Bildiğimiz üzere anneler bebeklerine gebe kaldıkları anda hormonlar tarafından ele geçirilip diğer bir beşere dönüşüyorlar. Pekala ya babalar? Babalarınki o kadar ani olmuyor lakin... Vakitle baba olma hissiyatı ve mecburiyetleri onları gerçek birer babaya dönüştürüyor. İşte karşınızda yılların biçimlendirdiği her babanın sahip olduğu, bizi vakit zaman zahmetten çıkarsa da onları aslında gerçek ve tatlış birer baba yapan 19 mesken içi alışkanlık...
1. Telefonunu asla ve kat'a kendinin şarja takmaması, daima sizden şarja takmanızı istemesi...
Babalar kendilerini bu türlü küçük işlerle yormak istemezler. Siz iletileşme seansınızın en heyecanlı yerindeyken "Oğlum/kızım kalk da bir şu telefonumu şarja tak" diye tüm motivasyonunuzu mahvedebilirler. Hayır teknoloji gerektiren bir şey de değil; alacaksın kabloyu bir ucunu telefona başka ucunu da prize takacaksın, bu kadar! İçinde telefon geçiyor diye, azıcık teknolojik çağrışımı var diye, illa bizim mi yapmamız lazım?
2. Yerli yersiz konut içi gezinmeleri...
Babalar konut içinde sıkılmalarıyla bilinen ebeveyn çeşidimizdir. Onları gün içinde sık sık hedefsizce bir odadan başkasına yürürken görebilirsiniz. Ne arıyorlar, ne bulmayı umut ediyorlar, hiçbir fikrim yok... Bir de sorunca da kızarlar ya da hiç yanıt vermezler. O denli meczup üzere dolaşıp dururlar.
3. Saat 11'den sonra cebr ve hile ile konut halkını uyumaya zorlamak...
Ne vakit ki saat 11'i bir kaç dakika geçti, aile babası yatağa gönderme timi iş başında... Gelip televizyonu düğmesinden kapatmak mı dersiniz, ışıkları üzerinize söndürmek mi, sizi uykuya göndermek için her şeyi yaparlar. Hayır eline ne geçecekse?
4. Yemek hazırlanırken yalnızca salataya yardım etmek...
Yemek hazırlığı sırasında, işlerin neredeyse bittiği noktada mutfağa girip salata yapma argümanıyla mutfağı birbirine katarlar. İki domates doğramak için 5 bıçak 4 kase kirletirler, yemek sırasınca da salatalarıyla övünüp dururlar. Her lafın sonu "O diil de salata da çok hoş olmuş. Ellerime sıhhat." kelamlarıyla biter. Hoş de yaparlar ellerine sıhhat fakat bu kadar göze sokmaya ne gerek canım!
5. Çocuklarına motorcu kurye muamelesi yapıp, gereksinimleri olan her şeyi onlardan getirmelerini istemek...
Gün içerisinde gereksinim duydukları her şeyi çocukları aracılığıyla temin etmeye çalışırlar. Evlat olarak kendinizi kah babanızın pantolununu getirirken, kah gözlüğünü ararken, kah terliklerini giydirirken bulursunuz.
6. Konuta gelip üstünü değiştirir değiştirmez kumandayı talep etmek. Çat diye istediği kanala değiştirmek...
Baba için sizin ne izlediğiniz, ne kadar dikkatle ve neden izlediğiniz değersiz birer ayrıntıdır. Babalar düşünür ki "Ben bütün gün dışarıda şu veledler için çalışıp didiniyorum; meskene geldiğimde kumanda hakimiyeti kadarcık bir gücüm de olmayacaksa n'eyleyim ben bu türlü dünyayı!" Artık bu türlü söyleyince hak da vermedim değil aslında, al baba al, senin olsun kumanda...
7. Gereksiz ışıkları itinayla ve bıkmadan kapatmak. Açık kalan her ışık için farklı ayrı konut halkını azarlamak.
Babalar boşuna yanan ışık dedektörü üzeredirler; boşuna yanan o ampüllerin titreşimlerini kilometrelerce öteden hissedip gelirler ve ışığı kapatırlar. Ana fikri tasarruf olan, aslında mantıklı da olan bu hareketin çığırından çıktığı anlar da yok değil. Şahsen bir babanın "Koridorun ışığını açıp ne yapacaksın, esasen dümdüz yol, çarpacak bir şey de yok, yürü git işte!" dediğine şahit olmuşluğum var, ondan bu türlü diyorum.
8. Ailesinin muhtaçlığı olan tek besin unsurunun karpuz olduğunu düşünüp, yalnızca yaz aylarında meskene eli dolu gelmek. Getirdiği her karpuzla iftihar etmek.
Babalar karpuzla ilgili her şeye başka bir ilgi duyarlar. Karpuz seçmek, karpuz kesmek, kesik karpuzu dolapta soğutmak, afiyetle yemek. Bunlar daima babaların özel ilgi alanları.
9. Balkonda ya da pencere kenarında gereğinden fazla vakit geçirmek!
Her halde evrimsel bir şey; kendilerinin ailenin dışarıya açılan gözü olduklarını düşündüklerinden tahminen de, babalar balkon ve pencerede vakit geçirmeye bayılırlar. Çiçek bakımı, bahis komşuyu gözetlemek üzere aktivitelerle de kendilerini balkonda meşgul tutmayı başarırlar. Onların özerk bölgesi üzere bir şeydir balkon.
