Fazıl husnu dağlarca mustafa kemal'in kağnısı

fazıl husnu dağlarca mustafa kemal'in kağnısı şiiri
Mustafa Kemal in Kağnısı Fazıl Husnu Dağlarca
Mustafa Kemalin Kağnısı Şiiri Sozleri


MUSTAFA KEMAL İN KAĞNISI

Yediyordu Elif kağnısını
Kara geceden geceden
Sanki elif elif uzuyordu inceliyordu
Uzak cephelerin acısıydı gıcırtılar
İnliyordu dağın ardı yasla
Herbir heceden heceden

Mustafa Kemal´in Kağnısı derdi kağnısına
Mermi taşırdı oteye, dağ taş aşardı
Cabuk giderdi, cok gotururdu Elifcik
Nam salmıştı asker icinde
Bu kez herkesten evvel almıştı yukunu
Doğrulmuştu yola, onceden onceden

Okuzleriyle kardeş gibiydi Elif,
Yemezdi, icmezdi, yemeden icmeden onlar
Kocabaş cok ihtiyardı cok zayıftı
Mahzundu butun Sarıkız, yanısıra
Gecenin ulu ağırlığına karşı,
Hafiftiler, inceden inceden

İriydi Elif kuvvetliydi kağnı başında
Elma elmaydı yanakları, uzum uzumdu gozleri
Kınalı ellerinden ruzgar gecerdi daim
Toprak gulumserdi carıklı ayaklarına
Alını yeşilini kapmıştı, gecirmişti
Niceden niceden

Durdu birdenbire Kocabaş, ova bayır durdu
Nazar mı değdi goklerden, ne?
Dah etti, yok Dahha! dedi, gitmez
Ta gerilerden başka kağnılar yetişti gecti gıcır gıcır
Nasıl durur Mustafa Kemal´in Kağnısı
Kahroldu Elifcik, duşunceden duşunceden

Aman Kocabaş, ayağını opeyim Kocabaş,
Vur beni, oldur beni, koma yollarda beni
Gecer, goturur ana cocuk mermisini askerciğin
Koma yollarda beni, kulun kopeğin olayım
Bak hele uzerimden ses seda uzaklaşır
Duşerim gerilere iyceden iyceden

Kocabaş yığıldı camura
Buyudu gozleri buyudu, yurek kadar
Ortuldu gozleri ortuldu hep
Kalır mı Mustafa Kemal´in Kağnısı bacım
Kocabaşın yerine koştu kendini Elifcik
Yurudu duşman ustune yuceden yuceden