Necip fazıl dan ozlu sozler

Necip Fazıl ozlu sozleri


Bir kalbim var ki benim, sevdiğinden burkulur Kahredenden ziyade, sevilenden korkulur

Bir namazım, bir duam, bir de eski seccadem Hepsi hepsi bu kadar, işte benim sermayem


Yumruk, kafaya tabi olmak zorundadır

Oyle bir devim ki ben hakikatte pireyim Bir delik gosterinde utancımdan gireyim

İnsanın sevdiğini kaybetmesi, dişini kaybetmesi kadar ilginctir Acısını o an yaşar, yokluğunu omur boyu

Şu geceni durdursam, cekip de eteğinden Soruversem: Haberin var mı oleceğinden?

Armut deyip gecmeyin, onun ilk hecesi coğu kişide yoktur!

Goğe cıkanlar vardı zikirden kanatlarla Şimdi de cıkanlar var betonarme katlarla

Omrun ilk yarısı; ikinci yarısını beklemekle, ikinci yarısı da; İlk yarısının hasretiyle gecer

Seni aramam icin beni uzağa attın Alemi benim, beni kendin icin yarattın!

Fikir besler, siyaset oldurur Siyaset, fikrin kendisi değil; posasıdır

Tohum ek, vermezse toprak utansın

İmanın ticaretini yapanda, iman arama!

Dunya guzel olsaydı, doğarken ağlamazdık Yaşarken temiz kalsaydık olunce yıkanmazdık

Akıldan buyuk nimet, zekadan da ağır yuk tanımıyorum