Kış Hikayesi, Kış Oykusu, Kış Oykuleri, Kış Hikayeleri
Bir Kış Gunu Hikayesi
Bugun hava her zamankinden soğuk değil mi?
Evet Ama mecburuz yola cıkmaya Hem dert etme Gittiğimiz yer cok sıcakmış Isınırız orda bir guzel Diğer dostlarımızı da goreceğiz bu yolculukta unutma Bu bile yeter yola cıkmaya
Doğru soyluyorsun galiba
Ellerine baktı son kez Ayışışığı vurmuştu sanki cehresine Oylesine parlıyordu alabildiğine Şımarmamak icin zor tuttu kendini Acaba yolculuk nasıl gececekti? Şikayet edip sabredemezse, bu diyarları terk etmeyi goze alamazsaOlmazdı,olamazdı O zaman ben, ben olamam kiİnsanlar beni gorduklerinde işteo ne guzel ne kadar temiz, ne kadar gayretlidediklerinde yureğindeki sevgiyi ve var olma nedenini sevincle izleyecekti bu yolculukta Yaratılma amacı icin bu yolculuğa cıkması gerekiyordu
Ve yoldaydı Fakat uşumuyordu cok fazla Yine nazlıydı Yine dans eder gibi oradan oraya koşturuyordu Kimseye rahatsızlık vermeden, ustelik engelleri kaldırarak akıyordu adeta
Ne kadar hoş herkes burada Tanışmalıyım hepsiylediye soyleniyordu kendi kendine
Hey! Senin adın ne?
Berfin Ya seninki?
Ben mi? Ben , ben
Kar tanesi son kelimesini soylerken, toprakla kucaklaşır buldu kendini Ve sıcaklığını hissettiğinde, gulucukler actı cehresinde Bundan boyle toprağa bakabilen herkes, kar tanesini goremese de, onun tebessumunu gordu her seferinde
kış guneşi hikayesi
Limanda bekleyen kız donecek umuduyla dikilirken ruzgar esti “ondan sana bir tutam koku getirdim Dedi “kokla sevdiğini hissetdedi Kız ruzgarı var gucuyle icine cekti Ama bu yetmedi ona Beklemeye devam etti Guneş actı “sen onun kalbinde yeşeriyorsun unutmadedi Kız guneşin sıcaklığını kemiklerine kadar hissetti Gece oldu ay cıktı Kız limanda oturmadan, yorulmadan butun umuduyla bekliyordu Ay ona acıyıp “sana onu gostereceğim, iyi bak dedi Denizde ona eşlik eşlik etti ve hafif dalgalanmasıyla yakamozda kız sevdiğini gordu Ama gene yetinmedi Gormek ozlemini eksiltmiyor aksine dokunamamak daha da canını acıtıyordu Yağmur yağdı Uzgun bir şekilde “ağlama lutfen Ben bile sana yetişemiyorum dedi Ama kız ozluyordu Bu sefer sonbahar geldi Yapraklar cevresini sardı “hazan ayıdır bu ay Bizde sarardık butun sevgilerde Ayrılık var Ver bize goturelim uzaklara Dediler Ama kız onları duymazlıktan geliyordu Bekliyordu Donecekti Dalgalar vururken limana o da vuracaktı onun kalbine Demir atacaktı Beklemeliydi Artık umidi azalmıştı ama beklemeliydi Kış geldi Her tarafını beyaz kaplamıştı Onunda soyleyecekleri vardı “bekleme onu Donmeyecek Onun kalbi artık buz kaplı Kız inanmıyordu Donup guneşe baktı Kış onu uşutmuştu Belki guneş onu gene ısıtabilirdi Ama guneşte bu sefer umutsuzdu “ artık yeşeren cicekler soldu Sonbaharda gittin O artık buz kalpli Dedi Zavallı kız duyduklarına inanamadı Guneş iyice uşutmuştu O kadar beklemişti onu ama vuslatta acı vardı Artık gitmeliydi Kalbini, mabedini sonsuza dek acı cekmemek icin kapattı ve mevsimler boyu beklediği yerden ayrıldı
Yanlış zaman yanlış insan
Tutunmak imkansız bıktım yamalı sevdalardan
Yanlış bahar kış guneşi
Yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni
Kıyamete kadar kapattım kalbimi
Bir Kis Masalı Hikaye
