İncilde Allahın bir olduğu, Hz. İsanın, Allahın kulu ve Resulü olduğu yazılı idi. Hz. İsanın hak olan dini, az zaman sonra Yahudiler tarafından sinsice değiştirildi. Yahudi Bolüs [pavlos], İsevi görünerek, hakiki İncili yok etti. Sayısız İncillerin yazılmasına sebep oldu. Büyük Kostantin, bütün İncilleri birleştirmek için, miladi 325te, İznikte 319 papazı toplayıp, yazdırdığı yeni İncile eski dini olan putperestlikten de birçok şey sokturmuş, yeni bir Hıristiyanlık dini kurmuştu. Hz. İsanın ve Barnabasın yazdığı İncilde Allahın bir olduğu bildirilmişti. Eflatunun 3 tanrı fikri de yeni İncile kondu. Papaz Arius, bu yeni İncillerin yanlış olduğunu, bildirince aforoz edildi. Yeni Hıristiyanlık Ariusün mezhebinden farklı idi. 6 defa meclis kurulup, yeni İnciller ortaya çıktı. Papaz Luther Martin ve Calvin son değişiklikleri yaptı. Bu yeni İncile inanan Hıristiyanlara Protestan denildi. Böylece, Hıristiyanlık, iyice değişti.
Yahudiler, Hz. İsayı katletmek isteyince, İncili yakıp, ortadan kaldırdılar. O zaman, İncil yayılmamış idi. Çünkü, Hz. İsanın peygamberlik zamanı 3 yıl olup, iman edenler de pek az idi, çoğu da, okur yazar değildi. 325te birbirine uymayan 40-50 İncil vardı. Arius mahkeme edilirken, dördü hariç diğer İncillerin yasaklandığı kilise tarihlerinde yazılıdır. Matta İncilinin 15. fıkrasında, (Milletler yoluna gitmeyin ve Samiriyelilerin şehirlerine girmeyin) denildiği halde, 24. babın 14. fıkrasında, (İncil, bütün milletlere vaaz edilecektir) demektedir. Bunun gibi sayısız tenakuz vardır. Hıristiyan bilginleri, dört incildeki tezatlar yüzünden şaşkınlık içinde kalıp, Ekharn, Kiser, Haysi, Ghabuth, Wither, Fursen gibi araştırmacılar, (İncillerde ihtilaf çoktur) dediler.
Joseph Barnabasın yazdığı İncil, miladi 325e kadar İskenderiye kiliselerinde okunuyordu. Papa 5. Sixtus, 1585-1590daki papalık zamanında, bunu İbraniceden İtalyancaya tercüme ettirdi. Prusya kralının müşaviri J.F. Gramer, bunu bulup prens Öjene [Eugene] hediye etti. Bu ölünce kitaplar Hofbibliyotheke kondu. Bu el yazma İncil, Viyana imparatorluk kütüphanesinde, hâlâ mevcuttur. Bu İncilde Hz. İsa diyor ki:
Ben günah affedemem, günahları ancak Allah affeder. (Bab 71), Ben, Allahın resulünün yolunu hazırlamak için geldim. Bu Resul, bir müddet sonra, İncil tahrif edilip inananların 30 kişi kadar kalacağı bir zamanda gelir. O zaman, Allah elçisini gönderir. Onun başının üzerinde beyaz bir bulut bulunur. O, putları kırar. Onun sayesinde, insanlar Allahı tanır. Ben de hakiki olarak tanınırım. (Bab 72), O resul güneyden gelir. (Bab 96), O resulün adı Ahmeddir. ((Bab 97)
Barnabas İncili Allahın bir olduğunu bildirmekte ve teslisi yalanlamaktadır. Bugünkü İncillerde ve Ahd-i atikte de, bütün tahriflere rağmen, Hz. İsadan sonra bir Peygamber geleceği yazılıdır. Yuhanna İncilinin bu yazısı, 1886da İstanbulda Boyacıyan Agob matbaasında basılan Kitab-ı Mukaddesin Türkçe tercümesinin s.885te, (O, gelince dünyayı günah, salah ve hüküm hususlarında ilzam edecektir) deniyor. Buradaki Onun Latince aslında, (Paraclet) yazılıdır. Bu kelime, teselli edici demektir. Papazlar her şeye rağmen, (benden sonra bir teselli edici gelecektir) ibaresini İncilden kaldıramadı. Pavlosun yazdığı ve Hıristiyanların Kitab-ı mukaddesten kabul ettikleri mektuplardan Korintoslulara 1. mektubun, 13/ 8de, (Peygamberler sona erecek, diller de kaybolacak [Latince gibi], ilim iptal olacak [Ortaçağ ilmi gibi], ama O kâmil gelince, yarım kalan ve kusurlu olan bilgiler ortadan kalkacaktır) deniliyor. [Bu yazı Türkçe Kitab-ı Mukaddeste de vardır.]
