Anaokulunda Ilk Günler
Anaokulunda Birincil Gün
Anaokulu ve çocuk
Sevgili anneler ve babalar;
Okulöncesi eğitim, çocuklarımızı ilköğretim hayatına hazırlayan önemli bir süreçtir Minik yaşta okul ortamı ile tanışan, yaşına uygun bilgileri öğrenen, yükümlülük bilincini kazanmış, paylaşmayı öğrenmiş çocukların ilköğretime daha kuytu başladıkları, özgüvenlerinin daha yüksek olduğu ve okumaya daha hevesli olduğu bilinmektedir böylece başta çocuğunuzu bir eğitim kuruma gönderme kararı aldığınız için sizi tebrik ederim
Okulun birincil günleri ayrıca çocuklar hem de aileler için zorludur böylece okulun ilk 1 ayını alışma süreci olarak görmekte yarar vardır Bu süreç içinde ailenin kararlı olması, kuruma ve eğitmenlere güven duyup işbirliği içinde hareket etmesi gerekmektedir
Minik çocuklar becerilerini az önce bütün kazanmadıkları için annebabaya bağımlıdır 2,5 3 yaştan itibaren çocuk dengelenmiş yürümeye koşmaya başladığı zaman somut bir hür kazanır Memeden kesilme ve tuvalet eğitimini bitirme ile de psikolojik olarak büyüdüklerini hissederler gerçi çocuklar kendilerini annebabalarına bağımlı kılmak isterler Annebaba ‘dan birlikte uyumayı, kendisine yemek yemek yedirilmesini, kıyafetlerinin giydirilmesini, oyuncaklarının toplanmasını istek ederler Bu Nedenle bebekliklerindeki gibi yoğun ilgiyi devam ettirirler Ancak bir yanlamasına da “bebek olmakla “ablaabi almak aralarında kafaları karışıktır Yeri gelir size “ben büyüdüm derler Yeri kazanç “bebek kalmak istiyorum derler
Küçük çocukların büyümeye karşı olan inatları, onları bu dönemde her şeye inat yapmaya iter Duygularını konuşarak anlatamadıkları için, rahatsızlık çıkarırlar, ağlarlar, ne istediklerini bilmezler
Böyle bir dönemde okula başlayan çocuk için annebabadan ayrılma daha da güç olur Bu her çocuğun yaşadığı bayağı bir süreçtir Çocuklar değişimlere bizim değin açık değildir
Okula başladığında çocuğun alışması gereken birçok konu vardır
1Annebabadan ayrılma; gerçekten çocuğun şehvetli ve psikolojik olarak annebabaya olan bağımlılığını yenebilmesidir Yani okulda kendi yemeğini yemeyi, ayakkabısını giymeyi, kıyafetlerini değiştirmeyi, oynadığı oyuncağı kaldırmayı, tuvalete gitmesini, dişlerini fırçalamasını yapabilmesi gerekmektedir böylece önce annebaba olarak çocuğunuzu evde bu sorumlulukları KENDİ başına yapabilmesi için teşvik etmelisiniz Çünkü evde bunları annebabadan isteyen çocuk, okulda da öğretmeninden ister Ama ilk günler öğretmenini tamamiyle tanımadığı için çekinebilir Bu da çocuğun kafasında şu soruların oluşup okula ulaşmak istememesine neden olur:
“Ya ayakkabı mı giyemezsem? “ Ya yemeğimi yedirmezlerse aç kalırsam?
“Oyuncaklarla oynamama izin vermezlerse? “Ben annem olmadan ne yaparım?
