Cocuğun gorduğu duştur barış
Ananın gorduğu duştur barış
Ağaclar altında soylenen sevda sozleridir barış
Akşam alacasında, gozlerinde ferah bir gulumseyişle doner ya baba
elinde yemiş dolu bir sepet;
ve serinlesin diye su, pencere onune konmuş toprak bir testi gibi
ter damlalarıyla alnında
barış budur işte
Evrenin yuzundeki yara izleri kapandığı zaman,
ağaclar dikildiğinde top mermilerinin actığı cukurlara,
yangının eritip tukettiği yureklerde
ilk tomurcukları belirdiği zaman umudun,
oluler rahatca uyuyabildiklerinde, kaygı duymaksızın artık,
boşa akmadığını bilerek kanlarının,
barış budur işte
Barış sıcak yemeklerden tuten kokudur akşamda
yureği korkuyla urpertmediğinde sokaktaki ani fren sesi
ve calınan kapı, arkadaşlar demek olduğunda sadece
Barış, acılan bir pencerden, ne zaman olursa olsun
gokyuzunun dolmasıdır iceriye
Bir tas sıcak suttur barış ve uyanan bir cocuğun gozlerinin onune tutulan kitaptır
Başaklar uzanıp, 'ışık! ışık! ' diye fısıldarken birbirlerine!
Işık taşarken ufkun yalağından
Barış budur işte
Kitaplık yapıldığı zaman hapishaneler
geceleyin kapı kapı dolaştığı zaman bir turku
ve dolunay, taptaze yuzunu gosterdiği zaman bir bulutun arkasından
cumartesi akşamı berberden pırıl pırıl cıkan bir işci gibi;
barış budur işte
Gecen her gun yitirilmiş bir gun değil de
bir kok olduğu zaman
gecede sevincin yapraklarını canlandırmaya
Gecen her gun kazanılmış bir gun olduğu zaman
durust bir insanın deliksiz uykusunun ardısıra
Ve sonunda hissettiğimiz zaman yeniden
zamanın tum koşe bucağındaki acıları kovmak icin
ışıktan cizmelerini cektiğini guneşin
Barış budur işte
Barış ışın demetleridir yaz tarlalarında,
iyilik alfabesidir o, dizelerinde şafağın
Herkesin 'kardeşim' demesidir birbirine, 'yarın yeni bir dunya kuracağız' demesidir;
ve kurmamızdır bu dunyayı turkulerle
Barış budur işte
Olum cok az yer tuttuğu gun yureklerde,
mutluluğu gosterdiğinde guven dolu parmağı yolların,
şair ve proleter eşitlikle cekebildiği gun iclerine
buyuk karanfilini alacakaranlığın
barış budur işte
Barış sımsıkı kenetlenmiş elleridir insanların
sıcacık bir ekmektir o, masası ustunde dunyanın
Barış, bir annenin gulumseyişinden başka bir şey değildir
Ve toprakta derin izler acan sabanların
tek bir sozcuktur yazdıkları:
Barış
Ve bir tren ilerler geleceğe doğru
kayarak benim dizelerimin rayları uzerinden
buğdayla ve gullerle yuklu bir tren
Bu tren barıştır işte
Kardeşler, barış icinde ancak
derin derin soluk alır evren
Tum evren,
taşıyarak tum duşlerini
Kardeşler, uzatın ellerinizi
Barış budur işte
Nazım Hikmet
Ananın gorduğu duştur barış
Ağaclar altında soylenen sevda sozleridir barış
Akşam alacasında, gozlerinde ferah bir gulumseyişle doner ya baba
elinde yemiş dolu bir sepet;
ve serinlesin diye su, pencere onune konmuş toprak bir testi gibi
ter damlalarıyla alnında
barış budur işte
Evrenin yuzundeki yara izleri kapandığı zaman,
ağaclar dikildiğinde top mermilerinin actığı cukurlara,
yangının eritip tukettiği yureklerde
ilk tomurcukları belirdiği zaman umudun,
oluler rahatca uyuyabildiklerinde, kaygı duymaksızın artık,
boşa akmadığını bilerek kanlarının,
barış budur işte
Barış sıcak yemeklerden tuten kokudur akşamda
yureği korkuyla urpertmediğinde sokaktaki ani fren sesi
ve calınan kapı, arkadaşlar demek olduğunda sadece
Barış, acılan bir pencerden, ne zaman olursa olsun
gokyuzunun dolmasıdır iceriye
Bir tas sıcak suttur barış ve uyanan bir cocuğun gozlerinin onune tutulan kitaptır
Başaklar uzanıp, 'ışık! ışık! ' diye fısıldarken birbirlerine!
Işık taşarken ufkun yalağından
Barış budur işte
Kitaplık yapıldığı zaman hapishaneler
geceleyin kapı kapı dolaştığı zaman bir turku
ve dolunay, taptaze yuzunu gosterdiği zaman bir bulutun arkasından
cumartesi akşamı berberden pırıl pırıl cıkan bir işci gibi;
barış budur işte
Gecen her gun yitirilmiş bir gun değil de
bir kok olduğu zaman
gecede sevincin yapraklarını canlandırmaya
Gecen her gun kazanılmış bir gun olduğu zaman
durust bir insanın deliksiz uykusunun ardısıra
Ve sonunda hissettiğimiz zaman yeniden
zamanın tum koşe bucağındaki acıları kovmak icin
ışıktan cizmelerini cektiğini guneşin
Barış budur işte
Barış ışın demetleridir yaz tarlalarında,
iyilik alfabesidir o, dizelerinde şafağın
Herkesin 'kardeşim' demesidir birbirine, 'yarın yeni bir dunya kuracağız' demesidir;
ve kurmamızdır bu dunyayı turkulerle
Barış budur işte
Olum cok az yer tuttuğu gun yureklerde,
mutluluğu gosterdiğinde guven dolu parmağı yolların,
şair ve proleter eşitlikle cekebildiği gun iclerine
buyuk karanfilini alacakaranlığın
barış budur işte
Barış sımsıkı kenetlenmiş elleridir insanların
sıcacık bir ekmektir o, masası ustunde dunyanın
Barış, bir annenin gulumseyişinden başka bir şey değildir
Ve toprakta derin izler acan sabanların
tek bir sozcuktur yazdıkları:
Barış
Ve bir tren ilerler geleceğe doğru
kayarak benim dizelerimin rayları uzerinden
buğdayla ve gullerle yuklu bir tren
Bu tren barıştır işte
Kardeşler, barış icinde ancak
derin derin soluk alır evren
Tum evren,
taşıyarak tum duşlerini
Kardeşler, uzatın ellerinizi
Barış budur işte
Nazım Hikmet