kis aksamlari,bizim,ailece bir arada mutlu gunlerimizdibiz genis bir aileydikbuyuk annem,buyuk babam,babam,annemve uc kardesimle birlikte sekiz kisiydikkis aksamlarini cok seviyorordumbuyukannemin anlattigi masallarla onumde genis bir kapi aciliyor,ben de bu masal kapisindan iceriye giriyordumen kucuk kardesim ercan birinci sinifa,ortanca kardesim bircan da ucuncu siunifa gidiyorduen buyukleri bendimbende besinci sinifa gidiyordumhepimiz kar yagarken camdan disariya bakmayi cok seviyordukbuharlasan cama isimleimizi yaziyordukannem bunu yaptigimiz zaman bizi azarliyorduama biz her sefer,cami buharlasmis gorunce dayanamiyor uzerine bir seyler yaziyordukbuyukbabam bize sobanin uzerinde kestane patlatiyordusobanin uzerinde kestaneleri kapiyor,elimizi yaka yaka kabuklaini soyuyorduk sonra da kahkahalarla guluyorduk
Soğuk Kış Sıcak Annem
Soğuk bir kış gunuydu Buz gibi, buzul gibiydi sokaklar Kacan kurtuluyordu karın yırtıcı soğuğundan Kalanlarsa buz kutlesi misali donuyordu Biz ise annemle kucuk ve yıkık dokuk evimizde kendini bile ısıtamayan sobamızın başında ısınmaya calışıyorduk Sokakta olmadığımız icin şukrediyorduk Cunku babam kızınca bizi sokağa atabiliyordu Biz de onu kızdırmamaya calışıyorduk
Saat cok gec olmuştu Annem ve ben cok yorulmuştuk ve uykumuz gelmişti Ama uyuyamıyorduk Cunku babam gelmeden uyuyunca babam ikimizi de dovuyordu Hatta gecen gece babam gelmeden birazcık icim gecmişti de babam beni dovmeye yeltenmişti Annem ise ben dayak yemeyeyim diye uzerime atılmış ve benim yerime dayak yemişti
Cok gecmeden babam geldi Ayakta duracak hali yoktu Oylesine icmişti ki duşecek diye cok korkmuştum Zar zor yuruyerek masaya oturdu ve sert bir şekilde:
— Yemek yok mu, diye bağırdı Annem caresizdi Evde yiyecek tek lokma yoktu Annem korka korka:
— Kuru ekmek ve sudan başka bir şey yok, dedi Babam hiddetle ayağa fırladı ve:
— Dalga mı geciyorsun sen benle, diye bağırmaya başladı Biliyordum Kavga cıkacaktı Ezilen, dayak yiyen yine annem olacaktı Annemin dayak yiyişini izlemek, onun cığlıklarını duymak beni kahrediyordu Annem babama cevap vermeden korka korka:
— Kızma babacığım, dedim Babam bu lafımı duyunca sinirlenerek:
— Karşı mı geliyorsun sen bana, diye uzerime yurudu Annem bağırarak:
— Yeter! Vurma cocuğa, dedi Babam daha da sinirlenmişti Annemi de beni de omzumuzdan tuttu ve doverek sokağa attı
Uzerimizde ne beş paramız vardı ne de gidecek bir yerimiz vardı Hava cok soğuktu Cok uşuyordum Annem eski ve yırtık hırkasını cıkararak beni sardı Hırkasını cıkarınca uzerinde kısa kollu kazağından başka hicbir şey kalmamıştı O an anneme olan sevgim bir nebze daha artmıştı
Annem de ben de cok uşuyorduk Ayrıca karnımız da cok actı Kar ise hiddetli soğuğunu iyice arttırmış, yağmıştı da yağmıştı Gecenin bir vakti annemle beraber sokakta kalmıştık Ustelik o kadar uykumuz vardı ki… Eğer biraz daha bu soğuğun altında kalırsak donacaktık
Az daha ilerledik ve boş bir bina bulduk Daha doğrusu binanın bodrum katı boştu Annem bulduğu pis kartonlarla hemen bir yer yatağı yapmaya başladı
Ben ise her an babam gelecek de bizi dovecekmiş gibi hissediyordum Cok korkuyordum Ama her şeye rağmen artık eve donemeyeceğimizi biliyorduk Cunku donersek babam ikimizi de feci bir şekilde doverdi
Annemin artık yorgunluk canına tak etmiş olacak ki yaptığı yatağa uzandı Bana donerek:
— Haydi oğlum Gel artık İkimizde cok yorulduk Bu gece burada idare edersek ertesi sabah ne yapacağımıza karar veririz, demişti