Bu güvensizliği çocuklar dile getiremezler, böylece sabahları huzursuzluk çıkarırlar Bunu durdurmak için önce çocuklarımıza evde kendilerine yetmeyi öğretmemiz gerekir! Kendine yetebilen çocuk okula geldiğinde, “Ben kimseye bağımlı değilim, kendi kendime yetebilirim, mektep beni endişelendirecek bir yer değil hissini yaşar
2Okul ortamı çoğu derslikten, oyun odalarından ve tuvaletlerden, yemekhaneden, bahçeden oluşur Çocuklar birincil aylarda tanımadıkları büyük bir ortamda kaybolmaktan korkabilir, okulu tanımadıkları için güvensiz hissedebilirler Bunun için aileler çocuklarına her fırsatta öğretmeninden bahsetmeli, öğretmeni ile “arkadaş olduklarını söylemelidir Annebabasının öğretmeni ile arkadaş olduğunu duyan çocuk “aramak ancak öğretmen iyi birisi, ona güvenebilirim, o beni korur hissini yaşar Zamanla çocuklar nerde ne süre oynayacaklarını, hangi odaya ne zaman gideceklerini öğrenirler ve bu kaygılar yok olur
3Çocuklar aile içinde elastik kurallarla büyürler Özellikle fazla korunmuş, her istediği yapılmış, ağlayınca annebabayı pes ettirmiş çocuklar doğal olarak her ortamda isteklerinin derhal karşılanmasını istek ederler Okul ortamındaki düzenin kurulabilmesi için kurallara ihtiyaç vardır Bu kurallar minik öğrencilerimizi sıkmadan, onlara baskı yapmadan öğretilir Oysa çocuklarımızın bu kuralları içselleştirebilmesi için asgari 12 aya ihtiyacı vardır Bu dönemde çocuk yemek zamanı lego oynamak isteyebilir, buna izin verilmeyince de okulun sıkıcı bir yer olduğunu düşünebilir bu nedenle aileler okula başlayan çocuklarının artık büyümüş olduğunu bu nedenle, okuldaki gibi yemek yemek zamanında yemek, oyun zamanında oyun oynaması, uyku zamanında uyuması gerektiğini öğretmelidir Çocuğun düzenli bir hayata alışması, annebabalar için de sakinleştirici olacaktır
4Okul ortamına alışmada başka bir etmen de, öteki çocuklardır Bu dek fazla yaşıtı ile daha önce bir araya gelmemiş olan ufak öğrencimiz kendisini korunmasız hissedebilir; çünkü diğer çocukları hemen şimdi tanımıyordur
“Bu çocuklar bana kötü davranır mı? “Oyuncağımı alırsa ne yapmalıyım?
“Kim bana daha yerinde oyunlar oynuyor? “Onlarla nasıl dost olacağım ama?
Bu alıcı soruları olan çocuk, tekrar duygularını açıklama edemediği için kalabalık içinde bezginlik yaşayabilir Öğretmenine yapışabilir ya da kavgacı davranabilir Süre içinde çocuklar birbirlerini tanıyacaklar ve oyun arkadaşlarını seçeceklerdir Paylaşmayı ve oyun kurmayı öğreneceklerdir Buna karşın evde çocuğunuza okuldaki arkadaşlarını anlatması için özendirme edebilir, sevdiği arkadaşlarına evde fotoğraf yaptırıp hediye ettirebilirsiniz
Bütün bu etkenleri göz önüne alıp minik çocuğumuzun okula başlamasında yaşadığı sıkıntıların doğrusu sıradan bir süreç olduğunu düşünüp okula devam etmesi için istikrarlı olmak gereklidir
DIKKAT edilmesi gereken noktalar;
*Çocuklar annebabaları üstünde ZORLAMA sahibi olmak isterler, aileler çocuğun okula gitmesi için yalvarır bir davranış sergilememelidir Fazla otoriter tutumlar da inatlaşma yaratır En iyisi, sabahları yaşanan sıkıntıları görmezden gelmek, ağlasa bile bir iki cümle ile okula gitmesi gerektiğini, zamanla orayı seveceğini anlatmak ve asla asla geri adım atıp okula göndermemezlik yapmamaktır
*Çocuğunu okulda bekleyen annebabalar kendileri için ayrılan yerlerde olmalı, sınıflara girmek için ısrar etmemelilerdir Bu konuda öğretmenlerin tavsiyelerine uymaları fazla önemlidir Sınıfa bir kere girildi mi, çocuklar bunu süreklileştirmek istemektedir Bu da diğer çocuklarında isteklerini arttırır ve öğretmenin dersini engeller
