Derin uzay seyahatinin en büyük zorluklarından biri, potansiyel varış noktalarının çok uzakta olmasıdır. Yakın vakte kadar bize en yakın gezegenlerden olan Mars'a gidip gelmemizin yıllarımızı alacağı varsayımı vardır. Lakin artık bu durum değişiyor.
Kaynak:
Ziyaretçiler için gizlenmiş link,görmek için
Giriş yap veya üye ol.
...Önümüzdeki yıllarda çok sayıda kurumun Ay'a astronot göndermeyi planladığı, tekrar alevlenen bir uzay araştırmaları çağında yaşıyoruz.
Bunu önümüzdeki on yılda, çok geçmeden öbür ulusların da katılacağı NASA ve Çin'in Mars'a mürettebatlı misyonları takip edecek. Astronotları Alçak Dünya Yörüngesi (LEO) ve Dünya-Ay sisteminin ötesine taşıyacak bu ve öbür misyonlar, hayat takviyesi ve radyasyon müdafaasından güç ve itki gücüne kadar değişen yeni teknolojiler gerektiriyor. Ve itki gücü kelam konusu olduğunda, Nükleer Termal ve Nükleer Elektrikli Tahrik (NTP/NEP) en çok öne çıkan teknolojilerden.
NASA ve Sovyet uzay programı, Uzay Yarışı sırasında nükleer tahriki araştırmak için onlarca yıl harcadı.
Birkaç yıl evvel NASA, 100 gün içinde Mars'a gidişi mümkün kılabilecek, bir NTP ve NEP öğesinden oluşan iki kesimli sistem olan iki modlu nükleer tahrik geliştirmek gayesiyle nükleer programını tekrar başlattı. 2023 için 'Innovative Advanced Concepts' (NIAC) programının bir modülü olarak NASA, Faz I gelişimi için bir nükleer konsept seçti. Bu yeni çift modlu nükleer tahrik sistemi sınıfı, bir 'dalga rotoru doruğu döngüsü' kullanır ve Mars'a geçiş müddetlerini yalnızca 45 güne indirebilir. 'Dalga Rotor Zirve Döngüsü ile Bimodal NTP/NEP' başlıklı teklif, Florida Üniversitesi'nde Hipersonik Program Alan Başkanı ve Florida Mühendislikte Uygulamalı Araştırma (FLARE) takımının bir üyesi olan Prof. Ryan Gosse tarafından ortaya atıldı. Gosse'nin teklifi, ilgili teknoloji ve formüllerin olgunlaşmasına yardımcı olmak için 12.500 ABD Doları hibe içeren Faz I geliştirmelerinde bu yıl NAIC tarafından seçilen 14 tekliften bir tanesi. Başka teklifler ortasında yenilikçi sensörler, aletler, üretim teknikleri, güç sistemleri ve daha fazlası vardı.
Nükleer tahrik temel olarak, her ikisi de büsbütün test edilmiş ve onaylanmış teknolojilere dayanan iki konsepte indirgenebilir.
Nükleer-Termal Tahrik (NTP), sıvı hidrojen (LH2) yakıtını ısıtan bir nükleer reaktörden oluşur ve bunu iyonize hidrojen gazına (plazma) dönüştürerek daha sonra itme kuvveti oluşturmak için nozullardan yönlendirilir. ABD Hava Kuvvetleri ile Atom Gücü Kurulu (AEC) ortasında 1955'te başlatılan ortak bir uğraş olan Project Rover da dahil olmak üzere, bu tahrik sistemini test etmek için daha evvel birkaç teşebbüste bulunuldu. 1959'da NASA, USAF'tan vazifesi devraldı ve program, uzay uçuşu uygulamalarına adanmış yeni bir evreye girdi. Bu, sonunda başarılı bir biçimde test edilen katı çekirdekli bir nükleer reaktör olan Nükleer Motor Roket Aracı Uygulamasına (NERVA) yol açtı.
1973'te Apollo periyodunun bitmesiyle programın finansmanı büyük ölçüde azaldı ve rastgele bir uçuş testi yapılamadan programın iptal edilmesine yol açtı.
Bu ortada Sovyetler, 1965 ile 1980 yılları ortasında kendi NTP konseptini (RD-0410) geliştirdi ve program iptal edilmeden evvel tek bir yer testi yaptı. Öte yandan Nükleer-Elektrik Tahrik (NEP), bir atıl gazını (ksenon gibi) iyonize edip hızlandırarak elektromanyetik alan oluşturan bir Hall-Effect iticiye (iyon motoru) elektrik sağlamak için nükleer reaktöre dayanır. Bu teknolojiyi geliştirme teşebbüsleri ortasında NASA'nın Nükleer Sistemler Teşebbüsü (NSI) Prometheus Projesi (2003 - 2005) bulunmaktadır. Her iki sistem de, daha yüksek özgül itki (Isp) derecesi, yakıt verimliliği ve neredeyse sınırsız güç yoğunluğu dahil olmak üzere, klasik kimyasal tahrike nazaran değerli avantajlara sahiptir. NEP konseptleri, 10 bin saniyeden fazla itki sağlarlari, yani üç saate yakın itiş gücü verebilirler. Fakat itiş düzeyleri klâsik roketler ve NTP ile karşılaştırıldığında epeyce düşük kalır.
Geleneksel tahrik teknolojisine dayalı olarak, mürettebatlı bir Mars misyonu üç yıla kadar sürebilir.
Bu misyonlar her 26 ayda bir, Dünya ve Mars'ın en yakın oldukları pozisyonda başlayabilirler ve seyahatleri en az altı ila dokuz ay sürer. 45 günlük (altı buçuk hafta) bir geçiş, toplam misyon müddetini yıllar yerine aylara indirecektir. Bu, radyasyona maruz kalma, mikro yerçekiminde geçirilen müddet ve ilgili sıhhat sıkıntıları dahil olmak üzere Mars misyonlarıyla bağlı büyük riskleri kıymetli ölçüde azaltacaktır. Tahrik gücüne ek olarak, Güneş ve rüzgar gücünün her vakit mevcut olmadığı uzun vadeli yüzey misyonları için sabit bir güç kaynağı sağlayacak yeni reaktör dizaynları için teklifler var. Örnekler ortasında NASA'nın Sterling Teknolojisini Kullanan Kilopower Reaktörü (KRUSTY) ve NASA'nın NAIC 2023 seçimine nazaran Faz I geliştirmesi için seçilen hibrit fisyon/füzyon reaktörü yer alır. Bu ve öbür nükleer uygulamalar bir gün, tahminen de düşündüğümüzden daha erken bir vakitte, Mars'a ve derin uzaydaki öteki yerlere mürettebatlı misyonlar yapılmasını mümkün kılabilir!
Siz bu bahis hakkında ne düşünüyorsunuz? Yorumlarda buluşalım!