Annemin yanına uzandım Annem oylesine uşuyordu ki bu soğukluk gozlerinden okunuyordu Anneme sarıldım O da bana sarıldı Sıkı, hem de sımsıkı sarıldı bana Yanağıma da sıcacık bir opucuk konduruverdi O kadar ısıtmıştı ki beni bu opucuk… Butun yorgunluğum, butun korkum bir anda ucuvermişti Artık ne soğuk etkiliyordu beni ne de babamın uzerimde bıraktığı korku hissi Butun gece beni tek ısıtan şey annem olmuştu Aslında onun sıcaklığı değildi beni ısıtan Beni ısıtan onun sevgisi ve fedakarlığıydı
Gecenin karanlığı yerini gunduze bırakıyordu yavaş yavaş Kara bulutlar dağılmış, pırıl pırıl olmasa da hafif bir guneş belirmişti Bunu camlara vuran ışıktan anlıyordum Annemin elleri hala uzerimdeydi Sabaha kadar kirli ve soğuk kartonların uzerinde sarmaş dolaş uyumuştuk annemle Ama annemin tum gece beni ısıtan sıcaklığı gitmiş ve yerine kardan bile soğuk bir vucut ısısı gelmişti Annem artık buz gibiydi ve daha uyanmamıştı Bir gariplik olduğu belliydi Annemin ısısı oyle cabuk değişmişti ki… Artık daha fazla dayanamadım ve annemin soğuk ellerini uzerimden cekerek ayağa kalktım
Anneme doğru baktım ve gozlerime inanamadım O an o goruntuyu goren gozlerimi yerlerinden koparıp atmak istedim Gorduğum şey o kadar korkunctu ki butun duşuncelerim durmuştu Butun gece beni ısıtan annem gozleri acık uyuyordu Altı yaşında olabilirdim ama hangi cocuk olsa o an annesinin olduğunu anlayabilirdi Gorduğum şey melek gibi annem ve onun soğuktan mosmor olan vucuduydu Yerimde kalakalmıştım O an bana oyle bir şey olmuştu ki ağlayamıyordum bile Beynim donmuştu Hicbir şey duşunemiyordum
Gucumu yitirmemeye calışarak dışarı cıktım Cevreme bakınıp durdum Milyonlarca insan vardı Hangisine gideceğimi, ne diyeceğimi bilmiyordum Derken bir polis arabası gordum Arabanın yanına gittim ve korkuyla dolan gozlerimi onlara doğru cevirdim Tuhaf bir şey olduğunu hemen anladılar İclerinden birisi arabadan indi ve başımı okşayarak:
—Bir sorun mu var ufaklık, dedi Elinden tuttum ve onu annemin olduğu bodrum katına doğru goturdum Bizi goren diğer polis amcalar da peşimizden geldiler Ne olduğunu cozememişlerdi
En sonunda annemin olduğu yere gelebilmiştik Elini tuttuğum polis amca annemin cesedini gordu ve onun yanına gitti Annemin koluna elledikten sonra diğer arkadaşlarına dondu ve:
Olmuş, dedi Aradan cok bir zaman gecmedi ki etrafı polisler ve doktorlar sardı Herkes annemin başında toplanmıştı Bense duvar kenarında comelerek etrafı izliyordum Oyle bir şok yaşamıştım ki ağlayamıyordum bile Başımı kaldırdığımda daha deminki polis amcayı gordum Yuzume şefkatle baktı ve elini bana doğru uzatarak:
Hadi, dedi Elinden tuttum ve ayağa kalktım Annemin cesedinin olduğu bu yerden cıktık polis amcayla beraber Dışarı cıktığımızda ise gorduğum tek şey bir ambulans ve meraklı bir kalabalıktı Cok gecmedi ki bizim arkamızdan bir sedye ile annemin cesedi cıkarıldı Anneme son bir kez baktım Son bir kez… Artık annem yoktu Bu kadar yıl bana bakıp, beni buyuten insan hayatımda yoktu artık… O an aklımdan gecen duşunceler sadece bunlardan ibaretti Gozlerimden dokulen ise sadece bir damla yaş oldu… Ama hicbir zaman unutamayacağım tek şey ise annemi buyuk bir ozlemle hep yaşatacağımdır BUGUN, YARIN VE DAIMA…
Alıntı
Bir Kış Gunu Hikayesi
Bugun hava her zamankinden soğuk değil mi?