*Çocuğunu okulda bekleyen annebabalar el altından kaçmamalıdır Annebabasını göremeyen çocuk haber verilmediği için güvensizlik duyar En iyisi o gün ne dek bekleyeceğinizi sabah çocuğunuza saat üzerinde göstermenizdir
*Çocuğun alınacağı saat da mutlaka, akrepyelkovan üzerinden gösterilmeli ve o saatte çocuk alınmalıdır Böylece çocuk okulda terk edilmeyeceğini anlar Güven duyar
*Hiçbir çocuğun okula alışmasının güle oynaya olmadığı unutulmamalı, öğretmenlerimizin deneyimlerine güvenmeli ve çocuğunuzun okula alışacağından belirli olmalısınız Çocuklar sezgiseldir ve annebabaların hislerini anlayabilirler böylece sizin öğretmenlere ve kuruma olan güveniniz onların da bize güvenmesine vesile olacaktır
Sevgiler…
Psikolog Gizem OZAN
Alıntıdır *
Anaokulunda Birincil Gün
Anaokulu ve çocuk
Sevgili anneler ve babalar;
Okulöncesi eğitim, çocuklarımızı ilköğretim hayatına hazırlayan önemli bir süreçtir Minik yaşta okul ortamı ile tanışan, yaşına uygun bilgileri öğrenen, yükümlülük bilincini kazanmış, paylaşmayı öğrenmiş çocukların ilköğretime daha kuytu başladıkları, özgüvenlerinin daha yüksek olduğu ve okumaya daha hevesli olduğu bilinmektedir böylece başta çocuğunuzu bir eğitim kuruma gönderme kararı aldığınız için sizi tebrik ederim
Okulun birincil günleri ayrıca çocuklar hem de aileler için zorludur böylece okulun ilk 1 ayını alışma süreci olarak görmekte yarar vardır Bu süreç içinde ailenin kararlı olması, kuruma ve eğitmenlere güven duyup işbirliği içinde hareket etmesi gerekmektedir
Minik çocuklar becerilerini az önce bütün kazanmadıkları için annebabaya bağımlıdır 2,5 3 yaştan itibaren çocuk dengelenmiş yürümeye koşmaya başladığı zaman somut bir hür kazanır Memeden kesilme ve tuvalet eğitimini bitirme ile de psikolojik olarak büyüdüklerini hissederler gerçi çocuklar kendilerini annebabalarına bağımlı kılmak isterler Annebaba ‘dan birlikte uyumayı, kendisine yemek yemek yedirilmesini, kıyafetlerinin giydirilmesini, oyuncaklarının toplanmasını istek ederler Bu Nedenle bebekliklerindeki gibi yoğun ilgiyi devam ettirirler Ancak bir yanlamasına da “bebek olmakla “ablaabi almak aralarında kafaları karışıktır Yeri gelir size “ben büyüdüm derler Yeri kazanç “bebek kalmak istiyorum derler
Küçük çocukların büyümeye karşı olan inatları, onları bu dönemde her şeye inat yapmaya iter Duygularını konuşarak anlatamadıkları için, rahatsızlık çıkarırlar, ağlarlar, ne istediklerini bilmezler
Böyle bir dönemde okula başlayan çocuk için annebabadan ayrılma daha da güç olur Bu her çocuğun yaşadığı bayağı bir süreçtir Çocuklar değişimlere bizim değin açık değildir
Okula başladığında çocuğun alışması gereken birçok konu vardır
1Annebabadan ayrılma; gerçekten çocuğun şehvetli ve psikolojik olarak annebabaya olan bağımlılığını yenebilmesidir Yani okulda kendi yemeğini yemeyi, ayakkabısını giymeyi, kıyafetlerini değiştirmeyi, oynadığı oyuncağı kaldırmayı, tuvalete gitmesini, dişlerini fırçalamasını yapabilmesi gerekmektedir böylece önce annebaba olarak çocuğunuzu evde bu sorumlulukları KENDİ başına yapabilmesi için teşvik etmelisiniz Çünkü evde bunları annebabadan isteyen çocuk, okulda da öğretmeninden ister Ama ilk günler öğretmenini tamamiyle tanımadığı için çekinebilir Bu da çocuğun kafasında şu soruların oluşup okula ulaşmak istememesine neden olur:
“Ya ayakkabı mı giyemezsem? “ Ya yemeğimi yedirmezlerse aç kalırsam?
“Oyuncaklarla oynamama izin vermezlerse? “Ben annem olmadan ne yaparım?
