İtfaiye Yangın sonduren, etrafa dağılmasına mani olan ve yanan binalardan kalanları kurtaran bir kuruluşAteşin kullanılması tabii olarak yangını da beraberinde getirdi Yangınların buyuyerek toplu iskan yerlerinde yaptığı buyuk tahribat, insanları yangınlardan korunma carelerine sevk etti Eski devirlerde, ceşitli topluluklarda değişik uygulaması yapılan yangın sondurme hizmetinin teşkilatlandırılması, 16 yuzyıldan sonradır
Yangın sondurmede esaslı gelişme 18 yuzyılın başlarında oldu Musluman olan ve Davud ismini alan bir Fransız teknisyeni bir yangın tulumbası yaptı Bu, Tufekhane ve Tophane yangınlarında denendi (1714) Ağır, kullanışı zor olan bu tulumbanın yerine sonradan daha kullanışlı ve hafif bir teşkilat kuruldu ve başına Davud getirildi Teşkilata Tulumbacılar Ocağı adı verildi Tulumbacılar Ocağı 1825 yılına kadar gorev yapmış ve 1827 yılında yarı Askeri İtfaiye Teşkilatı kurulmuştu
1869 yılında belediye daire ve merkezlerine, mahallelere tulumbalar verilerek Semt Tulumbacı Ocakları tesis edildi Bu yıllarda İstanbulda buyuk bir yangın cıktı
Bunun uzerine Macaristandan Kont Secini getirtilerek Askeri İtfaiye Teşkilatı kuruldu (1874) Bu teşkilat 1923 yılına kadar ordunun bir kuruluşu olarak hizmet gordu 25 Eylul 1923 tarihinde bakanlar kurulu kararı ile modern itfaiye teşkilatı belediyelere devredildi Belediye teşkilatı olan her yerde itfaiye teşkilatı bulunmaktadır Belediye sınırlarının genişliğine gore bu teşkilat da, personel arac ve gerec bakımından artış gostermektedir