Bir gun susmayı oğrendim....

Oyle bir sustum ki belki sonsuza kadar susacaktım Cunku susmak benim kucucuk dunyamda babamla kurduğum iletişim tarzıydı

Babam aksamları eve yorgun donerdi Ben butun gun evde sıkılır onun gelişini iple cekerdim Daha o kapıdan girer girmez boynuna atılır onunla oynamak isterdim Babam sarılır, oper sonra da, hadi odana git, derdi Yemek hazırlanınca annem cağırır bu defa masada bir araya gelirdik babamla Onlar annemle konuşurken ben araya girer, sesimi duyuramayınca da bağırırdım Babam sinirlenir, 'Butun gun insanlara kafa patlatmaktan bunaldım, birde sen kafamı utuleme!' derdi Annem de 'Butun gun zaten seninle uğraştım, bir cift laf da mı konuşturtmayacaksın babanla?' diye cıkışır, beni odama gonderirdi Caresiz bir şekilde boynumu buker odama yani hapishaneme doğru yol alırdım

Babam arkamdan, 'Bizim bir odamız bile yoktu, her şeye sahip, hala ne istiyor anlamadım' diye bağırmaya devam ederdi 'Keşke benim de bir odam olmasaydı, keşke bizim de evimiz bir odalı olsaydı da hep birlikte otursaydık' derdim icimden; ama yuksek sesle soylemeye cesaret edemezdim Yemekten sonra babam kanepeye uzanır, eline kumandayı alır, televizyon seyrederdi Beni yanına cağırır biraz severdi Onun izleyeceği onemli bir şey varsa beni adeta yerimden bile kıpırdatmazdı Azıcık hareket edip koşup oynamaya calışsam oda hapsim yeniden baslardı Bir gun anladım ki susunca babamla daha iyi anlaşıyoruz Bu defa susarak yapabileceğim oyunlar geliştirmeye başladım Once resim yaparak başladım ise Babam cizdiğim resimleri cok beğeniyor; 'Bak, boyle uslu uslu oyna işte' diyordu

Babam bazen goz ucuyla bakıyor, resimle ilgili bir şey sorsam afallıyordu Ama bana kızarak beni artık odama gondermiyordu 'Son gunlerde ne de akıllandı benim oğlum' diye komsulara anlatıyordu annem halimi

Resimlerim arttıkca ortalık dağılmaya başladı Annem 'Odanı topla!'diye odama kapattığında ise nereden başlayacağımı bilemiyordum Ben bunlarla uğraşırken zaman geciyor; ama odamı toparlamayı beceremiyordum Annem odama gelip 'Bak sana resim yapmayı yasaklayacağım' dedi bir gun Susuyor olmamı usluluk olarak değerlendiren ailem resim yapmayı da elimden alırsa ben ne yapacaktım?

Bu duşuncelerle bir aile tablosu yaptım Babam eve gelince uygun zamanı kolladım Her zamanki gibi yemekler yendi, odaya gecildi Babam oturur oturmaz cizdiğim resmi getirdim Babam baktı Hım, dedi 'Cok guzel olmuş Bu adam benim herhalde' dedi Ben 'Hayır o adam değil, bu cocuk sensin'dedim O 'Hayır, bu adam benim, bu cocuk sensin, bu kucuk kız da arkadasın'dedi Ben yine 'Hayır, o buyuk adam benim, bu kucuk adam sensin, bu kucuk kız da annem' dedim

Babam benimle uğraşmaktan vazgecip: 'Peki neden bizi kucuk cizdin?' dedi Heyecanla başladım anlatmaya Ben buyuyup adam olacağım Is bulup calışacağım Siz yaşlanıp kuculeceksiniz Beliniz bukulecek, komsumuz Ahmet amca ile Ayşe teyze gibi kucucuk kalacaksınız

Ben isten geldiğimde yorgun olacağım Siz benimle konuşmaya calıştığınızda işyerinde kafam şişmiş olacağından sizi duymayacağım bile Siz benimle bir şeyler paylaşmak istediğinizde 'Hadi odanıza cekilin de kafa dinleyeyim' diyeceğim Ve bir de bağıracağım 'Herşeylerini alıyorum Sıcacık odaları da var, daha ne istiyorlar' diye

Annemle babamın gozleri fal taşı gibi acılmıştı Duyduklarına inanamıyorlardı Bana sarılıp beni oyle icten bir okşayışları vardı sonsuza kadar konuşsam hic bıkmadan dinleyecekler gibiydi

Farkında Olmalı insan

Kendisinin, Hayatin Olayların, Gidişatın Farkında Olmalı

Omur Dediğin Uc Gundur, Dun Geldi Gecti Yarın Mechuldur, O Halde Omur Dediğin Bir Gundur,

O da Bugundur