İnanclı bir insan hayatın son durağı olan olum anına kadar, Allahu Tealanın ona bağışladığı iman armağanını koruyarak devamlı gayret gostermelidir Manevi yonden ruhunu beslemesi icin ilim, zikir ve ibadetle, maddi yonden bedenini beslemek icin dunya hayatının gecimini temin etmeye calışmalıdır
Kişi kendini coluk cocuğunu kimseye muhtac etmemek icin yeterli miktarda helal mal kazanmak zorundadır2 Bir gun Peygamberimiz Ashab ile oturuyorlardı Pazar ehlinden (esnaftan) bir baba yiğit sabah erkenden Peygamberin yanından gecerek dukkanına gitti Ashab: 'Yazık bu genc keşke boyle sabahleyin Allah yolunda gitseydi, deyince, Peygamberimiz: Boyle soylemeyiniz Eğer kendini, anasını, babasını ve coluk cocuğunu kimseye muhtac etmemek icin gidiyorsa Allah yolundadır Eğer zenginlik kazanmak, şan, şohrete kavuşmak icin gidiyorsa, şeytan yolundadır diye buyurdular
Hzİsa (as) bir kimseyi ibadet ederken gordu: Yemek ve ihtiyacların nereden gelir? Dedi O kimse: Bir kardeşim var, yemeğimi o verir, dedi
İsa (as): Oyleyse, kardeşin senden daha cok ibadet ediyor,3 diye buyurdu
Hz Omer: Hic biriniz, calışmayı bırakıp 'Allah'ım rızkımı ver,' demesin Zira bilirsiniz ki Allah gokten altın ve gumuş indirmez4 demiştir
Lokman Hekim oğluna vasiyet edip buyurdu:
Oğlum! İşten, calışmaktan el cekme! Zira insanlara muhtac olanın kalbi dar olur, zayıf olur ve muruvvetsiz olur İnsanlar ona hakaret gozu ile bakar5
Dinimiz tembelliği, dilenciliği, başkasına yuk olmayı şiddetle yasaklamıştır Başta peygamberler olmak uzere butun buyukler calışmayı ihmal etmemişlerdir Adem (as) buğday eker, onu hasat eder harmanda dover, oğutur un ve ekmek yapardı İdris (as) terzi, Nuh (as) ve Zekeriyya (as) marangoz, Davud (as) demirci, Resulullah (sav) ise tuccar idiler Ashabı Kiram Hazretlerinin her biri bir işle meşgul oldular Cunku kişinin yediğinin en temiz olanı kendi kazancından olanıdır