Bayanlar hamileliğin birinci anından itibaren bebek ile duygusal bir bağ oluşturmaya başlarlar. Erkekler için ise bebeklerini kucaklarına aldıkları o birinci anda babalık hissi başlamaktadır. Birden fazla erkeğin “Çocuğumu kucağıma aldığım anda baba olduğumu anladım.” dediğini duyarız. O andan itibaren çocukları hayatlarındaki en manalı şey haline gelmektedir. Çocuklarının bakımı, yeterliliği ve sıhhati öteki tüm günlük sıkıntıların önüne geçmeye başlar.
Oğlan çocukları babalarını model almaya ziyadesiyle açıktırlar. Babaları üzere oturmaya, onlar üzere yürümeye çalışırlar. Babaları onlar için yeryüzündeki en güçlü, en destekli insandır. Babalarının her hareketini zihinlerinde kaydeder, onunla ağır bir özdeşim kurarlar. Baba, bir oğlan çocuğu için sahip olunan birinci idoldür. Kız çocukları için ise baba asla yıkılmayan bir duvardır. Her vakit sığınabilecekleri ve güvenebilecekleri bir çatıdır. Tüm bu sebepler baba ve çocuk bağlantısının çocuğun gelişimi için ne kadar büyük bir kıymet taşıdığını ortaya koymaktadır. Çocuk dünyaya geldiği anda ebeveynleri ile bir bağlanma yaşar. Bu bağlanmanın sağlıklı bir halde gerçekleşebilmesi için anne kadar babanın da rolü büyüktür. Çocuğun bilişsel gelişimi, okul hayatı, toplumsal hünerleri olmak üzere daha birçok alanda bu münasebetin tesiri görülmektedir.
Toplumsal cinsiyet rolleri konut içindeki işleri ve çocuk bakımını bayana atfetmektedir. Oysa bir erkek de mesken işlerine yardım etmeli, bir baba da en az anne kadar çocuğuna vakit ayırarak çocuğunun bakımını karşılamalıdır. Elbette ki anne ve çocuk ortasındaki bağ çok değerlidir. Lakin çocuk yalnızca anneye değil, hem anne hem de babaya muhtaçlık duymaktadır. Çocuk, anne ve babasından değişik bilgiler öğrenmekte, değişik tecrübeler kazanmaktadır. Her iki ebeveyni ile de sağlıklı bir bağ kurmalı, her ikisi de onun için itimadı temsil etmelidir. Toplumda yer alan “Baba meskene para getirir” ya da “Baba çocuğunun yemek ve eşya muhtaçlığını karşılar” anlayışından sıyrılarak babanın daha etkin olarak çocuğun duygusal ve toplumsal gelişimine katkıda bulunduğu bir babalık tarzına geçilmelidir. Baba, çocuğun hayatında faal bir formda yer aldığında çocuk başına ne gelirse gelsin her vakit sığınabileceği ve sıkıntısını paylaşabileceği bir babası olduğunu bilir. Bu formda çocuk model alacağı ve gözlemlediği bilgileri kendi hayatında sağlıklı bir biçimde uygulayacağı bir ebeveyn kazanmış olur.
Bu etkin ebeveyn rolü bebeğin dünyaya geldiği birinci andan itibaren başlamalıdır. Birden fazla baba bu süreçte geri planda kalır. Doğumun birinci aylarında anne ve bebeğin daha fazla müddet temas halinde olması gerekir. Pekala bu noktada baba nasıl faal bir rol alabilir? Annenin sahip olduğu öteki sorumluluklara yardım etmek ve onun bu süreçte yükünü hafifletmek ile işe başlanabilir. Bu yükün hafifletilmesi ile annenin yorgunluğu biraz olsun dindirilir ve bebek ile daha sağlıklı bir formda ilgilenmesi sağlanır. Böylece direkt olmasa da bebeğin bakımına katkı sağlanılır.
Çocuklar büyüdükçe ebeveynlerin çocuğa ait sahip oldukları sorumluluklar da hal değiştirmeye başlar. Çocuk süratli bir formda dünyayı tanımaya devam ederken bu süreçte ebeveynlerin ona eşlik etmesi çocuğun dünyaya daha sağlıklı bir pencereden bakmasını sağlar. Çocuk ile babanın sinema seyretmek, oyun oynamak, kitap okumak üzere birlikte paylaşabildiği aktivitelere sahip olması çocuğun bu süreç içinde varlıklı tecrübeler kazanmasını sağlamaktadır. Baba, çocuğu ile destekleyici bir irtibat kurduğunda çocuk bu takviyesi içselleştirir ve kişisel sorunlarında bu his ile özgüvenli bir formda tahliller yaratır. Babanın çocuğa kendini bedelli hissettirmesi de epey değerlidir. Ebeveynleri tarafından kıymet gördüğünü hisseden çocukların kendilerine dair algıları bu tarafta şekillenmektedir. Bu çocuklar büyüdüklerinde de kendilerine ve sevdiklerine paha veren beşerler haline gelirler. Ebeveynin çocuğun bir muvaffakiyetini tebrik etmesi ya da vereceği bir kararda desteklemesi çocuk için dışarıdan göründüğünden çok daha büyük bir mana taşımaktadır. Bu onay ve dayanak ile çocuk aslında kendisini onaylamayı ve kendisine inanmayı öğrenir. Çocuk ile irtibat kurmak hayli kıymetli ve bir o kadar da emek isteyen bir süreçtir. Çocuğu anlamak için uğraş sarf etmek, söylemek istediklerimizi içselleştirmesine yardımcı olmak göründüğü kadar kolay olmasa da çocuğun en çok muhtaçlık duyduğu şeylerden biridir. Gerçek bir bağlantı üslubu ile çocuk hem otoriteyi hem de arkadaşlığı babasından öğrenebilir. Bu durum çocuk için hem hürmet ve sevgi hem de hayranlık hissi oluşturan bir alakayı söz eder.
Unutmayın ki çocuğunuz doğduğu birinci andan itibaren onunla bağlantı kurarsanız bu bağ yıllar geçtikçe daha da güçlenir. Bu bağlantı elbette ki çocuk büyüdükçe birçok farklı biçime bürünecektir. Ama bu noktada değişmeyen şey inanç, takviye ve sevgi olmalıdır. Babalar çocuklarının inançlı alanı olmalıdır. Çocuğuna dünyadaki her şeyden daha çok kıymet veren, değerli babalara
Babalar Gününüz Kutlu Olsun!