Evet Ama mecburuz yola cıkmaya Hem dert etme Gittiğimiz yer cok sıcakmış Isınırız orda bir guzel Diğer dostlarımızı da goreceğiz bu yolculukta unutma Bu bile yeter yola cıkmaya
Doğru soyluyorsun galiba
Ellerine baktı son kez Ayışışığı vurmuştu sanki cehresine Oylesine parlıyordu alabildiğine Şımarmamak icin zor tuttu kendini Acaba yolculuk nasıl gececekti? Şikayet edip sabredemezse, bu diyarları terk etmeyi goze alamazsaOlmazdı,olamazdı O zaman ben, ben olamam kiİnsanlar beni gorduklerinde işteo ne guzel ne kadar temiz, ne kadar gayretlidediklerinde yureğindeki sevgiyi ve var olma nedenini sevincle izleyecekti bu yolculukta Yaratılma amacı icin bu yolculuğa cıkması gerekiyordu
Ve yoldaydı Fakat uşumuyordu cok fazla Yine nazlıydı Yine dans eder gibi oradan oraya koşturuyordu Kimseye rahatsızlık vermeden, ustelik engelleri kaldırarak akıyordu adeta
Ne kadar hoş herkes burada Tanışmalıyım hepsiylediye soyleniyordu kendi kendine
Hey! Senin adın ne?
Berfin Ya seninki?
Ben mi? Ben , ben
Kar tanesi son kelimesini soylerken, toprakla kucaklaşır buldu kendini Ve sıcaklığını hissettiğinde, gulucukler actı cehresinde Bundan boyle toprağa bakabilen herkes, kar tanesini goremese de, onun tebessumunu gordu her seferinde
kış guneşi hikayesi
Limanda bekleyen kız donecek umuduyla dikilirken ruzgar esti “ondan sana bir tutam koku getirdim Dedi “kokla sevdiğini hissetdedi Kız ruzgarı var gucuyle icine cekti Ama bu yetmedi ona Beklemeye devam etti Guneş actı “sen onun kalbinde yeşeriyorsun unutmadedi Kız guneşin sıcaklığını kemiklerine kadar hissetti Gece oldu ay cıktı Kız limanda oturmadan, yorulmadan butun umuduyla bekliyordu Ay ona acıyıp “sana onu gostereceğim, iyi bak dedi Denizde ona eşlik eşlik etti ve hafif dalgalanmasıyla yakamozda kız sevdiğini gordu Ama gene yetinmedi Gormek ozlemini eksiltmiyor aksine dokunamamak daha da canını acıtıyordu Yağmur yağdı Uzgun bir şekilde “ağlama lutfen Ben bile sana yetişemiyorum dedi Ama kız ozluyordu Bu sefer sonbahar geldi Yapraklar cevresini sardı “hazan ayıdır bu ay Bizde sarardık butun sevgilerde Ayrılık var Ver bize goturelim uzaklara Dediler Ama kız onları duymazlıktan geliyordu Bekliyordu Donecekti Dalgalar vururken limana o da vuracaktı onun kalbine Demir atacaktı Beklemeliydi Artık umidi azalmıştı ama beklemeliydi Kış geldi Her tarafını beyaz kaplamıştı Onunda soyleyecekleri vardı “bekleme onu Donmeyecek Onun kalbi artık buz kaplı Kız inanmıyordu Donup guneşe baktı Kış onu uşutmuştu Belki guneş onu gene ısıtabilirdi Ama guneşte bu sefer umutsuzdu “ artık yeşeren cicekler soldu Sonbaharda gittin O artık buz kalpli Dedi Zavallı kız duyduklarına inanamadı Guneş iyice uşutmuştu O kadar beklemişti onu ama vuslatta acı vardı Artık gitmeliydi Kalbini, mabedini sonsuza dek acı cekmemek icin kapattı ve mevsimler boyu beklediği yerden ayrıldı
Yanlış zaman yanlış insan
Tutunmak imkansız bıktım yamalı sevdalardan
Yanlış bahar kış guneşi
Yoruldum her bulduğumda kaybetmekten seni
Kıyamete kadar kapattım kalbimi
Bir Kis Masalı Hikaye
