Canakkale Savaşının Ruhunu Anlatan Şiirler
Canakkale Savaşının ruhunu en guzel anlatan şiirin Mehmet Akif Ersoy'un yazmış olduğu Canakkale Şehitlerine olduğunu duşunuyorum
CANAKKALE ŞEHİTLERİNE
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dunyada eşi?
En kesif orduların yukleniyor dordu beşi,
Tepeden yol bularak gecmek icin Marmara'ya
Kac donanmayla sarılmış ufacık bir karaya
Ne hayasızca tehaşşud ki ufuklar kapalı!
Nerde gosterdiği vahşetle Bu bir Avrupalı!
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kumesi,
Varsa gelmiş, acılıp mahbesi, yahud kafesi!
Eski Dunya, Yeni Dunya, butun akvamı beşer,
Kaynıyor kum gibi Mahşer mi, hakikat mahşer
Yedi iklimi cihanın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Cehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk;
Sade bir hadise var ortada: Vahşetler denk
Kimi HindU, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela
Hani, ta'Una da zuldur bu rezil istila!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlUki asil,
Ne kadar gozdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetciğin aylarca durup karşısına;
Doktu karnındaki esrarı hayasızcasına
Maske yırtılmasa hala bize afetti o yuz
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yuzsuz
Sonra mel'undaki tahribe muvekkel esbab,
Oyle mudhiş ki: Eder her biri bir mulku harab
Oteden saikalar parcalıyor afakı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'makı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sonuyor goğsunun ustunde o arslan neferin
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı yuzlerce adam
Olum indirmede gokler, olu puskurmede yer
O ne mudhiş tipidir: Savrulur enkazı beşer
Kafa, goz, govde, bacak, kol, cene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak
Sacıyor zırha burunmuş de o namerd eller,
Yıldırım yaylımı tUfanlar, alevden seller
Veriyor yangını, durmuş da acık sinelere,
Suru halinde gezerken sayısız tayyare
Top tufekten daha sık, gulle yağan mermiler
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide guler!
Ne celik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı goğsundeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, haşa, edecek kahrına ram?
Cunku te'sisi İlahi o metin istihkam
Sarılır, indirilir mevki'i mustahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'i beşer;
Bu goğuslerse Huda'nın ebedi serhaddi;
O benim sun'i bedi'im, onu ciğnetmededi
Asım'ın nesli diyordum ya nesilmiş gercek:
İşte ciğnetmedi namusunu, ciğnetmeyecek
ŞUheda govdesi, bir baksana, dağlar, taşlar
O, rukU olmasa, dunyada eğilmez başlar
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne guneşler batıyor!
Ey, bu topraklar icin toprağa duşmuş, asker!
Gokten ecdad inerek opse o pak alnı değer
Ne buyuksun ki kanın kurtarıyor Tevhid'i
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gomelim gel seni tarihedesem, sığmazsın
Herc u merc ettiğin edvara da yetmez o kitab
Seni ancak ebediyyetler eder istiab
Bu, taşındırdiyerek Ka'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da gecirsem taşına;
Sonra gok kubbeyi alsam da rida namıyle,
Kanayan lahdine ceksem butun ecramıyle;
Mor bulutlarla acık turbene catsam da tavan,
Yedi kandilli Sureyya'yı uzatsam oradan;
Sen bu avizenin altında, burunmuş kanına;
Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,
Turbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gunduzun fecr ile avizeni lebriz etsem;
Tullenen mağribi, akşamları sarsam yarana
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana
Sen ki, son ehli salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultanı Salahaddin'i,
Kılıc Arslan gibi iclaline ettin hayran
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken husran,
O demir cenberi goğsunde kırıp parcaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;
Sen ki, a'sara gomulsen taşacaksın Heyhat!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana aguşunu acmış duruyor Peygamber
Mehmet Akif Ersoy
Turkun gecit vermez kalesidir Canakkale
Bir destanın adıdır Canakkale
Ateşle imtihandır Canakkale
Tarihte destandır Canakkale
Duşmana mezardır Canakkale
Turkun şerefidir bu Canakkale
Kurşunların sevdası Canakkale
Ateşe karşı imandır Canakkale
Haclıya olumdur bu Canakkale
Şehitlere mezardır Canakkale
Yamyamlara derstir Canakkale
Canavarlara derstir Canakkale
En buyuk destandır Canakkale
Kınalı kuzuların yattığı yer Canakkale
Seyit onbaşıların gucudur Canakkale
Yahya cavuşların savaşıdır Canakkale
Turkun kaderini yazıldığı yer Canakkale
Duşmana yol vermeyen sudur Canakkale
Celikten kaleyi yutan yerdir Canakkale
Haclıya tarihi buyuk derstir Canakkale
Turkun gecit vermez kalesidir Canakkale
Halil Colak
DUR YOLCU
Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir!
