iltasyazilim
Yeni Üye
Uzun yıllar öncesi ; memleketime bu arada yolda bir kasabaya uğradım Fazla acıkmıştım Kasabada gezerken ,yolda gördüğüm bir yabancıya ,fırını sordum O ’da bana betimleme etmeye başladı: Kasabaya girdiğinizde , parkın sağ tarafında kalıyor, görürsünüz dedi
Kasabada biraz gezindikten sonra yolun kenarında bir kız çocuğu kimsesiz oturuyordu
Minik kıza sordum:
Ben,buraların yabancısıyım minik;parkın hemencecik ilerisinde bir fırın varmışo fırını arıyorumKasabanın meydanına fazla yakın olduğunu söyledilerSen nerde olduğunu biliyor musun?
Küçük kız:
Kafasını kaldırıp;
Bende buraya birincil defa geliyorum ablacımBuraların yabancısıyım,öyle bilmiyorumAma yukarı dürüst gitmeniz gerekiyor herhaldeDedi
Çocuğun yabancı olmasına rağmen,bunu nasıl varsayım ettiğini merak ederek sordum:
Ufak kız:
Gülümseyerek; erguvan çiçeklerinin kokusunu duymuyor musun ? dedi
Ben:
Çocuk sesleri ve kuş cıvıltıları yukardan geliyor zatenİyi ama bu erguvanların kokusu parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malûm dedim
Ufak kız:
Abla; tek bir ağaçtan bu dek yoğun koku gelmez ve bu kadar çocuk bir arada böyle bağıramaz Üstelik, gül kokularıda karışıyor,erguvan kokularınaBiraz derin nefes alırsanız,fırından çıkmış ekmek kokularını duyacaksınız
Başımı hafif sallayarak, minik kız çocuğuna teşekkür ettim ve cebimden çıkardığım parayı ona içten uzattımO an ondan herhangi bir tepki alamadımVe ellerimi gözlerinin önüne getirerek görüp görmediğini yokladımÇünkü bir noktaya bakılı kalmış gözlerinden, hiç bir cevap alamamak beni şaşırtmıştıO anda âmâ olduğunu hissetim
Çocuk ise, ben konuşurken aniden sözlerini n yarıda kesilmesinden anlamıştı ,kendisini farkettiğimi
Işığa ve gülümsemeye hasret gözlerini benden saklamaya çalışırken:
Ben allah vergisi amayım ama sizden daha iyi görür ve hissederimGörmeyi öyle
fazla istiyorum ama;, ağaçları kuşları ,çiçekleri ,annemi, babamı ve elleri ufacık olan kardeşimiSizin gözleriniz sağlammı diye sordu:
Bende:
Evet dedim
Ve oradan fırına dürüst yürümeye başladım Hem yürüyor,hem de kendi kendime soruyordum: Ufak kızmı daha iyi görüyordu,yoksa ben mi?
Ben iki gözle görmem gerekenleri hala göremiyorken, O nasıl olurda bu dek net anlatır herşeyi ,görmedenO lahza , çok iyi anlayıpta belirli olduğum tek şey vardı
Oda minik kızın görme özürü olmasına rağmen, benden daha iyi hissediyor ve herşeyi daha iyi görebiliyor olmasıydı
alıntı *
Kasabada biraz gezindikten sonra yolun kenarında bir kız çocuğu kimsesiz oturuyordu
Minik kıza sordum:
Ben,buraların yabancısıyım minik;parkın hemencecik ilerisinde bir fırın varmışo fırını arıyorumKasabanın meydanına fazla yakın olduğunu söyledilerSen nerde olduğunu biliyor musun?
Küçük kız:
Kafasını kaldırıp;
Bende buraya birincil defa geliyorum ablacımBuraların yabancısıyım,öyle bilmiyorumAma yukarı dürüst gitmeniz gerekiyor herhaldeDedi
Çocuğun yabancı olmasına rağmen,bunu nasıl varsayım ettiğini merak ederek sordum:
Ufak kız:
Gülümseyerek; erguvan çiçeklerinin kokusunu duymuyor musun ? dedi
Ben:
Çocuk sesleri ve kuş cıvıltıları yukardan geliyor zatenİyi ama bu erguvanların kokusu parktan değil de tek bir ağaçtan gelmediği ne malûm dedim
Ufak kız:
Abla; tek bir ağaçtan bu dek yoğun koku gelmez ve bu kadar çocuk bir arada böyle bağıramaz Üstelik, gül kokularıda karışıyor,erguvan kokularınaBiraz derin nefes alırsanız,fırından çıkmış ekmek kokularını duyacaksınız
Başımı hafif sallayarak, minik kız çocuğuna teşekkür ettim ve cebimden çıkardığım parayı ona içten uzattımO an ondan herhangi bir tepki alamadımVe ellerimi gözlerinin önüne getirerek görüp görmediğini yokladımÇünkü bir noktaya bakılı kalmış gözlerinden, hiç bir cevap alamamak beni şaşırtmıştıO anda âmâ olduğunu hissetim
Çocuk ise, ben konuşurken aniden sözlerini n yarıda kesilmesinden anlamıştı ,kendisini farkettiğimi
Işığa ve gülümsemeye hasret gözlerini benden saklamaya çalışırken:
Ben allah vergisi amayım ama sizden daha iyi görür ve hissederimGörmeyi öyle
fazla istiyorum ama;, ağaçları kuşları ,çiçekleri ,annemi, babamı ve elleri ufacık olan kardeşimiSizin gözleriniz sağlammı diye sordu:
Bende:
Evet dedim
Ve oradan fırına dürüst yürümeye başladım Hem yürüyor,hem de kendi kendime soruyordum: Ufak kızmı daha iyi görüyordu,yoksa ben mi?
Ben iki gözle görmem gerekenleri hala göremiyorken, O nasıl olurda bu dek net anlatır herşeyi ,görmedenO lahza , çok iyi anlayıpta belirli olduğum tek şey vardı
Oda minik kızın görme özürü olmasına rağmen, benden daha iyi hissediyor ve herşeyi daha iyi görebiliyor olmasıydı
alıntı *