Odediğim Bedel Sensizlik Yalnızlık,Aşksızlık şiiri,
yalnızlık ile ilgili şiir
aşksızlıkla ilgili şiir
sensizlik şiirleri
Gun yine yokluğunu giydi uzerine… Her zaman olduğu gibi bugunde sensizim Sensizliğin o soğuk duvarı ile karşı karşıyayım
Sonbahar mevsiminde olalım veya yaz mevsiminde olalım benim icin sen yoksan ben halen soğuk gunleri yaşıyorum yanımda olsaydın eğer mevsim yaz olmuş ya da kış olmuş fark etmezdi benim icin icimi ısıtan sen olduktan sonra isterse bedenim soğuktan tir tir titresin umurumda değil
Ellerim ve yureğim uşuyor…
Şimdi yokluğunu soluyorum aldığım her nefeste Isıtamıyorum yureğimi sen yokken yanımda sen yanımdaymışsın gibi yapamıyorum Her gun bir onceki gunden farksız her şey anlamını yitirmiş ben kendi icimde kaybolmuşken bu kadar ya sen neredesin?
Ne yuzunu ne ellerini ne de yureğini hissedebiliyorum bu soğuk sonbahar mevsiminde Oysa seninle tanıştığımda etraf karlarla kaplıydı o gun yureğimi ısıtmıştın
Seni seviyorum derken Soğuk olan ellerim ellerinde kaybolmuştu Oysa şimdi şimdi yokluğun hakim bende seni yureğimin en guzel yerinde yaşamak isterken senli duşleri yaşamak niye? Her yeni gunde sana uyanmak varlığını solumak istiyorum
Varlığınla bu acıları yureğime ektin şimdi yoksun Neredesin? Cok mu uzaktasın? Yureğim halen sendeyse bu kısa mesafelerde uzak olmak niye?
Yureğime ektiğin sevgin artık durmadan kan kaybediyor ilacı olsa merhemi olsa doktor care bulsa gideceğim yureğimde ki kanayan yaramı iyileştirmeye ama yok yok işte Yureğim senin sevginle mutlu olmayı isterken bıraktığın acılarla birlikte kan kaybediyor Canım cok acıyor
Verdiğin ya da bana veremediğin sevginle kapanmayan bir yara actın sevgi dolu olan yureğime İnan bedenimi bir kor bıcakla kesseler bu kadar acı cekmezdim Paramparca etseler bedenimi canım inan bu kadar cok yanmazdı
Yavaş yavaş oluyorum sanki hicbir şeyden tat alamıyorum hicbir şey zevk vermiyor bana Sevgi denilen o guzel duyguya lanet ediyorum bazen Sevmeye sevgilinin yanında olmaya lanet ediyorum işte O kadar soğudum ki; bir buz dağı oluştu yureğimde
Yureğimde hissettiğim duygular birer birer sonuyor sevgi mutluluk huzur… Bana kalan duygular ise huzun gozyaşı acı…
Oysa ne umutlarla sevgi dolu kalbimle cıkmıştım senin karşına Seni cok sevmeye soz vermiştim kendime Seninle olmak seninle gulmek omzunda ağlamak
Seninle paylaşmak istedim bu hayatı… Ben sen dedikce yok saydın beni sen benim kucuk ama icinde kocaman sevgi barındıran kalbimi gormedin Nasıl yanmasın yureğim nasıl dolmasın gozlerim
Ağlamak her şeyi duzeltmiyor Sadece kendimi uzuyorum kendi yureğimi eritiyorum gunden gune
Gece yine bana seni hatırlatan “sensizliği giydi uzerine
Yine her gece olduğu gibi seni anlatıyorum yıldızlara sensizliği soluyorum her nefes alışımda Sana olan bu derin sevgimi ozlemimi anlatıyorum gecenin huzun kokan sessizliğinde
Sen bana bu kadar uzakken careyi gecenin karanlığında yıldızlarda arıyorum caresizliğimi
Gecenin karanlığında resmini ciziyorum soğuk taştan duvarlara gercekleşir umidiyle Yanıma gelip ellerimi tutarsın diye sensizlikte buz tutan yureğimi guluşunle ısıtırsın umidiyle…
Umutlarımı iyice yitirdim son gunlerde… Doneceğine dair umutlarım bitmek uzere sana olan ozlemimi anlatıyorum beyaz kağıtlara oysa sana anlatmak isterdim icimde sana karşı atan sıcak yureğimin ozlemle solan ciceklerini
Ya “Kal de ya da “Git Artık sonu olmayan bu cıkmaz sokaklardan kurtar beni Varlığında yokluğunu yaşamak ne kadar can yakıcı biliyor musun?
