Mehmet akif ersoy bulbul şiiri
Mehmet akif ersoy bulbul şiiri hangi olay uzerine yazılmıştır
Mehmet akif ersoy bulbul şiiri
Bulbul şiiri
Butun dunyaya kuskundum, dun akşam pek bunalmıştım;
Nihayet, bir zaman kırlarda gezmiş, koyde kalmıştım
Şehirden kacmak isterken sular zaten kararmıştı,
Pek ıssız bir karanlık sonradan vadiyi sarmıştı
Işık yok, yolcu yok, ses yok, butun hılkat kesilmiş lal
Bu istiğrakı tek bir nefha olsun etmiyor ihlal
Muhitin hali insaniyyetin timsalidir, sandım;
Donup maziye tırmandım, ne hicranlar, neden andım!
Taşarken haşrolup beynimden artık bin muselsel yad,
Zalamın sinesinden fışkıran memdUd bir feryad,
0 mustağrak, o durgun vecdi nagah oyle coşturdu
Ki vadiden butun, yer yer, eninler cağlayıp durdu
Ne muhrik nağmeler, ya Rab, ne mevcamevc demlerdi;
Ağaclar, taşlar urpermişti, gUya SUri Mahşerdi!
Eşin var, aşiyanın var, baharın var, ki beklerdin;
Kıyametler koparmak neydi, ey bulbul, nedir derdin ?
0 zumrud tahta kondun, bir semavi saltanat kurdun;
Cihanın yurdu hep ciğnense, ciğnenmez senin yurdun,
Bugun bir yemyeşil vadi, yarın bir kıpkızıl gulşen,
Gezersin, hanmanın şen, icin şen, kainatın şen
Hazansız bir zemin isterse, şayed rUhi serbazın,
Ufuklar, bu'di mutlaklar butun mahkUmi pervazın
Değil bir kayda, sığmazsın kanadlandım mı eb'ada;
Hayatın en muhayyel gayedir ahrara dunyada,
Neden oyleyse matemlerle eyyamın perişandır?
Nicin bir damlacık goğsunde bir umman hurUşandır?
Hayır, matem senin hakkın değil Matem benim hakkım:
Asırlar var ki, aydınlık nedir, hic bilmez afakım!
Teselliden nasibim yok, hazan ağlar baharımda;
Bugun bir hanmansız serseriyim oz diyarımda!
Ne husrandır ki: Şark'ın ben vefasız, kansız evladı,
Serapa Garba ciğnettim de cıktım haki ecdadı!
Hayalimden gecerken şimdi, fikrim herc u merc oldu,
SALAHADDÎNİ EYYUBÎ'lerin, FATİH'lerin yurdu
Ne zillettir ki: nakUs inlesin beyninde OSMAN'ın;
Ezan sussun, fezalardan silinsin yadı Mevla'nın!
Ne hicrandır ki: en şevketli bir mazi serap olsun;
O kudretler, o satvetler harab olsun, turab olsun!
Cokuk bir kubbe kalsın ma'bedinden YILDIRIM Han'ın;
Şenaatlerle ciğnensin muazzam Kabri ORHAN'ın!
Ne heybettir ki: vahdetgahı dinin devrilip, taş taş,
Surunsun şimdi milyonlarca me'vasız kalan dindaş!
Yıkılmış hanmanlar yerde işkenceyle kıvransın;
Serilmiş govdeler, binlerce, yuz binlerce doğransın!
Dolaşsın, sonra, İslam'ın haremgahında namahrem
Benim hakkım, sus ey bulbul, senin hakkın değil matem! (*)
(*) Bu şiir yazılırken Yunan istilası altındaki topraklarımız
hususiyle Bursa'ya dair elim haberler geliyordu;
tetkikine de imkan yoktu
Mehmet akif ersoy bulbul şiiri hangi olay uzerine yazılmıştır
Mehmet akif ersoy bulbul şiiri
Bulbul şiiri
Butun dunyaya kuskundum, dun akşam pek bunalmıştım;
Nihayet, bir zaman kırlarda gezmiş, koyde kalmıştım
Şehirden kacmak isterken sular zaten kararmıştı,
Pek ıssız bir karanlık sonradan vadiyi sarmıştı
Işık yok, yolcu yok, ses yok, butun hılkat kesilmiş lal
Bu istiğrakı tek bir nefha olsun etmiyor ihlal
Muhitin hali insaniyyetin timsalidir, sandım;
Donup maziye tırmandım, ne hicranlar, neden andım!
Taşarken haşrolup beynimden artık bin muselsel yad,
Zalamın sinesinden fışkıran memdUd bir feryad,
0 mustağrak, o durgun vecdi nagah oyle coşturdu
Ki vadiden butun, yer yer, eninler cağlayıp durdu
Ne muhrik nağmeler, ya Rab, ne mevcamevc demlerdi;
Ağaclar, taşlar urpermişti, gUya SUri Mahşerdi!
Eşin var, aşiyanın var, baharın var, ki beklerdin;
Kıyametler koparmak neydi, ey bulbul, nedir derdin ?
0 zumrud tahta kondun, bir semavi saltanat kurdun;
Cihanın yurdu hep ciğnense, ciğnenmez senin yurdun,
Bugun bir yemyeşil vadi, yarın bir kıpkızıl gulşen,
Gezersin, hanmanın şen, icin şen, kainatın şen
Hazansız bir zemin isterse, şayed rUhi serbazın,
Ufuklar, bu'di mutlaklar butun mahkUmi pervazın
Değil bir kayda, sığmazsın kanadlandım mı eb'ada;
Hayatın en muhayyel gayedir ahrara dunyada,
Neden oyleyse matemlerle eyyamın perişandır?
Nicin bir damlacık goğsunde bir umman hurUşandır?
Hayır, matem senin hakkın değil Matem benim hakkım:
Asırlar var ki, aydınlık nedir, hic bilmez afakım!
Teselliden nasibim yok, hazan ağlar baharımda;
Bugun bir hanmansız serseriyim oz diyarımda!
Ne husrandır ki: Şark'ın ben vefasız, kansız evladı,
Serapa Garba ciğnettim de cıktım haki ecdadı!
Hayalimden gecerken şimdi, fikrim herc u merc oldu,
SALAHADDÎNİ EYYUBÎ'lerin, FATİH'lerin yurdu
Ne zillettir ki: nakUs inlesin beyninde OSMAN'ın;
Ezan sussun, fezalardan silinsin yadı Mevla'nın!
Ne hicrandır ki: en şevketli bir mazi serap olsun;
O kudretler, o satvetler harab olsun, turab olsun!
Cokuk bir kubbe kalsın ma'bedinden YILDIRIM Han'ın;
Şenaatlerle ciğnensin muazzam Kabri ORHAN'ın!
Ne heybettir ki: vahdetgahı dinin devrilip, taş taş,
Surunsun şimdi milyonlarca me'vasız kalan dindaş!
Yıkılmış hanmanlar yerde işkenceyle kıvransın;
Serilmiş govdeler, binlerce, yuz binlerce doğransın!
Dolaşsın, sonra, İslam'ın haremgahında namahrem
Benim hakkım, sus ey bulbul, senin hakkın değil matem! (*)
(*) Bu şiir yazılırken Yunan istilası altındaki topraklarımız
hususiyle Bursa'ya dair elim haberler geliyordu;
tetkikine de imkan yoktu