İkicilik (Dualizm) Nedir?
Herhangi bir alanda birbirlerine indirgenemeyen iki karşıt ilkenin varlığını ileri surme
Bircilik ve cokculuk terimleri karşılığıdır Felsefe alanında ilk ikici, antikcağ Yunan duşunuru Anaksagoras ’tır Anaksagoras, ozdek ’le ruh ’u kesin olarak birbirinden ayırıyor ve sonsuza kadar da birbirlerinden ayrı kalacaklarını soyluyordu Anaksagoras ’ın nus (nous N) adını verdiği bu ruh ozdeksel yapıdadır ama yaratan olmak bakımından yaratılan ’ın karşısında bulunmakla birbirine indirgenemeyen temelli bir ikilik meydana getirir
Dinsel alanda ikicilik cok daha eskidir, mallılar (gucluler) ’la malsızlar (gucsuzler) ikiliğine dayanan iyilik ve kotuluk karşıtlığı ustunde ustunde yukselmektedir Sumerlerin yer ve gok tanrıları, eski Mısır ’ın iyilikci ve kotulukcu tanrıları; eski Cin ’in, Hind ’in, İran ’ın karanlık ve aydınlık ilkeleri (Cin ’de: YinYang, Hind ’te: TamusSatva, İran ’da Ahura MazdaAngra mainyu) hep bu karşıt ikiliklerin dile getirilmesidir
Fransız duşunuru Descartes da, evrendeki butun gercekleri, birbirlerine indirgenemeyen ruh ve ozdek ikiliğinde toplar
İkicilik, temelde tanrılık yer (otedunya) ’le insanlık yer (Dunya) ayrımını ileri suren dinsel ikicilikten yansımıştır ve evrenin ozdeksel birliğini yadsıyan gerici bir goruştur İkiciler felsefenin temel sorununa acık ve kesin bir karşılık veremedikleri icin ceşitli celişkilere duşmekten kacınamamışlardır İkicilerin tumu duşuncecidir (idealisttir), cunku ozdeksel yapı ’nın karşısında bir de ruhsal yapı olduğunu kabul ederler İdealist ikiciler gibi idealist birciler de, felsefenin temel sorununu, bir ’den cok ’a ya da cok ’tan bir ’e nasıl gecildiğini acıklayamamışlardır Felsefe tarihindeki idealist bircilerin en buyuğu olan Hegel, bu ikisinin ozdeş olduklarını ileri surmekle sorunu cozduğunu sanmıştır Oysa ozdeş olsalardı, ayrı olmazlardı Karşıtların ozdeşliği varsayımı, Hegel ’in en buyuk yanılgılarından biridir Bu yanlış sav karşıtların bağımlılığı ve birliği doğru savıyla duzeltilir ‘ ’Ruh ve Beden ikiciliği ozdekci bircilikle aşılmıştır Bu da, ruhun ozdekten bağımsız olarak varolmadığını, ozdeğin birincil ve ruhun ikincil olduğunu, ruhun beynin bir işlevi ve ozdeksel dunyanın bir yansısı olduğunu anlamaktan ibarettir İdealist bircilik, bunların tam tersini ileri surerek ikiciliği ortadan kaldırdığını sanır Bu iki karşıt sav dışında, idealizmle materyalizmi usa aykırı bir bicimde birbirine karıştıran eklektizmi bir yana bırakırsak, ikiciliğe son vermenin ucuncu bir yolu yoktur ’ ’
Felsefesel ikicilik, gunumuze kadar surup gelmiş bulunmaktadır Orneğin İngiliz gokbilimcisi James Jeans dalga fiziğini ruhsal ve parcacık fiziğini ozdeksel olarak niteler ve birincisinin bilgileri, ikincisinin de nesneleri verdiğini savunur İnsan duşuncesinin bu ikili tarihsel seruveni, sonunda, eytişimsel ozdekciliğin evrensel birliğine ulaşmıştır
