Azim İle İlgili Şiirler

Azim Şiirleri



Azimle İlgili Şiirler

Başarı Yolunda 'Azim' Ve 'İnanmak'
Başarı yoluna boş bir heybe ile girersen, yolun dik, hedefin uzak oluşu seni bu yoldan alıkoyabilir Ama yola cıkmadan once 'azmin' kapısını calıp heybene 'inanmak' kelimesini koyarsan, başarı yolunun ne kadar duz, hedefin ne kadar yakın olduğunu gorursun


Mehmet Ali Guneş


AZİM

Sa'di, o bizim Şark'ımızın rUhı kemali,
Bir dersi hakikat veriyor, işte meali:

Vaktiyle beş on kafile sahraya duzulduk;
Gunduz yuruduk hep, gece bir menzile geldik

Cok gecmedi, baktım, bir adam hasir u haib
Koşmakta Meğer eylemiş evladını gaib

Bicare gidip haymelerin hepsine sormuş;
Bir taş bile gormuşse, hemen oğluna yormuş

Avare peder, nerde bulursun onu! derken
Gordum ki ciğerparesinin tutmuş elinden,

Lebrizi meserret geliyor bizlere doğru,
Taşmış da gozunden akıyor şimdi surUru!

Yaklaştı şuturbana nihayet, dedi yekten:
Evladımı buldum Nasıl amma? Onu bilsen

Karşımda ne gorsem, “O! dedim gecmedim asla
Aldatsa da tahminimi binlerce heyUla,

Azmimde futUr eylemedim, ye'si bıraktım
Madam ki dunyadadır elbet bulacaktım

Kumlarda yuzup, zulmetin a'makına daldım;
Hep rUh kesildim Ne boğuldum, ne bunaldım

Tevfıki İlahi edip en sonra inayet,
Gordum gozumun nUrunu karşımda nihayet

İm'an ile baksak oluyor işte numayan,
Sa'di bize gostermede bir mesleki irfan:

Bir gayei maksUda şitab eyleyen adem,
Tutmuşsa bidayette eğer azmini muhkem,

Er gec bulacak sa'y ile dilhahını elbet
Zira bu şuUunzarı tecellide, hakikat,

Tevfik, taharriye, taharri ona aşık;
Azmin de emel lazımıdır, gayrı mufarık

Olsun da emel azm u taharriye mukarin;
Tevfik zuhUr eylemesin sonra Ne mumkin!

Ba'zen iki uc haybet olur rehzeni ummid
İnsan o zaman etmelidir azminiteşdid

Ye'sin sonu yoktur, ona bir kerre duşersen
Husrana duşersin; Cıkamazsın ebediyyen!

MahkUm olarak ye'se şu bicare peder de,
Evladını şayed o karanlık gecelerde,

Vaz gecmiş olaydı aramaktan, ne bulurdu?
Elbet biri candan, biri canandan olurdu

mehmet akif ersoy



Umut ve Azim
Kapkaranlık bir gece duşunki ve sen yolda kalmışşsın!
Işığın da, azığın da yok ve herkesten uzaktasın!

Sapmşsın yanlış bir yola, ne gelir elden kayıpsın!
Teselli edecek bir yoldaşın da yok, yapayalnızsın!

Korku ve endişe butun bir benliğini kaplamış!
Sert ruzgar, tipiyi yuzune savurmaya başlamış!

Kurt ulumalari her yanda yankılanırken!
Kendi nefesini ensende hissetmeye başlamışken!
Şartlar aleyhinde birleşip Savas acmışken!
Butun Bir gelecegin cepecevre kusatılmışken!

İradeni ve azmini bırakıp teslim mi olacaksın?
Yasli anana, hasta babana kimler baksın?

Kalk yuru! Koş ve mucadele et olesiye!
Olum de oldurmez yoksa seni, korkaksin diye!

Oleyim de kurtulayım diye umitsizliğe kapılmayasın!
Cekersin bir de ustune gazabını yuce Hakkın!

Şartlara hukmu gecendir o, ferah tut kalbini!
Kaybedenler ancak Allahın rahmetinden keser umidini!

Soğukmus, karanlikmis, pesetme, sabret!
Sevdiklerinin gozlerindeki mutluluğu hayalet!

Ellerim dondu, Ayaklarımı hissetmiyorum, unut!
Bak şimdiden sana gulumsemeye başlamış umut!

Azmettikce, verdikce iradenin hakkını!
İnan bana kucaklayacaksin aydınlık yarını!

Yurudukce, mucadele ettikce ilahi inayet yetişecek!
Herkes seni bekliyor, ellerinde bir demet cicek!


Şirkan Hatay