Ataturk'un vatan ve millet sevgisiyle ilgili şiirler
Ataturk'un vatan ilgili şiirlerinden bulabilir misiniz?
Ataturk'un millet sevgisiyle ilgili şiirlerinden bulabilir misiniz?
Vatanımın Toprağı Temizdir
Kral Edward İstanbul'a geldiği zaman, yatından bir motora binerek Dolmabahce Sarayı'na yanaştı Ataturk de rıhtımda onu bekliyordu Deniz dalgalı idi ve Kral'ın bindiği motor inip cıkıyordu Kral rıhtıma cıkmak istediği bir sırada eli yere değdi ve tozlandı O sırada Ataturk de Kral'ı rıhtıma almak uzere elini uzatmış bulunuyordu Bunu goren Kral bir mendille elini silmek istediği bir anda Ataturk:
Vatanımın toprağı temizdir, o, elinizi kirletmez!diyerek, Kral'ı elinden tutup rıhtıma cıkarıverdi
Hakiki İnsan
Ataturk, muhtelif vesilelerle maiyetinde calışan kimselerin samimiyet ve sadakatlarını imtihan etmesini gayet iyi bilirdi İnsanların haleti ruhiyesini, niyet ve emellerini teşhis ve temyiz etmekte şelaleler sacan bir zekaya malikti
O buyuk insan, bir gece Cankaya koşkundeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata şoyle bir sual sorar:
Beni hakikaten sever misiniz?
Muhatabı hemen cevabı yapıştırır:
Sevmek ne kelime Ata'm, taparım!
Peki her dediğimi de yapar mısınız?
Derhal
Ataturk, bu soz uzerine belinden tabancasını cıkarır ona uzatır
Oyleyse, al tabancamı, sık kafana
Aman Atamder, herhalde benimle şaka ediyorsunuz Benim olmemi istemezsiniz Meseleyi anlayan Ataturk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle dışarıda hizmet eden askeri yanına cağırıp aynı sualleri sorup, cevabını aldıktan sonra, karşısında Toroslar'dan kopmuş bir kaya parcası gibi duran bu bağrı yanık Anadolu cocuğuna tabancasını uzatıp kafasına sıkmasını emreder Aslan Mehmetcik, bu emri bilatereddut yerine getirir, fakat kendisine bir şey olmaz Cunku, Ataturk, daha once tabancasındaki merminin kurşununu cıkarmıştır
İşte o zaman, Ataturk yanındakilere şoyle der:
Beni ve vatanı seven hakiki insanı gordunuz mu?
Gecmiş olsun
Karşısında kim olursa olsun, milleti ve devletinin haysiyet ve itibarını alakadar eden mevzularda seremoniyi aşarak hakikatleri ders verir gibi konuşmak yiğitliği Ataturkle devlet literaturune girmiştir 4 Ekim 1933de Dolmabahce Sarayında, İstanbula gelen Yugoslavya Kralı II Aleksandr ile Kralice Maryyi kabul etmiş, aynı akşam şereflerine ziyafet vermişti Baş başa kaldıklarında Yugoslav Kralı:
Size bir hakikati anlatmak isterim 1919da İngilizler, Ege sahillerinizin işgali icin Yunanlılardan evvel bana muracaat ettiler Cok cazip teklifler de yaptılar Fakat ben reddettim Ekselansınızı tanıdıktan sonra bu kararımın doğruluğunu bir daha anladım dedi
Başkası olsa ne yapardı? Teşekkur ederdi değil mi?