Herhangi bir alanda birbirlerine indirgenemeyen iki karşıt ilkenin varlığını ileri surme
Bircilik ve cokculuk terimleri karşılığıdır Felsefe alanında ilk ikici, antikcağ Yunan duşunuru Anaksagoras ’tır Anaksagoras, ozdek ’le ruh ’u kesin olarak birbirinden ayırıyor ve sonsuza kadar da birbirlerinden ayrı kalacaklarını soyluyordu Anaksagoras ’ın nus (nous N) adını verdiği bu ruh ozdeksel yapıdadır ama yaratan olmak bakımından yaratılan ’ın karşısında bulunmakla birbirine indirgenemeyen temelli bir ikilik meydana getirir
Dinsel alanda ikicilik cok daha eskidir, mallılar (gucluler) ’la malsızlar (gucsuzler) ikiliğine dayanan iyilik ve kotuluk karşıtlığı ustunde ustunde yukselmektedir Sumerlerin yer ve gok tanrıları, eski Mısır ’ın iyilikci ve kotulukcu tanrıları; eski Cin ’in, Hind ’in, İran ’ın karanlık ve aydınlık ilkeleri (Cin ’de: YinYang, Hind ’te: TamusSatva, İran ’da Ahura MazdaAngra mainyu) hep bu karşıt ikiliklerin dile getirilmesidir
Fransız duşunuru Descartes da, evrendeki butun gercekleri, birbirlerine indirgenemeyen ruh ve ozdek ikiliğinde toplar
İkicilik, temelde tanrılık yer (otedunya) ’le insanlık yer (Dunya) ayrımını ileri suren dinsel ikicilikten yansımıştır ve evrenin ozdeksel birliğini yadsıyan gerici bir goruştur İkiciler felsefenin temel sorununa acık ve kesin bir karşılık veremedikleri icin ceşitli celişkilere duşmekten kacınamamışlardır İkicilerin tumu duşuncecidir (idealisttir), cunku ozdeksel yapı ’nın karşısında bir de ruhsal yapı olduğunu kabul ederler İdealist ikiciler gibi idealist birciler de, felsefenin temel sorununu, bir ’den cok ’a ya da cok ’tan bir ’e nasıl gecildiğini acıklayamamışlardır Felsefe tarihindeki idealist bircilerin en buyuğu olan Hegel, bu ikisinin ozdeş olduklarını ileri surmekle sorunu cozduğunu sanmıştır Oysa ozdeş olsalardı, ayrı olmazlardı Karşıtların ozdeşliği varsayımı, Hegel ’in en buyuk yanılgılarından biridir Bu yanlış sav karşıtların bağımlılığı ve birliği doğru savıyla duzeltilir ‘ ’Ruh ve Beden ikiciliği ozdekci bircilikle aşılmıştır Bu da, ruhun ozdekten bağımsız olarak varolmadığını, ozdeğin birincil ve ruhun ikincil olduğunu, ruhun beynin bir işlevi ve ozdeksel dunyanın bir yansısı olduğunu anlamaktan ibarettir İdealist bircilik, bunların tam tersini ileri surerek ikiciliği ortadan kaldırdığını sanır Bu iki karşıt sav dışında, idealizmle materyalizmi usa aykırı bir bicimde birbirine karıştıran eklektizmi bir yana bırakırsak, ikiciliğe son vermenin ucuncu bir yolu yoktur ’ ’
Felsefesel ikicilik, gunumuze kadar surup gelmiş bulunmaktadır Orneğin İngiliz gokbilimcisi James Jeans dalga fiziğini ruhsal ve parcacık fiziğini ozdeksel olarak niteler ve birincisinin bilgileri, ikincisinin de nesneleri verdiğini savunur İnsan duşuncesinin bu ikili tarihsel seruveni, sonunda, eytişimsel ozdekciliğin evrensel birliğine ulaşmıştır