Bu mahkemede en ağır cezayı ben alacağım cezam ise seni yureğimde saklamak olacak Seni seveceğim her an Guluşune ellerine hasret seni yaşayacağım ama sensiz…
Her gecen saniye kanayan bu yaramı daha da buyutecek kanayan yaralarıma inat ben seni seveceğim… Gitsen bile sevgili Sen benden gitmedin halen yureğimde yaşamaktasın anlatılmaz bir sevgi ile…
Odediğim bedel sensizlik yalnızlık aşksızlık ve dedim ya bugun dilimde bir şarkı var adı oldu yalnızlık
yalnızlık ile ilgili şiir
aşksızlıkla ilgili şiir
sensizlik şiirleri
Gun yine yokluğunu giydi uzerine… Her zaman olduğu gibi bugunde sensizim Sensizliğin o soğuk duvarı ile karşı karşıyayım
Sonbahar mevsiminde olalım veya yaz mevsiminde olalım benim icin sen yoksan ben halen soğuk gunleri yaşıyorum yanımda olsaydın eğer mevsim yaz olmuş ya da kış olmuş fark etmezdi benim icin icimi ısıtan sen olduktan sonra isterse bedenim soğuktan tir tir titresin umurumda değil
Ellerim ve yureğim uşuyor…
Şimdi yokluğunu soluyorum aldığım her nefeste Isıtamıyorum yureğimi sen yokken yanımda sen yanımdaymışsın gibi yapamıyorum Her gun bir onceki gunden farksız her şey anlamını yitirmiş ben kendi icimde kaybolmuşken bu kadar ya sen neredesin?
Ne yuzunu ne ellerini ne de yureğini hissedebiliyorum bu soğuk sonbahar mevsiminde Oysa seninle tanıştığımda etraf karlarla kaplıydı o gun yureğimi ısıtmıştın
Seni seviyorum derken Soğuk olan ellerim ellerinde kaybolmuştu Oysa şimdi şimdi yokluğun hakim bende seni yureğimin en guzel yerinde yaşamak isterken senli duşleri yaşamak niye? Her yeni gunde sana uyanmak varlığını solumak istiyorum
Varlığınla bu acıları yureğime ektin şimdi yoksun Neredesin? Cok mu uzaktasın? Yureğim halen sendeyse bu kısa mesafelerde uzak olmak niye?
Yureğime ektiğin sevgin artık durmadan kan kaybediyor ilacı olsa merhemi olsa doktor care bulsa gideceğim yureğimde ki kanayan yaramı iyileştirmeye ama yok yok işte Yureğim senin sevginle mutlu olmayı isterken bıraktığın acılarla birlikte kan kaybediyor Canım cok acıyor
Verdiğin ya da bana veremediğin sevginle kapanmayan bir yara actın sevgi dolu olan yureğime İnan bedenimi bir kor bıcakla kesseler bu kadar acı cekmezdim Paramparca etseler bedenimi canım inan bu kadar cok yanmazdı
Yavaş yavaş oluyorum sanki hicbir şeyden tat alamıyorum hicbir şey zevk vermiyor bana Sevgi denilen o guzel duyguya lanet ediyorum bazen Sevmeye sevgilinin yanında olmaya lanet ediyorum işte O kadar soğudum ki; bir buz dağı oluştu yureğimde
Yureğimde hissettiğim duygular birer birer sonuyor sevgi mutluluk huzur… Bana kalan duygular ise huzun gozyaşı acı…
Oysa ne umutlarla sevgi dolu kalbimle cıkmıştım senin karşına Seni cok sevmeye soz vermiştim kendime Seninle olmak seninle gulmek omzunda ağlamak
Seninle paylaşmak istedim bu hayatı… Ben sen dedikce yok saydın beni sen benim kucuk ama icinde kocaman sevgi barındıran kalbimi gormedin Nasıl yanmasın yureğim nasıl dolmasın gozlerim
Ağlamak her şeyi duzeltmiyor Sadece kendimi uzuyorum kendi yureğimi eritiyorum gunden gune
Gece yine bana seni hatırlatan “sensizliği giydi uzerine
Yine her gece olduğu gibi seni anlatıyorum yıldızlara sensizliği soluyorum her nefes alışımda Sana olan bu derin sevgimi ozlemimi anlatıyorum gecenin huzun kokan sessizliğinde
Sen bana bu kadar uzakken careyi gecenin karanlığında yıldızlarda arıyorum caresizliğimi
Gecenin karanlığında resmini ciziyorum soğuk taştan duvarlara gercekleşir umidiyle Yanıma gelip ellerimi tutarsın diye sensizlikte buz tutan yureğimi guluşunle ısıtırsın umidiyle…
Umutlarımı iyice yitirdim son gunlerde… Doneceğine dair umutlarım bitmek uzere sana olan ozlemimi anlatıyorum beyaz kağıtlara oysa sana anlatmak isterdim icimde sana karşı atan sıcak yureğimin ozlemle solan ciceklerini
Ya “Kal de ya da “Git Artık sonu olmayan bu cıkmaz sokaklardan kurtar beni Varlığında yokluğunu yaşamak ne kadar can yakıcı biliyor musun?
Bu mahkemede en ağır cezayı ben alacağım cezam ise seni yureğimde saklamak olacak Seni seveceğim her an Guluşune ellerine hasret seni yaşayacağım ama sensiz…
Her gecen saniye kanayan bu yaramı daha da buyutecek kanayan yaralarıma inat ben seni seveceğim… Gitsen bile sevgili Sen benden gitmedin halen yureğimde yaşamaktasın anlatılmaz bir sevgi ile…
Odediğim bedel sensizlik yalnızlık aşksızlık ve dedim ya bugun dilimde bir şarkı var adı oldu yalnızlık