Hayır! Yugoslav Kralı cumlesini tamamlayıp cevap bekler gibi tavır alınca, Ataturk ayağa kalktı, bunun uzerine kral da kalkmıştı Ona bir iki adım attı ve dudaklarında kendisine cok yakışan anlamlı tebessumu ile elini uzattı:
Gecmiş olsun majeste dedi
Cunku Mustafa Kemalin, kendisine İstanbul Rumları şivesi ile Kosti dediği Yunan Kralı Konstantin, ordusu denize dokuldukten sonra tac ve tahtını kaybetmişti
Ataturk ile devlet hayatımızda yaşanılan gunu duşunme ve nabza gore şerbet verme illetinden kurtulunmuştur
Milletine Olan Guveni
Toplantıda kendisinden evvel soz soyleyenlerden biri ona: Nereden ilham ve kuvvetaldığını sormuştu; Ataturk bu soruya millet hizmetinde bulunan insanların ilham kaynakları hakkında, uzunca bir tahlil yaparak cevap verdi Sonunda kısaca demişti ki:
Efendiler İlham ve kuvvet kaynağı milletin kendisidir; milletin muşterek arzusu, gercek temayuludur Varlığımızı, istiklalimizi kurtaran butun teşebbus ve hareketler; milletin muşterek fikrinin, arzusunun azminin yuksek tecellisinden başka bir şey değildir
Herkesin Millete İnanmasını İstedi
Zaferi muteakip yaptığı seyahatte Samsun'a da uğramış, orada oğretmenlerle goruşuyordu
Oğretmenler adını konuşanların, kendisi hakkında cok sitayişkarane sozler soyleyişlerini sukunetle dinledikten sonra, onlara şu cevabı vermişti:
Vatandaşınız olan herhangi bir şahsı, istediğiniz gibi sevebilirsiniz; kardeşiniz gibi, arkadaşınız gibi, babanız gibi, evladınız gibi, sevgiliniz gibi sevebilirsiniz! Fakat bu sevgi, sizi milli varlığınızı, butun muhabbetlerinize rağmen herhangi bir şahsa, herhangi bir sevdiğinize vermenize sebep olmamalıdır Bunun aksine hareket kadar buyuk hata olmaz Ben ancak vazifemi yaptım Bana, bu ilhamı ve kudreti nereden aldığımı soruyorsunuz Cevap olarak diyebilirim ki, bugunku uyanıklığı, dune, gecmişe borcluyuz Gecmişte bu milletin cektiklerinden buyuk bir ilham ve kudret kaynağı olamaz!
Millet Adamıydı
Milli Mucadele'nin buhranlı gunlerinde, Ankara civarında yaptığı bir gezintiden donerken, yolda sarıklı bir hocaya rast gelmişti Konuşurken, ustlerinden gecen ucağı gostererek, sordu:
Hocam, bu ucak nasıl ucuyor?
Ne bileyim ben Oğretmediler ki bize?
Peki, sen ne bilirsin?
Ne mi bilirim Bu ucağa bin dersin, binerim, oradan kendini aşağı at dersin, atarım İşte ben bunu bilirim ama, bunu da senden oğrendim, Paşam!
Mustafa Kemal, bu soz uzerine:
Var ol hocam! Ama, şunu da bil ki, ben de senin gibiyim Ben de, milletin hicbir arzusunu, hicbir isteğini, hayatım pahasına da olsa, yapmamazlık edemem!
Kırk Asırlık Turk Yurdu
1923 Martı'nın on beşinci pazar gunuydu Ataturk, Adana istasyonunda trenden inmiş, sağı solu dolduran halkın coşkun alkışları ve Yaşa, varol!sesleri arasında yaya olarak şehre gidiyordu
Yarı yolda karalar giymiş bir kadın kalabalığı goze carptı; sonra onların arasından ikişer levha taşıyan dort genc kız cıktı; Ataturk'un onunde durdular, arkalarında bir kız daha gorundu ve onune gecti Hıckırıklar, iniltiler ve yalvarışlarla dolu bir nutuk soylemeye başladı Bu genc kızın şahsın da henuz esir bulunan İskenderunlu Antakya'nın Turk olan butun halkı, Bizi de kurtar!diye yalvarıyordu
Herkesin gozleri yaşarmıştı; hıckırıklarını tutamayanlar vardı
Ataturk'un de gozleri nemliydi ve başı eğilmiş gibiydi Genc kızın nutku bitince, alnı yukseldi; mavi gozlerinde ve pembe yuzunden bir celik parıltısı goruldu Her kelimesi uzerinde kuvvetle durarak:
Kırk asırlık Turk yurdu yabancı elinde kalamaz!dedi
On altı yıl sonra Hatay davasının en heyecanlı gunlerinde hasta ve bitkin olmasına, mutlak istirahat tavsiyesine rağmen, Hatay'a yakın olmak icin tekrar Adana'ya gitti Dort saat ayakta durmak ve calışmak gibi olağanustu metanet gosterdi Hatay kurtuldu, fakat Ataturk'u kaybettik
İsmail Habib bu bahsi şoyle bitirir:
Hatay, Hatay! Seni kurtaran aynı zamanda senin şehidin oldu
Alıntı
Ataturk'un vatan ilgili şiirlerinden bulabilir misiniz?
