Felsefeyi gorgul dil cozumlemelerine indirgeyen yeniolgucu goruş 1920'lerde yeniolguculuğun mantıkcı olguculuk akımından tureyen mantıkcı gorguculuk (Dilimizde bu anlamda mantıki ampirizm, mantıksal ampirizm ya da mantıksal gorguculuk deyimleri de kullanılmaktadır) ozellikle Carnap, Reichenbach, Bergman, H Feigl, Hempel ve Frank tarafından izlenmiştir Mantıksal olguculuktan farkı, felsefeyi indirgedikleri dilin, kişisel deney dili yerine, bilimin gorgul dilini (eş deyişle, duyularla algılanabilen fiziksel nesneleri dile getiren dili) kabul etmeleridir
Bununla beraber gorguculuğu oznel duşunceci acıdan yorumlamakta, kaynakları olan, mantıkcı olguculuktan ayrılmamışlardır Bu anlayışa gore felsefenin kendine ozgu bir konusu yoktur, gorevi sadece dil'in mantıksal cozumunden ibarettir İleri surduklerine gore matematik, mantığın bir dalıdır; re var ki matematik de, mantık da onsel ve genelemeci ıralıdır Bu arada, butun idealist oğretiler gibi, tarihsel ve diyalektik maddecilik oğretisine de karşı cıkmaktan ve anamalcılık yararına savlar ileri surmekten geri kalmazlar