Evladınız yaramazlık yapınca beni üzdün demeniz suçluluk duygusu yaratır!
Sevgili Ana Pederler,
Evladınızla yaşadığınız sorunlarda evladınıza Yaptığın şey beni çok üzdü, Ama ben çok üzüldüm üzere cümleler kurmanız çocuğunuzda suçluluk duygusu yaratır. Evladınızın yaptığı yanlış davranışlarda ya da onaylamadığınız davranışlarında onu sakinleştirmek yahut onun davranışının yanlış olduğunu öğretmek için beni çok üzdün demeniz sahih bir yaklaşım olmaz.
Evladınız sizin onaylamadığınız bir davranış yaptığında örneğin Bir eşyanızı attı ve kırdı Beni çok üzdün demek evlatta büyük suçluluk hissine neden olur. Aslında evladın bu davranışı sizi üzmez, ağlatmaz, ya da acı çektirecek, üzecek bir durum değildir yalnızca sizi sinirlendirir ve siz bu durumdan hoşlanmazsınız. Bu nedenle evladınıza beni üzdün üzere çok yük yükleyen sözleri söylemekten çekinin. Bunun bölgesine Bu yaptığın davranış hoşuma gitmedi, Yaptığın bu davranış akıllıca değil, Bu davranışın beni sinirlendirdi diyebilirsiniz. Farkındaysanız bu cümlelerde vurgu evladın davranışıdır, onun kişiliği değil. Bir davranışın akabinde Beni üzdün demek aslında tüm evladın kişiliğini gayeler yani beni davranışın değil sen üzdün demiş oluyorsunuz aslında davranışı sizi yalnızca sinirlendiriyorken. Sinirlendim demek, beni üzdün demekten daha güçlükle üzere görünüyor. Aslında bu hisler dogaldır.
Şayet evladınız sizi sinirlendiriyorsa beni sinirlendiriyorsun diyebilirsiniz. Beni çok üzdün dediğinizde bir evlada değil, güya bir yetişkine reaksiyon vermek üzeredir. Yetişkin bir insan bu cümlenizde kendini haddinden fazla hatalı hissetmez, içselleştirmez. Ancak evlatlar kendini çok hatalı ve bedelsiz hissederler. Bilhassa küçük evlatlar için bu cins sözler çok telaş vericidir.
Evladınızın yaptığı yanlış davranışında bu davranışının yanlışsız olmadığını bilgilendirin ve aslında gerçekte ne hissettiğiniz yani sinirlendiğinizi çekinmeden söyleyin beni çok üzdün demek tarafına.
Evladınızla sağlıklı bir muhabere kurmanız dileğiyle,
Mütehassıs Pedagog Sevil Yavuz
Evlat, Ergen ve Aile Psikoloğu,
Beykent Üniversitesi Tedrisat Vazifelisi
Parenting Skills & Counseling Center
Sevgili Ana Pederler,
Evladınızla yaşadığınız sorunlarda evladınıza Yaptığın şey beni çok üzdü, Ama ben çok üzüldüm üzere cümleler kurmanız çocuğunuzda suçluluk duygusu yaratır. Evladınızın yaptığı yanlış davranışlarda ya da onaylamadığınız davranışlarında onu sakinleştirmek yahut onun davranışının yanlış olduğunu öğretmek için beni çok üzdün demeniz sahih bir yaklaşım olmaz.
Evladınız sizin onaylamadığınız bir davranış yaptığında örneğin Bir eşyanızı attı ve kırdı Beni çok üzdün demek evlatta büyük suçluluk hissine neden olur. Aslında evladın bu davranışı sizi üzmez, ağlatmaz, ya da acı çektirecek, üzecek bir durum değildir yalnızca sizi sinirlendirir ve siz bu durumdan hoşlanmazsınız. Bu nedenle evladınıza beni üzdün üzere çok yük yükleyen sözleri söylemekten çekinin. Bunun bölgesine Bu yaptığın davranış hoşuma gitmedi, Yaptığın bu davranış akıllıca değil, Bu davranışın beni sinirlendirdi diyebilirsiniz. Farkındaysanız bu cümlelerde vurgu evladın davranışıdır, onun kişiliği değil. Bir davranışın akabinde Beni üzdün demek aslında tüm evladın kişiliğini gayeler yani beni davranışın değil sen üzdün demiş oluyorsunuz aslında davranışı sizi yalnızca sinirlendiriyorken. Sinirlendim demek, beni üzdün demekten daha güçlükle üzere görünüyor. Aslında bu hisler dogaldır.
Şayet evladınız sizi sinirlendiriyorsa beni sinirlendiriyorsun diyebilirsiniz. Beni çok üzdün dediğinizde bir evlada değil, güya bir yetişkine reaksiyon vermek üzeredir. Yetişkin bir insan bu cümlenizde kendini haddinden fazla hatalı hissetmez, içselleştirmez. Ancak evlatlar kendini çok hatalı ve bedelsiz hissederler. Bilhassa küçük evlatlar için bu cins sözler çok telaş vericidir.
Evladınızın yaptığı yanlış davranışında bu davranışının yanlışsız olmadığını bilgilendirin ve aslında gerçekte ne hissettiğiniz yani sinirlendiğinizi çekinmeden söyleyin beni çok üzdün demek tarafına.
Evladınızla sağlıklı bir muhabere kurmanız dileğiyle,
Mütehassıs Pedagog Sevil Yavuz
Evlat, Ergen ve Aile Psikoloğu,
Beykent Üniversitesi Tedrisat Vazifelisi
Parenting Skills & Counseling Center