Ataturk'un millet sevgisiyle ilgili şiirlerinden bulabilir misiniz?
Vatanımın Toprağı Temizdir
Kral Edward İstanbul'a geldiği zaman, yatından bir motora binerek Dolmabahce Sarayı'na yanaştı Ataturk de rıhtımda onu bekliyordu Deniz dalgalı idi ve Kral'ın bindiği motor inip cıkıyordu Kral rıhtıma cıkmak istediği bir sırada eli yere değdi ve tozlandı O sırada Ataturk de Kral'ı rıhtıma almak uzere elini uzatmış bulunuyordu Bunu goren Kral bir mendille elini silmek istediği bir anda Ataturk:
Vatanımın toprağı temizdir, o, elinizi kirletmez!diyerek, Kral'ı elinden tutup rıhtıma cıkarıverdi
Hakiki İnsan
Ataturk, muhtelif vesilelerle maiyetinde calışan kimselerin samimiyet ve sadakatlarını imtihan etmesini gayet iyi bilirdi İnsanların haleti ruhiyesini, niyet ve emellerini teşhis ve temyiz etmekte şelaleler sacan bir zekaya malikti
O buyuk insan, bir gece Cankaya koşkundeki bir ziyafette devrin vekillerinden maruf bir zata şoyle bir sual sorar:
Beni hakikaten sever misiniz?
Muhatabı hemen cevabı yapıştırır:
Sevmek ne kelime Ata'm, taparım!
Peki her dediğimi de yapar mısınız?
Derhal
Ataturk, bu soz uzerine belinden tabancasını cıkarır ona uzatır
Oyleyse, al tabancamı, sık kafana
Aman Atamder, herhalde benimle şaka ediyorsunuz Benim olmemi istemezsiniz Meseleyi anlayan Ataturk, yeleleri kabaran bir aslan mehabetiyle dışarıda hizmet eden askeri yanına cağırıp aynı sualleri sorup, cevabını aldıktan sonra, karşısında Toroslar'dan kopmuş bir kaya parcası gibi duran bu bağrı yanık Anadolu cocuğuna tabancasını uzatıp kafasına sıkmasını emreder Aslan Mehmetcik, bu emri bilatereddut yerine getirir, fakat kendisine bir şey olmaz Cunku, Ataturk, daha once tabancasındaki merminin kurşununu cıkarmıştır
İşte o zaman, Ataturk yanındakilere şoyle der:
Beni ve vatanı seven hakiki insanı gordunuz mu?
Gecmiş olsun
Karşısında kim olursa olsun, milleti ve devletinin haysiyet ve itibarını alakadar eden mevzularda seremoniyi aşarak hakikatleri ders verir gibi konuşmak yiğitliği Ataturkle devlet literaturune girmiştir 4 Ekim 1933de Dolmabahce Sarayında, İstanbula gelen Yugoslavya Kralı II Aleksandr ile Kralice Maryyi kabul etmiş, aynı akşam şereflerine ziyafet vermişti Baş başa kaldıklarında Yugoslav Kralı:
Size bir hakikati anlatmak isterim 1919da İngilizler, Ege sahillerinizin işgali icin Yunanlılardan evvel bana muracaat ettiler Cok cazip teklifler de yaptılar Fakat ben reddettim Ekselansınızı tanıdıktan sonra bu kararımın doğruluğunu bir daha anladım dedi
Başkası olsa ne yapardı? Teşekkur ederdi değil mi?
