Kısa Oğretmen Şiirleri iki Kıtalık
Canım Oğretmenim Şiiri
Ailemden sonra seni tanıdım
Aynı sevgi,ilgi,sıcaklıgı sende tattım
Sen ogrettin sayıları,şekilleri,renkleri,
Sevmeyi,paylasmayı,ortak olmayı
Kendimi seninle kesfettim
Seni herseyden cok sevdim
BENİM CANIM OĞRETMENİM
Sevgili Oğretmenim
Sevgili oğretmenim,
İnan sen bir ışıksın
Yanarsın gece gunduz
Aydınlatırsın bizi
Doğruyu, guzeli,
Bize sen oğretirsin
Vatanıma sevgiyi,
Kalbimize sen korsun
Cevreni aydınlatır,
Bir mum gibi erirsin
Anne – baba gibisin,
Bizi, bağrına hep basarsın
Fethi BOLAYIR
İsim Bulunmaz Sana
İsim Bulunmaz Sana Kutsal İşine Uyan
Sen Ki Ornek İnsansın Acıyan, Seven,Duyan
Kalbin Ucsuz, Bucaksız, Engin Denizler Gibi,
Gozlerin İcindeki Cevheri Gizler Gibi
Oğretmenim
Yolsuz koye gittin yaya
Gonul verdin cagdasliga
Karanligi del dedinya
Delecegim ogretmenim
Olur ettin olunmazi
Deldin kaleminle tasi
Bil dedinya bilinmezi
Bilecegim ogretmenim
Oğretmenim
Bana bir harf oğretenin
kırk yıl kolesi olurum
demiş ulu bir kişi
sen bana sen yirmi dokuz
harf oğrettin oğretmenim
Koleliğe karşı olsan da sen
ben olurum seve seve
yirmi dokuz kere kırk yıl
senin kolen!
Fevzi GUNENC
KOY OĞRETMENİ
Ben bir koy oğretmeniyim,
Alnımda ışık, Gozlerimde nur
Alıp goturmeyin beni şehirlere, Goturmeyin, ne olur
Bir koy oğretmeniyim, Katıksız duygular icinde yaşarım
Cıplak ayaklar basar yureğime, Onları tutar, okşarım
Bir koy oğretmeniyim, Caresizlik ekmeğim, keder gozyaşım,
Umut ve sevgiyim carpan kalplerde, Dağlardan daha cok yucedir başım
Ben bir koy oğretmeniyim, Evlerde motif, dillerde destan Golgesi duşer
ayyıldızın ustumuze, Ve gonullerde buyur vatan…
Gokturk Mehmet UYTUN
Canım Oğretmenim
Bir cok şeyler oğrettin,
Yaramazlıklarıma sabrettin,
Hatalarımı duzelttin,
Benim Canım Oğretmenim
Sen bir gul gibisin,
Bize hep gulumsersin,
Bilirim bizi seversin,
Benim Canım Oğretmenim
Ataturk’u oversin,
Onu ornek alın dersin,
En iyi olmamızı istersin,
Benim Canım Oğretmenim
Birbirinizi sevin dersin,
Hepimizi seversin,
Barışın guzel olduğunu soylersin,
Benim Canım Oğretmenim
Canım Oğretmenim Şiiri
Ailemden sonra seni tanıdım
Aynı sevgi,ilgi,sıcaklıgı sende tattım
Sen ogrettin sayıları,şekilleri,renkleri,
Sevmeyi,paylasmayı,ortak olmayı
Kendimi seninle kesfettim
Seni herseyden cok sevdim
BENİM CANIM OĞRETMENİM
Sevgili Oğretmenim
Sevgili oğretmenim,
İnan sen bir ışıksın
Yanarsın gece gunduz
Aydınlatırsın bizi
Doğruyu, guzeli,
Bize sen oğretirsin
Vatanıma sevgiyi,
Kalbimize sen korsun
Cevreni aydınlatır,
Bir mum gibi erirsin
Anne – baba gibisin,
Bizi, bağrına hep basarsın
Fethi BOLAYIR
İsim Bulunmaz Sana
İsim Bulunmaz Sana Kutsal İşine Uyan
Sen Ki Ornek İnsansın Acıyan, Seven,Duyan
Kalbin Ucsuz, Bucaksız, Engin Denizler Gibi,
Gozlerin İcindeki Cevheri Gizler Gibi
Oğretmenim
Yolsuz koye gittin yaya
Gonul verdin cagdasliga
Karanligi del dedinya
Delecegim ogretmenim
Olur ettin olunmazi
Deldin kaleminle tasi
Bil dedinya bilinmezi
Bilecegim ogretmenim
Oğretmenim
Bana bir harf oğretenin
kırk yıl kolesi olurum
demiş ulu bir kişi
sen bana sen yirmi dokuz
harf oğrettin oğretmenim
Koleliğe karşı olsan da sen
ben olurum seve seve
yirmi dokuz kere kırk yıl
senin kolen!
Fevzi GUNENC
KOY OĞRETMENİ
Ben bir koy oğretmeniyim,
Alnımda ışık, Gozlerimde nur
Alıp goturmeyin beni şehirlere, Goturmeyin, ne olur
Bir koy oğretmeniyim, Katıksız duygular icinde yaşarım
Cıplak ayaklar basar yureğime, Onları tutar, okşarım
Bir koy oğretmeniyim, Caresizlik ekmeğim, keder gozyaşım,
Umut ve sevgiyim carpan kalplerde, Dağlardan daha cok yucedir başım
Ben bir koy oğretmeniyim, Evlerde motif, dillerde destan Golgesi duşer
ayyıldızın ustumuze, Ve gonullerde buyur vatan…
Gokturk Mehmet UYTUN
Canım Oğretmenim
Bir cok şeyler oğrettin,
Yaramazlıklarıma sabrettin,
Hatalarımı duzelttin,
Benim Canım Oğretmenim
Sen bir gul gibisin,
Bize hep gulumsersin,
Bilirim bizi seversin,
Benim Canım Oğretmenim
Ataturk’u oversin,
Onu ornek alın dersin,
En iyi olmamızı istersin,
Benim Canım Oğretmenim
Birbirinizi sevin dersin,
Hepimizi seversin,
Barışın guzel olduğunu soylersin,
Benim Canım Oğretmenim