kurabiye hırsızı...

kurabiye hırsızı kurabiye hırsızı şiiri Bir gece, kadının biri havaalanında bekliyorduUçağının kalkmasına daha epeyce vakit vardı Havaalanındaki dükkandan bir kitap ve bir paket kurabiye alıp kendisine oturacak bir yer buldu Kendisini kitabına kaptırmış olmasına rağmen, yanına oturan adamın olabildiğince cüretkar bir şekilde ararlarında duran paketten birer kurabiye aldığını fark etti; ne dek görmezden gelse de Bir taraftan kitabını okuyup kurabiyesini yerken, bir taraftan da gözü saatteydi Kurabiye hırsızı kurabiyeleri yavaş tüketirken, kadının kulağı da saat tiktaklarındaydı; ama tiktaklar sinirlenmesini yine de engellemiyordu Kendi kendine düşünüyordu; Nazik bir insan olmasaydım, şu adamın gözünü morartırdım! Her kurabiyeye uzandığında, adam da elini uzatıyordu Sonunda pakette tek bir kurabiye kalınca, Bakalım hemen ne yapacak? dedi kendi kendine Adam yüzünden asabi bir gülümsemeyle son kurabiyeye uzandı ve kurabiyeyi ikiye böldü Bayan kurabiyeyi adamın elinden kapar gibi aldı ve, Aman Tanrım, ne cüretkar ve ne kaba adam; bundan başka bir teşekkür bile etmiyor! diye düşündü Hayatında bu kadar sinirlendiğini anımsamıyordu Uçağın kalkacağı anons edilince, derin bir nefes aldı ve rahatladı Eşyalarını topladı ve çıkış kapısına yürüdü Kurabiye hırsızına dönüp bakmadı bile Uçağa bindi ve rahat koltuğuna oturdu sonradan kitabını olmak üzere çantasına uzandı Birdenbire gözleri şaşkınlıkla açıldı Gözlerinin önünde bir paket kurabiye duruyordu! Ümidini Yitirme içinde inledi;Bunlar benim kurabiyelimse eğer; ötekiler de onundu ve benimle her bir kurabiyesini paylaştı! Üzüntüyle, özür istemek için fazla geç kaldığını anladı Barbar ve cüretkar olan kurabiye hırsızı kendisiydi