Yahudiler, Hz. İsayı katletmek isteyince, İncili yakıp, ortadan kaldırdılar. O zaman, İncil yayılmamış idi. Çünkü, Hz. İsanın peygamberlik zamanı 3 yıl olup, iman edenler de pek az idi, çoğu da, okur yazar değildi. 325te birbirine uymayan 40-50 İncil vardı. Arius mahkeme edilirken, dördü hariç diğer İncillerin yasaklandığı kilise tarihlerinde yazılıdır. Matta İncilinin 15. fıkrasında, (Milletler yoluna gitmeyin ve Samiriyelilerin şehirlerine girmeyin) denildiği halde, 24. babın 14. fıkrasında, (İncil, bütün milletlere vaaz edilecektir) demektedir. Bunun gibi sayısız tenakuz vardır. Hıristiyan bilginleri, dört incildeki tezatlar yüzünden şaşkınlık içinde kalıp, Ekharn, Kiser, Haysi, Ghabuth, Wither, Fursen gibi araştırmacılar, (İncillerde ihtilaf çoktur) dediler.
Joseph Barnabasın yazdığı İncil, miladi 325e kadar İskenderiye kiliselerinde okunuyordu. Papa 5. Sixtus, 1585-1590daki papalık zamanında, bunu İbraniceden İtalyancaya tercüme ettirdi. Prusya kralının müşaviri J.F. Gramer, bunu bulup prens Öjene [Eugene] hediye etti. Bu ölünce kitaplar Hofbibliyotheke kondu. Bu el yazma İncil, Viyana imparatorluk kütüphanesinde, hâlâ mevcuttur. Bu İncilde Hz. İsa diyor ki:
Ben günah affedemem, günahları ancak Allah affeder. (Bab 71), Ben, Allahın resulünün yolunu hazırlamak için geldim. Bu Resul, bir müddet sonra, İncil tahrif edilip inananların 30 kişi kadar kalacağı bir zamanda gelir. O zaman, Allah elçisini gönderir. Onun başının üzerinde beyaz bir bulut bulunur. O, putları kırar. Onun sayesinde, insanlar Allahı tanır. Ben de hakiki olarak tanınırım. (Bab 72), O resul güneyden gelir. (Bab 96), O resulün adı Ahmeddir. ((Bab 97)
Barnabas İncili Allahın bir olduğunu bildirmekte ve teslisi yalanlamaktadır. Bugünkü İncillerde ve Ahd-i atikte de, bütün tahriflere rağmen, Hz. İsadan sonra bir Peygamber geleceği yazılıdır. Yuhanna İncilinin bu yazısı, 1886da İstanbulda Boyacıyan Agob matbaasında basılan Kitab-ı Mukaddesin Türkçe tercümesinin s.885te, (O, gelince dünyayı günah, salah ve hüküm hususlarında ilzam edecektir) deniyor. Buradaki Onun Latince aslında, (Paraclet) yazılıdır. Bu kelime, teselli edici demektir. Papazlar her şeye rağmen, (benden sonra bir teselli edici gelecektir) ibaresini İncilden kaldıramadı. Pavlosun yazdığı ve Hıristiyanların Kitab-ı mukaddesten kabul ettikleri mektuplardan Korintoslulara 1. mektubun, 13/ 8de, (Peygamberler sona erecek, diller de kaybolacak [Latince gibi], ilim iptal olacak [Ortaçağ ilmi gibi], ama O kâmil gelince, yarım kalan ve kusurlu olan bilgiler ortadan kalkacaktır) deniliyor. [Bu yazı Türkçe Kitab-ı Mukaddeste de vardır.]
