Obezite ve karaciğer:
Obezitede karaciğerin de yağlanması kaçınılmaz bir durumdur ve bu tıpta “steatosis” olarak bilinir . Tüm obezlerin 2/3 ‘ünde, morbid obezite kelam konusu ise bunların % 90’ ında karaciğer yağlanması olur ve bunların da bir kısmında önemli ve bazen de kalıcı karaciğer hasarı gelişebilir.Şiddetli şişmanlığa bağlı karaciğer yağlanması sonucu oluşan bu durum, önemli alkol tüketimi de olmayan bir şahısta şahsi bir hastalık tablosu olarak kıymetlendirilir ve tıpta “non-alcoholic-fatty-liver-disease NAFLD” (alkole bağlı olmayan yağlı karaciğer hastalığı) olarak bilinir. Şayet obezitegiderilmez ise karaciğer yaralanmasının ciddiyeti giderek artarak tıpta NASH ( non-alcoholic-steato-hepatitis) sendromu olarak bilinen ve karaciğer sirozuna yol açabilecek ciddiyette kronik hepatit tabloları ortaya çıkabilir. Bu nedenlerle merkezimizde tüm “obezite cerrahisi” adayı hastalara ameliyat öncesinde karaciğer fonksiyon testleri ve karaciğerin ultrason ile incelenmesi bir rutin olarak yapılmaktadır. Obezite ameliyatı sonrasında önemli kilo vermenin akabinde NASH sendromu külliyen ortadan kalkabilmektedir. Bu bağlamda hastaların önemli ve kalıcı karaciğer hasarı oluşmadan ameliyat edilmiş olmaları tabi ki büyük ehemmiyet taşır.
Obezite ve akciğerler:
Hem evlatlar ve hem de erişkinlerde “obez” olmak ile “nefes darlığı çekmek” arasında aşikar bir bağ vardır. Obezler fizik aktivite yaptıklarında daha çabuk nefessiz kalırlar. Bu egzersiz kapasitesindeki azalmanın nedeni taşıdıkları çok kilolara bağlı olarak artmış olan umum metabolik maliyettir. Başkaca obezlerde göğüs kafesinin genişleyebilme özelliği ve teneffüs kaslarının gücü azalır , karın içi yağların artması sonucu diyafram akciğerleri yukarı akıllıca sıkıştırmaya başlar ve bunlar da “nefes darlığını” ve bunun algılanmasını artıran nedenlerdir. Obezite sonucu akciğerlerin daha az havalanması durumu tıpta bir Charles Dickens karakterinden esinlenerek “Pickwickian” sendromu olarak da bilinir. Vücut kitle indeksinin 50’nin üstünde olduğu “süper” obezlerdeteneffüs fonksiyonları daha da ileri nispette bozuk olabilir ve bunlarda önemli teneffüs kısıtlanması çok nadir değildir. Dolayısı ile “obezite cerrahisi” adayı morbid obezite hastalarının kıymetlendirilmesi esnasında tecrübeli göğüs marazları bilirkişilerinin değerlendirmesi büyük ehemmiyet taşır. Bu değerlendirmede muayene ve akciğer sinemasına ek olarak kesinlikle teneffüs fonksiyon testleri yapılır, bazen kan gazlarının görülmesi gerekebilir ve beklenen akciğer marazının varlığı ve ciddiyeti araştırılır. Zira sonuçlara nazaran değişik tedavi stratejileri belirlenmesi mümkündür.
Obezitede karaciğerin de yağlanması kaçınılmaz bir durumdur ve bu tıpta “steatosis” olarak bilinir . Tüm obezlerin 2/3 ‘ünde, morbid obezite kelam konusu ise bunların % 90’ ında karaciğer yağlanması olur ve bunların da bir kısmında önemli ve bazen de kalıcı karaciğer hasarı gelişebilir.Şiddetli şişmanlığa bağlı karaciğer yağlanması sonucu oluşan bu durum, önemli alkol tüketimi de olmayan bir şahısta şahsi bir hastalık tablosu olarak kıymetlendirilir ve tıpta “non-alcoholic-fatty-liver-disease NAFLD” (alkole bağlı olmayan yağlı karaciğer hastalığı) olarak bilinir. Şayet obezitegiderilmez ise karaciğer yaralanmasının ciddiyeti giderek artarak tıpta NASH ( non-alcoholic-steato-hepatitis) sendromu olarak bilinen ve karaciğer sirozuna yol açabilecek ciddiyette kronik hepatit tabloları ortaya çıkabilir. Bu nedenlerle merkezimizde tüm “obezite cerrahisi” adayı hastalara ameliyat öncesinde karaciğer fonksiyon testleri ve karaciğerin ultrason ile incelenmesi bir rutin olarak yapılmaktadır. Obezite ameliyatı sonrasında önemli kilo vermenin akabinde NASH sendromu külliyen ortadan kalkabilmektedir. Bu bağlamda hastaların önemli ve kalıcı karaciğer hasarı oluşmadan ameliyat edilmiş olmaları tabi ki büyük ehemmiyet taşır.
Obezite ve akciğerler:
Hem evlatlar ve hem de erişkinlerde “obez” olmak ile “nefes darlığı çekmek” arasında aşikar bir bağ vardır. Obezler fizik aktivite yaptıklarında daha çabuk nefessiz kalırlar. Bu egzersiz kapasitesindeki azalmanın nedeni taşıdıkları çok kilolara bağlı olarak artmış olan umum metabolik maliyettir. Başkaca obezlerde göğüs kafesinin genişleyebilme özelliği ve teneffüs kaslarının gücü azalır , karın içi yağların artması sonucu diyafram akciğerleri yukarı akıllıca sıkıştırmaya başlar ve bunlar da “nefes darlığını” ve bunun algılanmasını artıran nedenlerdir. Obezite sonucu akciğerlerin daha az havalanması durumu tıpta bir Charles Dickens karakterinden esinlenerek “Pickwickian” sendromu olarak da bilinir. Vücut kitle indeksinin 50’nin üstünde olduğu “süper” obezlerdeteneffüs fonksiyonları daha da ileri nispette bozuk olabilir ve bunlarda önemli teneffüs kısıtlanması çok nadir değildir. Dolayısı ile “obezite cerrahisi” adayı morbid obezite hastalarının kıymetlendirilmesi esnasında tecrübeli göğüs marazları bilirkişilerinin değerlendirmesi büyük ehemmiyet taşır. Bu değerlendirmede muayene ve akciğer sinemasına ek olarak kesinlikle teneffüs fonksiyon testleri yapılır, bazen kan gazlarının görülmesi gerekebilir ve beklenen akciğer marazının varlığı ve ciddiyeti araştırılır. Zira sonuçlara nazaran değişik tedavi stratejileri belirlenmesi mümkündür.