Çok sevdiğiniz arkadaş grubunuzla uzun devrandan sonra birinci kere fırsat bulup bir mekanlara yemek yemeye gitmişsiniz ve diyettesiniz. Yapılan sefalı sohbetlerin akabinde bahis birden ziyade kilolara ve yapılan diyetlere gelir. Sonra bir arkadaşınız der ki : ‘’ Ben de ne yapsam kilo alamıyorum. Her yolu denedim o kadar kalorili besleniyorum her şeyi her saatte yiyorum yok, olmuyor.’’ Arkadaşınıza sitem etmeden evvel sakin olunnn içinizden ona kadar sayın ve arkadaşınızı anlamaya çalışın. Zira şişmanlık kadar zayıflık da bir sıhhat meselesidir. Vücut kitle indeksi yani kilonun boyun karesine bölünmesiyle elde edilen paha şayet 18.5 ve altındaysa bu durum zayıflık olarak tanımlanır. Zayıflığın nedenleri bir tabip tarafından kesinlikle değerlendirilmelidir. Şayet zayıflık alınan besin unsurlarının vücutta kullanılamamasından kaynaklanıyorsa evvel kişinin tedavisinin yapılması gerekmektedir. Zayıflığın bireyde oluşan bozuk vücut algısından kaynaklanıp kaynaklanmadığı da araştırılmalıdır. Bu durum laf mevzusuysa bir psikiyatristten de yardım almak gerekir. Tabi ki bir diyetisyenle birlikte kişinin alışkanlıklarına iyi bir beslenme programı oluşturulmalıdır. Şunu söylemeliyim ki kilo almak sanıldığı kadar kolay ve sefalı değildir. Öncelikle bireylerin akıllarındaki hakikat bilinen yanlışların düzeltilmesi gerekir. Kilo alamayan bireyler umumiyetle çok çokça yemek yediklerinde, çok ziyade abur cubur tükettiklerinde çokça hareket etmediklerinde kilo alacaklarına inanırlar. YANLIŞ! Sağlıklı ve istikrarlı beslenme her birey için makbuldür. Yani sağlıklı olan besinler vücudun gereksinim duyduğu seviyede alınmalıdır. Zayıf bireylerin kilo vermek isteyen bireylere orantıyla porsiyonları artırılmalıdır. Yani sıhhatsiz kabul ettiğimiz abur cuburlar zayıf birey için de obez birey için de sağlıksızdır! Evet ne yapmalıdır zayıf bireyler? Vücudumuz büsbütün bir istikrar içindedir. Vücut dışarıdan aldığı besinlerle kuvvet sağlar ve çeşitli metabolik ve fizikî hadiselerle da güç harcar. Aslında bu bir matematiktir. Şayet aldığımız güç harcadığımızdan az ise kilo veririz ve bir vade ahir zayıflık durumu ortaya çıkar. Bu nedenle zayıf bireylerin gün içinde aldıkları kuvvet arttırılmalıdır. Kahvaltıda tüketecekleri bal, reçel ya da güç ölçüsü daha çokça olan ve yağ da içeren tahin pekmez âlâ bir tercih olabilir. Ara öğünlerde yoğurt ve sütü tek başına tüketmek alanına, içine meyve eklenmiş yoğurtları ya da sütlü tatlıları tüketebilirler. İştahsızlıktan da yakınan zayıf bireyler porsiyon olarak küçük ancak güç kıymeti açısından daha yüksek besinleri tercih etmelidirler. Örneğin bir porsiyon makarnayla üzerine peynir eklenmiş bir porsiyon makarna ya da cevizle süslenmiş ve içine pekmez eklenmiş sütlü tatlıyla sade bir sütlü tatlı birebir hacimdedir. Lakin peynir eklenmiş makarna yahut ceviz eklenmiş sütlü tatlı kalori açısından zenginleştirilmiştir. Sanılanın tersine zayıf bireyler de sağlıklı ömür için bireye mahsus düzenlenmiş programlarla spor yapmalıdır. Egzersiz kas kütlesinin artmasını sağlar. Tabi ki zayıf bireyler de kızartmalardan, içeriği bilinmeyen hazır eserlerden mütemadi tüketilen abur cuburdan uzak durmalıdırlar. Başkaca bireyler ülkü kilolarına ulaştıklarında o kiloyu koruyacak beslenme halini benimsemelidir. Artık televizyonu açtığınızda gördüğünüz çoook zayıf modeller için ‘Aa! Ne kadar zayıf, ne güzel!’ tarafına ‘’Çok zayıf acep nitekim sağlıklı mı ?‘’demek hem sizin hem de yetişecek yeni nesillerin psikolojileri ve sıhhatleri açısından büyük ehemmiyet taşımaktadır. Demek ki neymiş, medyanın bize dayattığı sıfır vücut algısından kurtulmanın vakti gelmiş!
Sağlıklı günler dilerim.
Sağlıklı günler dilerim.