Hayır! Yugoslav Kralı cumlesini tamamlayıp cevap bekler gibi tavır alınca, Ataturk ayağa kalktı, bunun uzerine kral da kalkmıştı Ona bir iki adım attı ve dudaklarında kendisine cok yakışan anlamlı tebessumu ile elini uzattı:
Gecmiş olsun majeste dedi
Cunku Mustafa Kemalin, kendisine İstanbul Rumları şivesi ile Kosti dediği Yunan Kralı Konstantin, ordusu denize dokuldukten sonra tac ve tahtını kaybetmişti
Ataturk ile devlet hayatımızda yaşanılan gunu duşunme ve nabza gore şerbet verme illetinden kurtulunmuştur
Milletine Olan Guveni
Toplantıda kendisinden evvel soz soyleyenlerden biri ona: Nereden ilham ve kuvvetaldığını sormuştu; Ataturk bu soruya millet hizmetinde bulunan insanların ilham kaynakları hakkında, uzunca bir tahlil yaparak cevap verdi Sonunda kısaca demişti ki:
Efendiler İlham ve kuvvet kaynağı milletin kendisidir; milletin muşterek arzusu, gercek temayuludur Varlığımızı, istiklalimizi kurtaran butun teşebbus ve hareketler; milletin muşterek fikrinin, arzusunun azminin yuksek tecellisinden başka bir şey değildir
Herkesin Millete İnanmasını İstedi
Zaferi muteakip yaptığı seyahatte Samsun'a da uğramış, orada oğretmenlerle goruşuyordu
Oğretmenler adını konuşanların, kendisi hakkında cok sitayişkarane sozler soyleyişlerini sukunetle dinledikten sonra, onlara şu cevabı vermişti:
Vatandaşınız olan herhangi bir şahsı, istediğiniz gibi sevebilirsiniz; kardeşiniz gibi, arkadaşınız gibi, babanız gibi, evladınız gibi, sevgiliniz gibi sevebilirsiniz! Fakat bu sevgi, sizi milli varlığınızı, butun muhabbetlerinize rağmen herhangi bir şahsa, herhangi bir sevdiğinize vermenize sebep olmamalıdır Bunun aksine hareket kadar buyuk hata olmaz Ben ancak vazifemi yaptım Bana, bu ilhamı ve kudreti nereden aldığımı soruyorsunuz Cevap olarak diyebilirim ki, bugunku uyanıklığı, dune, gecmişe borcluyuz Gecmişte bu milletin cektiklerinden buyuk bir ilham ve kudret kaynağı olamaz!
Millet Adamıydı
Milli Mucadele'nin buhranlı gunlerinde, Ankara civarında yaptığı bir gezintiden donerken, yolda sarıklı bir hocaya rast gelmişti Konuşurken, ustlerinden gecen ucağı gostererek, sordu:
Hocam, bu ucak nasıl ucuyor?
Ne bileyim ben Oğretmediler ki bize?
Peki, sen ne bilirsin?
Ne mi bilirim Bu ucağa bin dersin, binerim, oradan kendini aşağı at dersin, atarım İşte ben bunu bilirim ama, bunu da senden oğrendim, Paşam!
Mustafa Kemal, bu soz uzerine:
Var ol hocam! Ama, şunu da bil ki, ben de senin gibiyim Ben de, milletin hicbir arzusunu, hicbir isteğini, hayatım pahasına da olsa, yapmamazlık edemem!
Kırk Asırlık Turk Yurdu
1923 Martı'nın on beşinci pazar gunuydu Ataturk, Adana istasyonunda trenden inmiş, sağı solu dolduran halkın coşkun alkışları ve Yaşa, varol!sesleri arasında yaya olarak şehre gidiyordu
Yarı yolda karalar giymiş bir kadın kalabalığı goze carptı; sonra onların arasından ikişer levha taşıyan dort genc kız cıktı; Ataturk'un onunde durdular, arkalarında bir kız daha gorundu ve onune gecti Hıckırıklar, iniltiler ve yalvarışlarla dolu bir nutuk soylemeye başladı Bu genc kızın şahsın da henuz esir bulunan İskenderunlu Antakya'nın Turk olan butun halkı, Bizi de kurtar!diye yalvarıyordu
Herkesin gozleri yaşarmıştı; hıckırıklarını tutamayanlar vardı
Ataturk'un de gozleri nemliydi ve başı eğilmiş gibiydi Genc kızın nutku bitince, alnı yukseldi; mavi gozlerinde ve pembe yuzunden bir celik parıltısı goruldu Her kelimesi uzerinde kuvvetle durarak:
Kırk asırlık Turk yurdu yabancı elinde kalamaz!dedi
On altı yıl sonra Hatay davasının en heyecanlı gunlerinde hasta ve bitkin olmasına, mutlak istirahat tavsiyesine rağmen, Hatay'a yakın olmak icin tekrar Adana'ya gitti Dort saat ayakta durmak ve calışmak gibi olağanustu metanet gosterdi Hatay kurtuldu, fakat Ataturk'u kaybettik
İsmail Habib bu bahsi şoyle bitirir:
Hatay, Hatay! Seni kurtaran aynı zamanda senin şehidin oldu
Alıntı