2 yaş sendromu, bebeklikten çocukluğa geçiş dönemi olarak adlandırılır. 16-42 ay arasında görülür. Bu dönem bireyselliğin başlangıcıdır. Bebeğin; anne ve babasına olan bağımlılığı kısmen de olsa azalmıştır. Kendi isteklerini dile getirebilecek konuşma ve istedikleri hareketleri gerçekleştirebilecek yürüme yetisini gelişmeye başlamıştır. Çocuk bu sayede çevresini keşfetmeye başlayacaktır. Çocuk, bu dönemde edinmiş olduğu konuşma, yürüme gibi yetilerini keşfedebilmek ve kullanabilmek için¸anne ve babasından bağımsız olmak, onlardan uzaklaşmak istemektedir. Çocuk bunları her ne kadar gerçekleştirmek istese de aslında hala annesine muhtaç olduğunun farkındadır. Bundan dolayı da başkalarına boyun eğme ve isyan etme arasında bocalar duruma gelir.
Bu dönemde görülen önemli gelişimlerden biri tuvalet eğitimidir. Çocuk dışkısını istediği gibi kontrol etmeyi öğrenir ve bu öğrenme ona büyük bir haz verir. Küçük deneme yanılmalarla bunu oyun haline dönüştürülmesi de yeni keşfettiği bu yeni özellikten haz aldığının göstergesidir. Tuvalet eğitiminde annenin rolü önemlidir. Çocuk eğer bu eğitime hazır değilse baskılanmamalı. Aksi halde bu durum ters etki gösterecek ve istenilenin tersinde davranış ortaya çıkmasına sebep olarak yetişkinlikte de yansımaları görülecektir.
İkinci önemli gelişim ise; çocuğun bireysel yemek yeme girişimidir. Çocuk, bu dönemde kendini keşfedebilmek için annesinin yemek yedirmesini reddeder. Çocuğun bu girişimi desteklenmeli, onun bu girişiminde başarılı olabilmesi için ortam hazırlanmalı. Çocuğun kaşık, çatal tutabilmek için ince motor becerileri henüz tam olarak gelişmemiştir. Bu sebepten; yemeğini dökerek yiyebilmektedir. Çocuğa çevresini ve kendi üzerini kirlettiği için kızılmamalı. Onun bu kirlenmeyi fark etmesi, kaşık-çatalını kontrollü şekilde kullanmayı öğrenebilmesi için ona uygun ortam hazırlanmalı. Bunun için; yere geniş bir örtü serilebilir, çocuğun bu örtü üzerinde yemek yemesi sağlanabilir. Anneler için bu biraz eziyetli olsa da çocuk için eğlenceli bir gelişim oyununa dönüşecektir.
Çocuk, bu süreç boyunca yapmış olduğu girişimlerin engellenmemesini ister. Kendini ve çevresini keşfetme sürecindedir. Çocuğun bu bağımsızlık girişimleri engellenirse; yetişkinlik döneminde karar alamaz ve aldığı kararlardan da suçluluk duyar.
Bu dönemde sık yaşanan durumlarda biride; çocuklarda çok fazla inatçılık görülmektedir. Çocuk, bağımsız karar girişimlerine karışılmamasını gerektiğini ve otoritenin kendisinde olduğunu ispatlamaya çalışır. Çocuğun bu inatlaşma durumunda, sakinleşmesini beklemeli, sakinleşmesinin ardından karşılıklı olarak neden bu davranışları gösterdikleri üzerine konuşulmalı. Çocuk ile davranışları üzerinde konuşmak; çocuğun yapmış olduğu davranışları fark etmesini ve karşısındaki büyük bir bireyin çocuğun tabiri ile ‘büyükler gibi’ konuşuyor olması çocuğa, kendini ‘değerli’ olduğu hissini uyandıracaktır. Bu da yetişkinlik döneminde özgüvenli birey olmasını sağlayacaktır.