kapılar kapalı, dunya buzlu cam
uyuşmuş gozlerimin onunde
hayat akıp gidiyor hic kımıldamadan
ikimizin yerine dinliyorum
sevdiğin şarkıları
siyah tişortunu giyiyorum yatarken
gomleklerini, kazaklarını, kokunu
senin ruyalarını goruyorum olur gibi uyurken
gun boyu elimde kahve fincanı
kapıyı acmıyorum
telefonlara cıkmıyorum
başını bekliyorum geleceği olmayan hatıraların
Sevgilim,
yetimim benim,
nasıl da kayıtsız guluyorsun hayata
olduğunden haberi yok fotoğraflarının