlar verilebilir bu tür bir soruya Boşanmanın bir nesil yas süreci yaşatacağını hesap etmek gerekiyor Bireylerin inleme alıkoyma şekilleri ve süreleri ne dek farklıysa ayrılıktan daha sonra yeni bir ilişki kurma süreleri de o kadar farklılık gösterecektir Ancak ayrılık süreci, hukuki olarak boşanma gerçekleştikten sonradan başlamıyor, bu da bilinmeli Sıklıkla ilişkinin sağlığa zararlı, doyum vermeyen bir ayla gelmesinin gerisinde ayrılık süreci başlar, şehvetli olarak böylece de, boşanma ardından dinç bir diğer ilişki kurabilmek için şu değin süre, gün gereklidir, gibi teknik bir betimleme yapmak muhtemel olamıyor
*
Anne veya baba boşanmadan daha sonra hayatına giren diğer kişileri çocuk ile tanıştırmalı mı?
Ebeveynler boşandıktan sonra hayatlarına girecek olan kişileri, oysa önemli ve uzun süreli bir ilişki söz konusu ise çocuklarıyla tanıştırmalıdır Hayatlarına giren partner ya da partnerlerini çocuklarıyla her defasında tanıştırmayı seçim etmesi durumunda ebeveyn önemli bir öfkeyle ve düzen sorunuyla karşı karşıya kalabilir Ayrıca çocuğa gelecekte yaşayacağı ilişkiler konusunda hatalı bir model oluşturabilir
*
Boşanmış bir anne veya baba tekrar evlenmeyi düşündüğünde bu çocuğa nasıl anlatılmalı?
*
Çocuğun yaşına ve genel gelişim düzeyine tarafından öbür sözlerle şart tanımlanabilir Okul öncesi dönemde çocuk anne veya babasının bir başkasıyla evleneceğini, benzer evde yaşayacağını bir tutam öfkeyle karşılayıp yeni partneri öteki ebeveyniyle kıyas yoluna gidebilir*
*
İlkokul döneminde daha mantıklı, keza soyut keza somut olaylar üzerinden bu kişinin sevilen, iyi bir insan olduğu anlatılabilir*
*
Ergenlik döneminde ise daha fazla görünmeyen kavramlarla ilişkinin uzun süreli bir boyuta taşınacağı ifade edilmeli, duygusal ihtiyaçlardan söz edilmelidir*
*
Ne olursa olsun, ebeveynin evlenme kararı aldığı kişinin, “yenicici anne ya da “yenicici baba olarak tanımlanmasından kaçınılmalıdır Çocuğun bu kişiye nasıl hitap edeceği, saygı sınırları çerçevesinde, çocuk tarafından belirlenmelidir
*
İkinci izaç gerçekleştiğinde çocuk özellikle evlenen ebeveyn ile yaşıyorsa, çocuğa yaklaşma evde nasıl olmalı?*
*
Çocuğun yaşantısında değiştirme olması kaçınılmazdır Ebeveyniyle yalnız süre geçirmesi, bir takım sorunların çözümünde ebeveyninden, yeni benzer yokken yardım alması, onu rahatlatır İlişkinin benzer güven duygusuyla sürdüğü şehvetli yerleşir Ama olayların çözümünde yeni eşin fazlaca müdahaleci davranması, çocuğun tarafında olsa bile kontrolünü kaybetmesi, çocuğun ebeveyniyle ilişkisinin sıcaklığını kaybettiği duygu yaşamasına niçin olabilir
*
“Sen benim babam değilsin, karışamazsın veya “Sen annem olduğunu mu sanıyorsun gibi yaralayıcı sözler işitilse bile ilişkiye taraflar sakinleştikten sonradan, kaldığı yerden devam edilmelidir*
*
Erişkin davranışında başlıca olan, çocuğun açmazda olduğunu hissetmek ve olgun davranarak hissi inişçıkışlardan ilişkiyi korumak olmalıdır Yeni eşin bu tavrı, çocuğun anlaşıldığı, desteklendiği duygusunu geliştirir, ilişkiyi sağlamlaştırır *
*
Evlenen ve evlenilen şahısların ilk evliliklerinden çocukları varsa denge nasıl kurulabilir ev içerisinde? Ne gibi sorunlar çıkabilir?
*
Çok güç bir soru Çünkü evlenen kişilerin ve çocuklarının mizaç ve yaş özelliklerine tarafından yüzlerce yanıtı olabilir En genel anlamda, her ebeveyn çocuklarının eğitiminden, disiplininden ve davranış biçiminden sorumlu olmalı, diğerinden zaman zaman yardım almalıdır
Bu desteğin ve farklı alanlara yönlendirilmiş tutum değişikliklerinin her adımda çocuğa yansımaması gerekir Benzer ilişkisini çocuklarıyla ilişkisinden soyutlayabilmeli, onların arasındaki çatışma ve kırgınlıkları kendi ilişkilerine taşımamalıdır
Çocukların kendi aralarında yaşadığı çatışmalar olabildiğince erişkinlerin karışmadığı bir alan olarak kabul edilmelidir Çocuklar kadar hakemlik yapmaları ya da çözüm önerisi getirmeleri istendiğinde her iki tarafa da yerinde öneriler, iki erişkin göre, net ve tek bir doğru şeklinde çocuklara sunulmalıdır
*
Dr Emel Bellibaş
Acıbadem Kadıköy Hastanesi*
Çocuk ve Ergen Psikiyatristi
*
wwwkidsgourmetcom
*