Duyu organlarımız nelerdir,
duyu organları ve görevleri
Görme: Gözün arka yüzeyinde bulunan ve sinir hücreleri ağı biçiminde olan retinanın üzerine ışık düşmesiyle görme işlemi yapılır. Retinadaki sinirler ışıkta bulunan elektromagnetik enerjiyi elektrokimyasal enerjiye çevirerek beyne iletirler. Dalgalar renksiz olup, renk yorumunu görüntüye katan beyindir.
İşitme: Havadaki molekülleri iterek ilerleyen ve belirli bir mekanik basınca sebep olan ses dalgaları, havadaki eşit aralıklı sarsıntılar olarak nitelendirilebilir. Bu dalgalar kulak içindeki mekanik düzen sayesinde kulağın derin kısımlarındaki tüy hücrelerine ulaşarak burada mekanik enerjileri elektrokimyasal enerjiye çevrilir ve beyne iletilir.
Tat alma: Tat alma işlemi için işitme ve görme işlemlerindekilerin aksine cisimlerin bizimle temas halinde olması şarttır. Ağza alınan bir cismin tadının alınması için yeteri kadar tükürük bulunmalı ve cisim yüklü atomlar veya tükürük içinde çözülebilen moleküller içermelidir. Dil yüzeyinde bulunan alıcılar, bu kimyasal uyarıyı, elektrokimyasal enerjiye çevirerek beyne iletir. Maddelerde tat diye bir şey aslında yoktur. Sadece beynimiz, dildeki alıcı hücrelerin aldığı uyarılar ölçüsünde yorumlamalar yapar.
Koku alma: Tat almaya benzer bir süreçle, bir şeyin kokusunu aldığımız zaman, bu şeyle doğrudan temas kurarak yaparız. Havadaki koku taşıyan moleküller, burun boşluğuna ya da ağıza girerler. Burun boşluğunda bulunan küçük tüy hücrelerine ulaşırlar. Gaz molekülleri alıcı hücrelerdeki yuvalara uyarlar ve beyne iletilen elektrokimyasal tepkilere dönüştürülürler. Koku taşıyan moleküllerin bir kokusu yoktur. Sadece hangi alıcının boşluklarına yakalandıklarına bağlı olarak, beyin tarafından yorumlanırlar.
Dokunma Duyusu: Dokunma duyusu da koku ve tat gibi doğrudan temasla alınan bir duyudur. İnsan derisi çok tabakalıdır ve dokunma duyusuyla ilgili farklılıkları ayırt etmek için gerekli reseptörler bu katmanların arasındadır. Basınç duyusu, nesneler baskı yapınca derinin şeklindeki değişikliklerden kaynaklanır. Sıcaklık ya da soğukluk duyusu, derimize dokunan her neyse onun moleküler etkinliğine verilen bir yanıttır. Deri çok fazla dokunma duyusuyla uyarılırsa geçici olarak acı duymaz. Ayrıca acı da koku ve tat gibi bir nesnede yer alan bir olgu değildir. Sadece beynimiz derimiz üzerindeki etkinlikleri acı şeklinde yorumlayabilmektedir.
Konum duyusu: Bu yetenek sayesinde beyin, bedenin hangi kısmının nerede olduğunu anlar ve kendini yerçekimine göre konumlandırır. Beden, bir amaçla yönlenmeden önce bu bilgilere ihtiyaç duymaktadır. Bu bilgiler yer çekimi kaynağına göre başımızın konumu ve hızı ile belirlenir. Bu duyuya geçit duyusu denir ve iç kulaktaki alıcı tüy hücreleri ile duyumsanır. Bu sinirler uyarılınca beyne sinirsel uyartı gönderirler. Ayrıca çok fazla uyarılmaları mide bulantısı ve baş dönmesi olarak bilinen durumlara neden olur.
duyu organları ve görevleri
Görme: Gözün arka yüzeyinde bulunan ve sinir hücreleri ağı biçiminde olan retinanın üzerine ışık düşmesiyle görme işlemi yapılır. Retinadaki sinirler ışıkta bulunan elektromagnetik enerjiyi elektrokimyasal enerjiye çevirerek beyne iletirler. Dalgalar renksiz olup, renk yorumunu görüntüye katan beyindir.
İşitme: Havadaki molekülleri iterek ilerleyen ve belirli bir mekanik basınca sebep olan ses dalgaları, havadaki eşit aralıklı sarsıntılar olarak nitelendirilebilir. Bu dalgalar kulak içindeki mekanik düzen sayesinde kulağın derin kısımlarındaki tüy hücrelerine ulaşarak burada mekanik enerjileri elektrokimyasal enerjiye çevrilir ve beyne iletilir.
Tat alma: Tat alma işlemi için işitme ve görme işlemlerindekilerin aksine cisimlerin bizimle temas halinde olması şarttır. Ağza alınan bir cismin tadının alınması için yeteri kadar tükürük bulunmalı ve cisim yüklü atomlar veya tükürük içinde çözülebilen moleküller içermelidir. Dil yüzeyinde bulunan alıcılar, bu kimyasal uyarıyı, elektrokimyasal enerjiye çevirerek beyne iletir. Maddelerde tat diye bir şey aslında yoktur. Sadece beynimiz, dildeki alıcı hücrelerin aldığı uyarılar ölçüsünde yorumlamalar yapar.
Koku alma: Tat almaya benzer bir süreçle, bir şeyin kokusunu aldığımız zaman, bu şeyle doğrudan temas kurarak yaparız. Havadaki koku taşıyan moleküller, burun boşluğuna ya da ağıza girerler. Burun boşluğunda bulunan küçük tüy hücrelerine ulaşırlar. Gaz molekülleri alıcı hücrelerdeki yuvalara uyarlar ve beyne iletilen elektrokimyasal tepkilere dönüştürülürler. Koku taşıyan moleküllerin bir kokusu yoktur. Sadece hangi alıcının boşluklarına yakalandıklarına bağlı olarak, beyin tarafından yorumlanırlar.
Dokunma Duyusu: Dokunma duyusu da koku ve tat gibi doğrudan temasla alınan bir duyudur. İnsan derisi çok tabakalıdır ve dokunma duyusuyla ilgili farklılıkları ayırt etmek için gerekli reseptörler bu katmanların arasındadır. Basınç duyusu, nesneler baskı yapınca derinin şeklindeki değişikliklerden kaynaklanır. Sıcaklık ya da soğukluk duyusu, derimize dokunan her neyse onun moleküler etkinliğine verilen bir yanıttır. Deri çok fazla dokunma duyusuyla uyarılırsa geçici olarak acı duymaz. Ayrıca acı da koku ve tat gibi bir nesnede yer alan bir olgu değildir. Sadece beynimiz derimiz üzerindeki etkinlikleri acı şeklinde yorumlayabilmektedir.
Konum duyusu: Bu yetenek sayesinde beyin, bedenin hangi kısmının nerede olduğunu anlar ve kendini yerçekimine göre konumlandırır. Beden, bir amaçla yönlenmeden önce bu bilgilere ihtiyaç duymaktadır. Bu bilgiler yer çekimi kaynağına göre başımızın konumu ve hızı ile belirlenir. Bu duyuya geçit duyusu denir ve iç kulaktaki alıcı tüy hücreleri ile duyumsanır. Bu sinirler uyarılınca beyne sinirsel uyartı gönderirler. Ayrıca çok fazla uyarılmaları mide bulantısı ve baş dönmesi olarak bilinen durumlara neden olur.