kis aksamlari,bizim,ailece bir arada mutlu gunlerimizdibiz genis bir aileydikbuyuk annem,buyuk babam,babam,annemve uc kardesimle birlikte sekiz kisiydikkis aksamlarini cok seviyorordumbuyukannemin anlattigi masallarla onumde genis bir kapi aciliyor,ben de bu masal kapisindan iceriye giriyordumen kucuk kardesim ercan birinci sinifa,ortanca kardesim bircan da ucuncu siunifa gidiyorduen buyukleri bendimbende besinci sinifa gidiyordumhepimiz kar yagarken camdan disariya bakmayi cok seviyordukbuharlasan cama isimleimizi yaziyordukannem bunu yaptigimiz zaman bizi azarliyorduama biz her sefer,cami buharlasmis gorunce dayanamiyor uzerine bir seyler yaziyordukbuyukbabam bize sobanin uzerinde kestane patlatiyordusobanin uzerinde kestaneleri kapiyor,elimizi yaka yaka kabuklaini soyuyorduk sonra da kahkahalarla guluyorduk
Soğuk Kış Sıcak Annem
Soğuk bir kış gunuydu Buz gibi, buzul gibiydi sokaklar Kacan kurtuluyordu karın yırtıcı soğuğundan Kalanlarsa buz kutlesi misali donuyordu Biz ise annemle kucuk ve yıkık dokuk evimizde kendini bile ısıtamayan sobamızın başında ısınmaya calışıyorduk Sokakta olmadığımız icin şukrediyorduk Cunku babam kızınca bizi sokağa atabiliyordu Biz de onu kızdırmamaya calışıyorduk
Saat cok gec olmuştu Annem ve ben cok yorulmuştuk ve uykumuz gelmişti Ama uyuyamıyorduk Cunku babam gelmeden uyuyunca babam ikimizi de dovuyordu Hatta gecen gece babam gelmeden birazcık icim gecmişti de babam beni dovmeye yeltenmişti Annem ise ben dayak yemeyeyim diye uzerime atılmış ve benim yerime dayak yemişti
Cok gecmeden babam geldi Ayakta duracak hali yoktu Oylesine icmişti ki duşecek diye cok korkmuştum Zar zor yuruyerek masaya oturdu ve sert bir şekilde:
— Yemek yok mu, diye bağırdı Annem caresizdi Evde yiyecek tek lokma yoktu Annem korka korka:
— Kuru ekmek ve sudan başka bir şey yok, dedi Babam hiddetle ayağa fırladı ve:
— Dalga mı geciyorsun sen benle, diye bağırmaya başladı Biliyordum Kavga cıkacaktı Ezilen, dayak yiyen yine annem olacaktı Annemin dayak yiyişini izlemek, onun cığlıklarını duymak beni kahrediyordu Annem babama cevap vermeden korka korka:
— Kızma babacığım, dedim Babam bu lafımı duyunca sinirlenerek:
— Karşı mı geliyorsun sen bana, diye uzerime yurudu Annem bağırarak:
— Yeter! Vurma cocuğa, dedi Babam daha da sinirlenmişti Annemi de beni de omzumuzdan tuttu ve doverek sokağa attı
Uzerimizde ne beş paramız vardı ne de gidecek bir yerimiz vardı Hava cok soğuktu Cok uşuyordum Annem eski ve yırtık hırkasını cıkararak beni sardı Hırkasını cıkarınca uzerinde kısa kollu kazağından başka hicbir şey kalmamıştı O an anneme olan sevgim bir nebze daha artmıştı
Annem de ben de cok uşuyorduk Ayrıca karnımız da cok actı Kar ise hiddetli soğuğunu iyice arttırmış, yağmıştı da yağmıştı Gecenin bir vakti annemle beraber sokakta kalmıştık Ustelik o kadar uykumuz vardı ki… Eğer biraz daha bu soğuğun altında kalırsak donacaktık
Az daha ilerledik ve boş bir bina bulduk Daha doğrusu binanın bodrum katı boştu Annem bulduğu pis kartonlarla hemen bir yer yatağı yapmaya başladı
Ben ise her an babam gelecek de bizi dovecekmiş gibi hissediyordum Cok korkuyordum Ama her şeye rağmen artık eve donemeyeceğimizi biliyorduk Cunku donersek babam ikimizi de feci bir şekilde doverdi
Annemin artık yorgunluk canına tak etmiş olacak ki yaptığı yatağa uzandı Bana donerek:
— Haydi oğlum Gel artık İkimizde cok yorulduk Bu gece burada idare edersek ertesi sabah ne yapacağımıza karar veririz, demişti