10. Apartman idaresinden gelen kağıtları iş mukavelesi okuyormuş üzere ciddiyetle incelemek...
İdareden gelen aidat, toplantı, dış cephe bakımı vs ile ilgili bilgi dökümlerinin olduğu kağıtları bir tek onlar incelerler. Daire başına düşen doğalgaz parasını calculus hesapları sonucunca bulur, kağıtta yazılanla karşılaştırırlar; içleri lakin o denli rahat eder yani.
11. Mesken halkından sabah erken kalkması gereken biri varsa, kesinlikle ondan evvel uyanıp onu haşin bir halde uyandırmak.
Birinin imtihanı mı var, öteki birinin sabah erkenden uçağı mı var, baba nedense saat bile kurmadan o şahıstan evvel uyanmayı başarıp uyandırma vazifesini muvaffakiyetle icra eder. Enteresan bir uyku idareleri vardır.
12. Annenin müsaade vermediği şeylere tamam deyip, müsaade verdiği şeyleri veto etmek...
Kendi ortalarında anlaşsalar fakat bu kadar olur... Annenin "Ne de olsa babası müsaade vermez" diye düşünüp 'Git babana sor' dediği noktada babanın müsaade vereceği fiyat. Birebir formda annenin müsaade verdiği bir durumda da öfke patlaması yaşayıp kararı veto edebilir. Baba bu, sağı solu belirli olmaz.
13. Tartışma programlarının karşısında uyuyakalmak fakat yeniden de ısrarla bir tek onları izlemek.
Açık oturumları çok sever babalar. Hangi görüşe sahip olursa olsun, siyasetle ilgisi ne kadar farklı olursa olsun, güya kendini baba üzere hissetmenin bir koşuluymuşcasına daima tartışma programı izlerler. Sıkılırlar, bunalırlar, karşısında istisnasız her gece uyuyakalırlar fakat vazgeçmezler...
14. Bir yere gidilecekse herkesten evvel hazırlanıp mesken halkını çabuk ettirmek, panik ve kaosa sebep olmak.
Düğün, sünnet, misafirlik üzere rastgele bir aile etkinliğinde herkesten evvel hazırlanıp sizi tez ettirmek suretiyle kaosa sebep olurlar. Hatta bu babaların bir de erkenden aşağıya inip, telefon açıp "Nerede kaldınız? Hadisenize..." diye sıkıştıran versiyonu da vardır. Meskenden yarım yamalak çıkarsınız mecbur.
15. Her harçlık gününde, içten ve abartılı bir formda şaşırmak. O harçlığı vermek zorunda olduğunu bir türlü kabullenememek.
Güya her pazartesi okula gitmiyormuşuz üzere, yani her pazar günü harçlığa gereksinim duymayacakmışız üzere, her yanına gidip "Baba harçlık?" diye elimizi açtığımızda "Ne harçlığı?! Daha geçen hafta vermedim mi?" diye şaşırırlar. Harçlığın esasen 'haftalık' bir mevhum olduğunu bilmiyorlar tahminen de, bir türlü kabullenemediler gitti...
16. Bayram, kandil üzere kıymetli günlerde ileti yazdırmak.
Kendileri yazamazlar ancak bayram bildirisi yollayan yaşıtlarından da geri kalmak istemezler, o yüzden mecbur yazıp yollayacaksınız! Hayır sorun şu ki, o bildirileri atan yaşıtları da kendileri yazmıyor ki bildirileri, onlar da çocuklarına yazdırıyorlar, böylelikle bir mecburiyettir devam ediyor. Tam olarak 'Bir meczup bir kuyuya taş atmış' sıkıntısı yani, atmayın, taş da bildiri da, biz yazıyoruz onları daima.
17. Sofraya herkesten evvel oturup, yemeğe herkesten evvel başlamak. Haliyle, herkesten evvel kalkmak...
Baba dediğin sabırsız olur. Sizi bekleyecek de ne olacak? Zati biz babaların gözünde daima yiyip içip yalnızca tüketim yapan insan yavruları değil miyiz? O yüzden beklemez baba; sofra kurulduysa birinci ve en başa kurulur, bir hoş yemeğini yer, sonunda toplamaya da karışmaz genelde. Afiyet olsun ne diyelim...
18. Otomobilin camını daima açık unutup, sizi kapatmak için aşağıya yollamak.
Canım babacıklarımız, bilhassa yaş ilerlemeye başladıktan sonra biraz unutkan olmaya başlarlar. Bu unuttukları şeylerin başında da nedense otomobilin açık olan camı vardır. Genelde baba meskene girdikten sonra bir komşunun ikazıyla fark edilen bu cam, babanızın size anahtarı uzatıp "Şu camı kapa da gel" demesi ile huzura kavuşur.
19. Ve doğal ki meskene en geç gelen kişiyi beklemek, o gelene kadar uyumamak. En azından uyumuyormuş üzere yapmak
Babalarımız tüm bu enteresan konut içi alışkanlıklarının yanında konutlarıyla ve aileleriyle o denli bir bütünleşirler ki... Neredeyse içgüdüsel bir dürtüyle konut halkının tamamı meskene gelip sağ salim gelip yataklarına girmeden bir türlü uyuyamazlar. Bu durum çocukların üzerinde yer yer bir baskıya dönüşse de, babalarımızın yufka yüreklerinden ileri gelir. Duygulandım vallaha artık, canım babalarımız diyip bitirelim madem