Bu ıssız, golgesiz yolun sonunda,
Gorduğun bu tumsek Anadolunda
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmedin yattığı yerdir!
Bu tumsek, koparken buyuk zelzele,
Son vatan parcası gecerken ele,
Mehmedin duşmanı boğduğu sele,
Mubarek kanını kattığı yerdir!
Duşun ki haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tumsek, amansız, cetin,
Bir harbin sonunda butun milletin,
Hurriyet zevkini tattığı yerdir!
NECMETTİN HALİL ONAN
Canakkale Savaşının ruhunu en guzel anlatan şiirin Mehmet Akif Ersoy'un yazmış olduğu Canakkale Şehitlerine olduğunu duşunuyorum
CANAKKALE ŞEHİTLERİNE
Şu Boğaz harbi nedir? Var mı ki dunyada eşi?
En kesif orduların yukleniyor dordu beşi,
Tepeden yol bularak gecmek icin Marmara'ya
Kac donanmayla sarılmış ufacık bir karaya
Ne hayasızca tehaşşud ki ufuklar kapalı!
Nerde gosterdiği vahşetle Bu bir Avrupalı!
Dedirir: Yırtıcı, his yoksulu, sırtlan kumesi,
Varsa gelmiş, acılıp mahbesi, yahud kafesi!
Eski Dunya, Yeni Dunya, butun akvamı beşer,
Kaynıyor kum gibi Mahşer mi, hakikat mahşer
Yedi iklimi cihanın duruyor karşısında,
Ostralya'yla beraber bakıyorsun: Kanada!
Cehreler başka, lisanlar, deriler rengarenk;
Sade bir hadise var ortada: Vahşetler denk
Kimi HindU, kimi yamyam, kimi bilmem ne bela
Hani, ta'Una da zuldur bu rezil istila!
Ah, o yirminci asır yok mu, o mahhlUki asil,
Ne kadar gozdesi mevcud ise, hakkıyle sefil,
Kustu Mehmetciğin aylarca durup karşısına;
Doktu karnındaki esrarı hayasızcasına
Maske yırtılmasa hala bize afetti o yuz
Medeniyyet denilen kahbe, hakikat, yuzsuz
Sonra mel'undaki tahribe muvekkel esbab,
Oyle mudhiş ki: Eder her biri bir mulku harab
Oteden saikalar parcalıyor afakı;
Beriden zelzeleler kaldırıyor a'makı;
Bomba şimşekleri beyninden inip her siperin;
Sonuyor goğsunun ustunde o arslan neferin
Yerin altında cehennem gibi binlerce lağam,
Atılan her lağamın yaktığı yuzlerce adam
Olum indirmede gokler, olu puskurmede yer
O ne mudhiş tipidir: Savrulur enkazı beşer
Kafa, goz, govde, bacak, kol, cene, parmak, el ayak,
Boşanır sırtlara, vadilere, sağnak sağnak
Sacıyor zırha burunmuş de o namerd eller,
Yıldırım yaylımı tUfanlar, alevden seller
Veriyor yangını, durmuş da acık sinelere,
Suru halinde gezerken sayısız tayyare
Top tufekten daha sık, gulle yağan mermiler
Kahraman orduyu seyret ki bu tehdide guler!
Ne celik tabyalar ister, ne siner hasmından;
Alınır kal'a mı goğsundeki kat kat iman?
Hangi kuvvet onu, haşa, edecek kahrına ram?