Annemin yanına uzandım Annem oylesine uşuyordu ki bu soğukluk gozlerinden okunuyordu Anneme sarıldım O da bana sarıldı Sıkı, hem de sımsıkı sarıldı bana Yanağıma da sıcacık bir opucuk konduruverdi O kadar ısıtmıştı ki beni bu opucuk… Butun yorgunluğum, butun korkum bir anda ucuvermişti Artık ne soğuk etkiliyordu beni ne de babamın uzerimde bıraktığı korku hissi Butun gece beni tek ısıtan şey annem olmuştu Aslında onun sıcaklığı değildi beni ısıtan Beni ısıtan onun sevgisi ve fedakarlığıydı
Gecenin karanlığı yerini gunduze bırakıyordu yavaş yavaş Kara bulutlar dağılmış, pırıl pırıl olmasa da hafif bir guneş belirmişti Bunu camlara vuran ışıktan anlıyordum Annemin elleri hala uzerimdeydi Sabaha kadar kirli ve soğuk kartonların uzerinde sarmaş dolaş uyumuştuk annemle Ama annemin tum gece beni ısıtan sıcaklığı gitmiş ve yerine kardan bile soğuk bir vucut ısısı gelmişti Annem artık buz gibiydi ve daha uyanmamıştı Bir gariplik olduğu belliydi Annemin ısısı oyle cabuk değişmişti ki… Artık daha fazla dayanamadım ve annemin soğuk ellerini uzerimden cekerek ayağa kalktım
Anneme doğru baktım ve gozlerime inanamadım O an o goruntuyu goren gozlerimi yerlerinden koparıp atmak istedim Gorduğum şey o kadar korkunctu ki butun duşuncelerim durmuştu Butun gece beni ısıtan annem gozleri acık uyuyordu Altı yaşında olabilirdim ama hangi cocuk olsa o an annesinin olduğunu anlayabilirdi Gorduğum şey melek gibi annem ve onun soğuktan mosmor olan vucuduydu Yerimde kalakalmıştım O an bana oyle bir şey olmuştu ki ağlayamıyordum bile Beynim donmuştu Hicbir şey duşunemiyordum
Gucumu yitirmemeye calışarak dışarı cıktım Cevreme bakınıp durdum Milyonlarca insan vardı Hangisine gideceğimi, ne diyeceğimi bilmiyordum Derken bir polis arabası gordum Arabanın yanına gittim ve korkuyla dolan gozlerimi onlara doğru cevirdim Tuhaf bir şey olduğunu hemen anladılar İclerinden birisi arabadan indi ve başımı okşayarak:
—Bir sorun mu var ufaklık, dedi Elinden tuttum ve onu annemin olduğu bodrum katına doğru goturdum Bizi goren diğer polis amcalar da peşimizden geldiler Ne olduğunu cozememişlerdi
En sonunda annemin olduğu yere gelebilmiştik Elini tuttuğum polis amca annemin cesedini gordu ve onun yanına gitti Annemin koluna elledikten sonra diğer arkadaşlarına dondu ve:
Olmuş, dedi Aradan cok bir zaman gecmedi ki etrafı polisler ve doktorlar sardı Herkes annemin başında toplanmıştı Bense duvar kenarında comelerek etrafı izliyordum Oyle bir şok yaşamıştım ki ağlayamıyordum bile Başımı kaldırdığımda daha deminki polis amcayı gordum Yuzume şefkatle baktı ve elini bana doğru uzatarak:
Hadi, dedi Elinden tuttum ve ayağa kalktım Annemin cesedinin olduğu bu yerden cıktık polis amcayla beraber Dışarı cıktığımızda ise gorduğum tek şey bir ambulans ve meraklı bir kalabalıktı Cok gecmedi ki bizim arkamızdan bir sedye ile annemin cesedi cıkarıldı Anneme son bir kez baktım Son bir kez… Artık annem yoktu Bu kadar yıl bana bakıp, beni buyuten insan hayatımda yoktu artık… O an aklımdan gecen duşunceler sadece bunlardan ibaretti Gozlerimden dokulen ise sadece bir damla yaş oldu… Ama hicbir zaman unutamayacağım tek şey ise annemi buyuk bir ozlemle hep yaşatacağımdır BUGUN, YARIN VE DAIMA…
Alıntı