Küçük Itfaiyeci

Ufak Itfaiyeci KÜÇÜK İTFAİYECİ Anne, altı yaşındaki lösemiyle savaşan oğluna bakarken dalıp gitmiştiKalbi, acı içinde olmasına rağmen,istikrar duygusunun da etkisini hissediyorduHer ebeveyn gibi o da oğlunun büyümesini ve umutlarını gerçekleştirmesini istemişti Lakin bu, artık mümkün değildi Löseminin buna fırsat tanıması mümkün değildi Ancak o oğlunun hayallerini gerçekleştirmesini istiyordu Bora! Büyüyünce ne olmak istediğini hiç düşündün mü? Hayatındaneler olmasını dilediğin ve hayal ettiğin oldu mu?diye sordu Anneciğim, ben büyüyünce hep itfaiyeci edinmek istedim Anne, gülümsedi ve Dileğini gerçekleştirebilecek miyiz bir bakalımdedi sonra, Ankara'daki itfaiye müdürlüğüne gitti ve orada yüreği en az Ankara kadar büyük itfaiyeciler ile tanıştı Ona oğlunun son isteğinden söz etti ve oğlunun itfaiye arabasına binip şehirde küçük bir tur atmasının olası olup olmadığını sordu Bundan daha iyisini de yapabilirizEğer oğlunuzu Çarşamba sabahı saat yedide hazırlanmış ederseniz, onu o gün haysiyet konuğu yapar,itfaiyeci kimliğine büründürürüz Bizimle itfaiye müdürlüğüne gelir, bizimle yemek yer, yangın söndürmeye kazanç Hatta bize ölçülerini verirsen, ona üstünde Ankara itfaiyecilerinin kırmızı renk üstüne islenmiş ambleminin olduğu gerçek bir itfaiyeci kostümü diktirir, lastik botları ısmarlarız Tümü Ankara'da üretiliyor Üç gün sonra, itfaiyeci Bora'yı aldı, ona elbisesini giydirdi, ve hasta yatağından itfaiye arabasına değin eşlik etti Bora, itfaiye arabasına kuruldu ve müdürlüğe içten yol almaya başladı Kendini çok mutlu hissediyordu O gün Ankara'da tam üç yangın ihbarı olmuştu Değişik itfaiye arabalarına, hatta itfaiye Müdürlüğünün özel arabasına da binmişti Yerel televizyonlar da onu izleyip, çekmişlerdi Hayallerinin reel olması, gösterilen sevgi ve ilgi, Bora'yı pek etkilemişti ki,doktorların söylediğinden bütün altı ay daha artı yasamıştı Bir gece bütün yaşam belirtileri dramatik bir şekilde yok olmaya başlayınca, hiç kimsenin yalnız ölmemesi gerektiğine inanan başhemşire, aile bireylerini hastaneye çağırdı sonradan Bora'nın itfaiyede geçirdiği günü hatırladı ve itfaiye müdürlüğüne telefon açıp Bora'nın bu dünyaya veda ederken yanına, özel kıyafetleri içinde bir itfaiyecinin bulundurulmasının mümkün olup olamayacağını sordu İtfaiye Müdürü; Bundan daha iyisini de yapabiliriz Beş dakika içinde oradayız Bana bir iyilik yapar misiniz? Sirenlerin çaldığını duyduğunuzda, yangın olmadığı anonsunu yaptırabilir misiniz? Yalnızca itfaiyecilerin manâlı bir meslektaşlarını ziyarete geldiklerini söyleyiniz Ve lütfen onun odasının penceresini açınızdiye yanıtladı Takriben beş dakika sonra hastaneye çengel ve meren taşıyan kamyonet ulaştı Mereni açtı ve Bora'nın 5kattaki odasına içten yaklaştı Bütün on dört itfaiyeci Bora'nın odasına tırmandılar Annesinin izniyle onu kucakladılar ve ona onu ne değin sevdiklerini söylediler Ölümle pençelesen Bora itfaiye müdürüne baktı ve; Efendim ben simdi doğrusu itfaiyeci miyim?diye sordu Bundan şüphen mi var Bora?diye yanıtladı müdür Bu kelimelerden daha sonra Bora gülümsedi ve gözlerini sonsuza dek kapattı Belki unuttunuz, belki hatırlamıyorsunuz,ola ki de fazla çelik gibi, çok katı oldunuz; Lakin bilin ki ; YAŞAM; SEVGİ VE UMUT SAÇMAKTIR Eğer bunu okuyunca gözleriniz dolmuyorsa sizin için yapılacak bir şey kalmamış demektir Yok eğer doluyorsa o süre sevdiklerinizin kıymetini bilin, tüm insanları sevin ve hakiki sevginizi ortaya koyun Kininizi unutun