Bakmak ile görmek arasındaki ince çizgiden bahsetmek istiyorum.. Odanızın camının tam karşısındaki ağacı sorsam size? Bazılarından hangi ağaç sorusunu duyar gibiyim. Tam oradaki ağaç evet sizin odanızın manzarası olan o “ağaç”.İşte tüm mesele buydu.. Bakıyorduk ama göremiyorduk. Çünkü bakmış olmak için bakıyorduk, otomatik pilottaydık ve onun yapraklarından renginden bir haberdik, çünkü fark etmedik etmiyorduk..
Belki de yakından bakıyorduk ondan zor oluyordu. Aslında baktığınız her neyse nereden baktığınız ile nasıl gördüğünüzü de anlatıyordu. Şimdi elinize bir kağıt alın, ve o kağıdı yavaş yavaş yüzünüze yaklaştırın sonrasında öyle bir yaklaştırın ki gözlerinizi yüzünüzü kapatacak şekilde olsun.Şimdi ne mi oldu? Şimdi tam da burada herşeye kendinizi kapattınız. Şu an sizin için hayatı anlamlı kılan “değerlerinizi” bir düşünün. Duygularınızı, düşüncelerinize, davranışlarınıza olduğunuz yerden bakın. Ve şimdi yüzünüzü kapattığınız o kağıdı yavaş yavaş yüzünüzden çekin, ve bir daha bakın. Hayatınızdaki cevapsız sorulara anlamlandıramadığınız durumlara bakın onları fark edin. Onları görün ve izleyin. Anlayarak bakmaya ve görmeye devam edin.Değerlerinizin farkında olmayı fark edin, özgürleşin.