1610 yılında yaptığı gözlemlerini bir kitap haline getirdi Sidereus Nuncius(ya da Starry Messenger) adlı kitabında Ay, Jüpiter, Samanyolu ve yıldız kümeleri üstüne yaptığı gözlemlerini ve çalışmalarını topladı Bu ve sonraki gözlemleri ve bunlara getirdiği yorumları sonucunda, 1543 yılında Kopernik göre önerilen bir güneş merkezli modelin benimsenmesi, evrenin yermerkezli Ptolemaios modelinin çöküşüne yol açtı
Galileo Galilei uzaydaki gök cisimlerini incelemek için o zamanın şartlarında bir teleskop buluş etmiştir
Galileo esas olarak çiğ kırılma teleskop kullandı Birincil sürümü yalnızca 8 kat büyütülmüştü Sidereus Nunciusta yaptığı gözlemlerde kullandığı teleskopu, 20 kat büyütmeye göre ayarladı Bu, uzun bir tüptü ve bir konveks nesnel lens ile içbükey mercek vardı Onun teleskoplar ile yaşadığı temel sorunu rahat açı nedeniyle, Ayın fakat sanki genişliğini gözlemleyebilmesi oldu
Galileonun teleskobu; odak uzaklığı bir diyafram 26 mm ile 1330 mm ise, 14 kat büyütür Bu cihaz, bir nesnel, iki dışbükey lens ile bir yüzü düz diğeri içbükey mercek içerir *