Atiyi karanlık gorerek azmi bırakmak

Atiyi karanlık gorerek azmi bırakmak
Atiyi karanlık gorerek azmi bırakmak mehmet akif ersoy






Atiyi karanlık gorerek azmi bırakmak

Atiyi karanlık gorerek azmi bırakmak
Alcak bir olum varsa, eminim, budur ancak
Dunyada inanmam, hani gorsem de gozumle
İmanı olan kimse gebermez bu olumle:
Ey dipdiri meyyit, İki el bir baş icindir
Davransana Eller de senin, baş da senindir!
His yok, hareket yok, acı yok Leş mi kesildin?
Hayret veriyorsun bana Sen boyle değildin
​
Kurtulmaya azmin neye bilmem ki sureksiz?
Kendin mi senin, yoksa umidin mi yureksiz?
Atiyi karanlık goruvermekle apıştın?
Esbabı elinden atarak yese yapıştın!
Karşında ziya yoksa, sağından, ya solundan
Tek bir ışık olsun buluver Kalma yolundan
Alemde ziya kalmasa, halk etmelisin, halk!
Ey elleri boğrunde yatan, şaşkın adam, kalk!
Herkes gibi dunyada henuz hakki hayatın
Varken, hani herkes gibi azminde sebatın?
Yes oyle bataktır ki; duşersen boğulursun
Umide sarıl sımsıkı, seyret ne olursun!

Azmiyle, umidiyle yaşar hep yaşayanlar;
MeyUs olanın rUhunu, vicdanını bağlar
Lanetleme bir ukdei hatır ki: cozulmez
En korkulu cani gibi yesin yuzu gulmez!
Madam ki alcaklığı bir, yes ile sirkin;
Madam ki ondan daha melun daha cirkin
Bir seyyie yoktur sana; ey unsur iman,
Nevmid olarak rahmeti mevUdu Hudadan,
Husrana rıza verme Calış Azmi bırakma;
Kendin yanacaksan bile, evladını yakma!
​
Evler tunek olmuş, otuyor bir suru baykuş
Sesler de: Vatan tehlikedeymiş Batıyormuş!
Lakin, hani, milyonları orten şu yığından,
Tek kol da demiyor bir tarafından!
Sahipsiz olan memleketin batması haktır;
Sen sahip olursan bu vatan batmayacaktır
Feryadı bırak, kendine gel, cunku zaman dar
Uğraş ki: telafi edecek bunca zarar var
Feryad ile kurtulması memUl ise haykır!
Yok, yok! Hele azmindeki zincirleri bir kır!
İş bitti Sebatın sonu yoktur! deme, yılma
Ey milleti merhUme, sakın yese kapılma ​