Cunku te'sisi İlahi o metin istihkam
Sarılır, indirilir mevki'i mustahkemler,
Beşerin azmini tevkif edemez sun'i beşer;
Bu goğuslerse Huda'nın ebedi serhaddi;
O benim sun'i bedi'im, onu ciğnetmededi
Asım'ın nesli diyordum ya nesilmiş gercek:
İşte ciğnetmedi namusunu, ciğnetmeyecek
ŞUheda govdesi, bir baksana, dağlar, taşlar
O, rukU olmasa, dunyada eğilmez başlar
Vurulmuş tertemiz alnından, uzanmış yatıyor,
Bir hilal uğruna, ya Rab, ne guneşler batıyor!
Ey, bu topraklar icin toprağa duşmuş, asker!
Gokten ecdad inerek opse o pak alnı değer
Ne buyuksun ki kanın kurtarıyor Tevhid'i
Bedr'in arslanları ancak, bu kadar şanlı idi
Sana dar gelmeyecek makberi kimler kazsın?
Gomelim gel seni tarihedesem, sığmazsın
Herc u merc ettiğin edvara da yetmez o kitab
Seni ancak ebediyyetler eder istiab
Bu, taşındırdiyerek Ka'be'yi diksem başına;
Ruhumun vahyini duysam da gecirsem taşına;
Sonra gok kubbeyi alsam da rida namıyle,
Kanayan lahdine ceksem butun ecramıyle;
Mor bulutlarla acık turbene catsam da tavan,
Yedi kandilli Sureyya'yı uzatsam oradan;
Sen bu avizenin altında, burunmuş kanına;
Uzanırken, gece mehtabı getirsem yanına,
Turbedarın gibi ta fecre kadar bekletsem;
Gunduzun fecr ile avizeni lebriz etsem;
Tullenen mağribi, akşamları sarsam yarana
Yine bir şey yapabildim diyemem hatırana
Sen ki, son ehli salibin kırarak salvetini,
Şarkın en sevgili sultanı Salahaddin'i,
Kılıc Arslan gibi iclaline ettin hayran
Sen ki, İslam'ı kuşatmış, boğuyorken husran,
O demir cenberi goğsunde kırıp parcaladın;
Sen ki, ruhunla beraber gezer ecramı adın;
Sen ki, a'sara gomulsen taşacaksın Heyhat!
Sana gelmez bu ufuklar, seni almaz bu cihat
Ey şehid oğlu şehid, isteme benden makber,
Sana aguşunu acmış duruyor Peygamber
Mehmet Akif Ersoy
Turkun gecit vermez kalesidir Canakkale
Bir destanın adıdır Canakkale
Ateşle imtihandır Canakkale
Tarihte destandır Canakkale
Duşmana mezardır Canakkale
Turkun şerefidir bu Canakkale
Kurşunların sevdası Canakkale
Ateşe karşı imandır Canakkale
Haclıya olumdur bu Canakkale
Şehitlere mezardır Canakkale
Yamyamlara derstir Canakkale
Canavarlara derstir Canakkale
En buyuk destandır Canakkale
Kınalı kuzuların yattığı yer Canakkale
Seyit onbaşıların gucudur Canakkale
Yahya cavuşların savaşıdır Canakkale
Turkun kaderini yazıldığı yer Canakkale
Duşmana yol vermeyen sudur Canakkale
Celikten kaleyi yutan yerdir Canakkale
Haclıya tarihi buyuk derstir Canakkale
Turkun gecit vermez kalesidir Canakkale
Halil Colak
DUR YOLCU
Dur yolcu, bilmeden gelip bastığın,
Bu toprak, bir devrin battığı yerdir
Eğil de kulak ver, bu sessiz yığın,
Bir vatan kalbinin attığı yerdir!
Bu ıssız, golgesiz yolun sonunda,
Gorduğun bu tumsek Anadolunda
İstiklal uğrunda, namus yolunda,
Can veren Mehmedin yattığı yerdir!
Bu tumsek, koparken buyuk zelzele,
Son vatan parcası gecerken ele,
Mehmedin duşmanı boğduğu sele,
Mubarek kanını kattığı yerdir!
Duşun ki haşrolan kan, kemik, etin
Yaptığı bu tumsek, amansız, cetin,
Bir harbin sonunda butun milletin,
Hurriyet zevkini tattığı yerdir!
NECMETTİN HALİL ONAN