Akran zorbalığı

Akran Zorbalığı ya da İngilizce karşılığı ile “Bullying” son devirlerde sıkça duyduğumuz bir kavram olarak önümüze çıkmaktadır. Bilhassa ergenlik devrinde olan mektep evlatları arasında yayılmaya başlamıştır. Umumî manada diğerlerini etkilemek, kendi varlığını sairleri üzerinde üstün kılmak emeliyle laflı yahut fizikî taciz ve pres ile kimseyi aslında yapmak istemediği bir tavır ya da davranışa zorlamak halinde açıklanabilir. Yani Akran Zorbalığı bir ya da birden çok mektep evladının kendilerinden fizikî ya da çevre açıdan daha güçsüz olan evlatları ferdi ya da küme olarak kasıtlı ve daima olarak rahatsız etmesi, rahatsız edilen evladın ise kendini koruyamayacak olmasından dolayı tekme, tokat, iteleme, çekme, alay edilme, dalga geçme, kızdırılma, şirine gitmeyen lakaplarla anılma, arkadaş öbeklerine sokulmama ya da atılma, eşyalarına zarar verilme üzere davranışlara maruz kalmasıdır.

“Akran Zorbalığı” uygulayan bireyin, bu davranışı ortaya çıkarmasında kendi kişilik özelliklerinin büyük eği olmakla birlikte yaşanılan toplumsal ortam, yakın muhitteki rol-modeller ve bu bağlamda haddinden fazla şiddet içeren televizyon programları ve bilgisayar oyunlarının da tesirli olduğu düşünülmektedir.

“Akran Zorbalığı” maruz kalan bireylerin umumide onlarında kabadayı davranışlar sergileyen bireyler görmektedir. Şöyle bir etrafınıza bakarsanız lakabı Polat olan, hafif yana eğilip eğreti eğreti yürüyen Memati’lerle müsabakanız hayli mümkündür.

Akran Zorbalığını uygulayan evlat tarafından hususa baktığımızda bu evlatların ailelerinde de fizikî ve sözel şiddet pratiklerine sıkça maruz kaldıkları, kendilik hürmetlerinin düşük olduğu ve güvensizlik hissiyle başa çıkmaya çalıştıkları düşünülebilir. Kendi çevre etrafında ezilen yahut paha görmediğine inanan bir evladın kendilik değerini kazanabilmek için kendinden zayıf bireyler üzerinde hakimiyet kurma isteği bu olumsuz davranışa yol açmaktadır. Mahsusen mekteplerde, bu tıp evlatların tespit edilmesi halinde aile, rehberlik servisi ve kompetan üçgeninde tertipli davranış sağaltımına gidilmesi mahallinde olacaktır. Mevzuyla ilgili bilirkişiler bilişsel ve davranışsal kişisel terapi yanında aile terapisini de kesinlikle sağaltım çalışmalarına katmalıdırlar.

Akran Zorbalığı uygulanan evlat açısından da inanç duygusu ve kendilik hürmetinin kazanılması için çalışma yapılması tutarlı olacaktır.

Hem aileler hem de bilirkişiler için unutulmaması gereken mevzu evlatların bir halde hayat içinde var olmaya çalıştıklarıdır. Bu var olma sürecinde onların hangi yollardan geçeceğine ve ne cins tavır ve davranışları takınmaları gerektiğine biz yetişkinler cephe gösteririz. Binaenaleyh olumsuz davranış gösteren evladı “kötü”, maruz kalanı ise “mağdur” olarak görmek yanına şiddeti uygulayan ve şiddeti kabul eden evlatların zayıf ve güçlü olduğu mevzuları tespit etmek, bunlar üzerinde çalışmak ve onları topluluğa kazandırmak temel amacımız olmalıdır.