Bu güvensizliği çocuklar dile getiremezler, böylece sabahları huzursuzluk çıkarırlar Bunu durdurmak için önce çocuklarımıza evde kendilerine yetmeyi öğretmemiz gerekir! Kendine yetebilen çocuk okula geldiğinde, “Ben kimseye bağımlı değilim, kendi kendime yetebilirim, mektep beni endişelendirecek bir yer değil hissini yaşar
2Okul ortamı çoğu derslikten, oyun odalarından ve tuvaletlerden, yemekhaneden, bahçeden oluşur Çocuklar birincil aylarda tanımadıkları büyük bir ortamda kaybolmaktan korkabilir, okulu tanımadıkları için güvensiz hissedebilirler Bunun için aileler çocuklarına her fırsatta öğretmeninden bahsetmeli, öğretmeni ile “arkadaş olduklarını söylemelidir Annebabasının öğretmeni ile arkadaş olduğunu duyan çocuk “aramak ancak öğretmen iyi birisi, ona güvenebilirim, o beni korur hissini yaşar Zamanla çocuklar nerde ne süre oynayacaklarını, hangi odaya ne zaman gideceklerini öğrenirler ve bu kaygılar yok olur
3Çocuklar aile içinde elastik kurallarla büyürler Özellikle fazla korunmuş, her istediği yapılmış, ağlayınca annebabayı pes ettirmiş çocuklar doğal olarak her ortamda isteklerinin derhal karşılanmasını istek ederler Okul ortamındaki düzenin kurulabilmesi için kurallara ihtiyaç vardır Bu kurallar minik öğrencilerimizi sıkmadan, onlara baskı yapmadan öğretilir Oysa çocuklarımızın bu kuralları içselleştirebilmesi için asgari 12 aya ihtiyacı vardır Bu dönemde çocuk yemek zamanı lego oynamak isteyebilir, buna izin verilmeyince de okulun sıkıcı bir yer olduğunu düşünebilir bu nedenle aileler okula başlayan çocuklarının artık büyümüş olduğunu bu nedenle, okuldaki gibi yemek yemek zamanında yemek, oyun zamanında oyun oynaması, uyku zamanında uyuması gerektiğini öğretmelidir Çocuğun düzenli bir hayata alışması, annebabalar için de sakinleştirici olacaktır
4Okul ortamına alışmada başka bir etmen de, öteki çocuklardır Bu dek fazla yaşıtı ile daha önce bir araya gelmemiş olan ufak öğrencimiz kendisini korunmasız hissedebilir; çünkü diğer çocukları hemen şimdi tanımıyordur
“Bu çocuklar bana kötü davranır mı? “Oyuncağımı alırsa ne yapmalıyım?
“Kim bana daha yerinde oyunlar oynuyor? “Onlarla nasıl dost olacağım ama?
Bu alıcı soruları olan çocuk, tekrar duygularını açıklama edemediği için kalabalık içinde bezginlik yaşayabilir Öğretmenine yapışabilir ya da kavgacı davranabilir Süre içinde çocuklar birbirlerini tanıyacaklar ve oyun arkadaşlarını seçeceklerdir Paylaşmayı ve oyun kurmayı öğreneceklerdir Buna karşın evde çocuğunuza okuldaki arkadaşlarını anlatması için özendirme edebilir, sevdiği arkadaşlarına evde fotoğraf yaptırıp hediye ettirebilirsiniz
Bütün bu etkenleri göz önüne alıp minik çocuğumuzun okula başlamasında yaşadığı sıkıntıların doğrusu sıradan bir süreç olduğunu düşünüp okula devam etmesi için istikrarlı olmak gereklidir
DIKKAT edilmesi gereken noktalar;
*Çocuklar annebabaları üstünde ZORLAMA sahibi olmak isterler, aileler çocuğun okula gitmesi için yalvarır bir davranış sergilememelidir Fazla otoriter tutumlar da inatlaşma yaratır En iyisi, sabahları yaşanan sıkıntıları görmezden gelmek, ağlasa bile bir iki cümle ile okula gitmesi gerektiğini, zamanla orayı seveceğini anlatmak ve asla asla geri adım atıp okula göndermemezlik yapmamaktır
*Çocuğunu okulda bekleyen annebabalar kendileri için ayrılan yerlerde olmalı, sınıflara girmek için ısrar etmemelilerdir Bu konuda öğretmenlerin tavsiyelerine uymaları fazla önemlidir Sınıfa bir kere girildi mi, çocuklar bunu süreklileştirmek istemektedir Bu da diğer çocuklarında isteklerini arttırır ve öğretmenin dersini engeller
*Çocuğunu okulda bekleyen annebabalar el altından kaçmamalıdır Annebabasını göremeyen çocuk haber verilmediği için güvensizlik duyar En iyisi o gün ne dek bekleyeceğinizi sabah çocuğunuza saat üzerinde göstermenizdir
*Çocuğun alınacağı saat da mutlaka, akrepyelkovan üzerinden gösterilmeli ve o saatte çocuk alınmalıdır Böylece çocuk okulda terk edilmeyeceğini anlar Güven duyar
*Hiçbir çocuğun okula alışmasının güle oynaya olmadığı unutulmamalı, öğretmenlerimizin deneyimlerine güvenmeli ve çocuğunuzun okula alışacağından belirli olmalısınız Çocuklar sezgiseldir ve annebabaların hislerini anlayabilirler böylece sizin öğretmenlere ve kuruma olan güveniniz onların da bize güvenmesine vesile olacaktır
Sevgiler…
Psikolog Gizem OZAN
Alıntıdır *