nicebayan
Yeni Üye
Hollanda ’nın Amsterdam Üniversitesindeki bilim insanlarının, 711 yaş arası çocuklara yönelik yaptıkları araştırmaya tarafından, annebabası tarafından durmadan övülen çocukların, “Narsist olma riskini arttırdığını ortaya koyuyor
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul, çocukları takdir etmenin ve onların olumlu özelliklerini öne çıkarmanın güzel olduğunu, özgüvenlerini arttıran bir davranış olduğunu söyledi
Dr Yurdakul şu açıklamalarda bulundu: “Sevilen ve takdir edilen çocuklar kendilerini daha iyi hissederler, “Ben yapabilirim, başarabilirim diyerek ayrı konularda test cesaretini gösterirler ve yapamam, edemem diye düşünmedikleri için geri çekilmezler
Oysa her işte olduğu gibi iltifat konusunda da aşırıya gidildiğinde zıt teper, bu sefer içi manâsız bir özgüvenle kendi değerini abartıp öteki insanları ufak görerek narsistik bir şahsiyet yapısı geliştirirler
“Ben zekiyim, zeki insanların başarılı olması için ders çalışmasına lüzum yok diyerek ders çalışmayabilir, bir yere dek zekası ile başarılı olsa da zekanın yetmeyip çalışmanın gerektiği durumlarda ise performansları düştüğü için başarısız olacaklardır dedi
“Çocuklarınızın zekâsını değil davranışlarını övün
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul, bu araştırma gibi bir başka araştırmada da zekâsı övülen çocuklarla, alıştırma gayreti övülen çocukların karşılaştırıldığını belirterek, alıştırma gayreti övülen çocukların daha başarılı olduğunu, zekâsı övülen çocukların ise başarısının daha geride kaldığını söyledi*
Bunun da nedeninin zekânın bir yere değin yetip bir yerden sonradan beceriksiz kalması olduğunu, bununla beraber gayretin övülmesinin ise çabayı arttırıcı özelliğinin olduğunu ve çabanın artarak devam ettiğini belirtti*
Her şeyin dozunda olması gerektiğini sözlerine ekledi*
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul övgünün zeka, çekicilik, yetenekler konusunda olabileceğini belirterek şöyle söyledi: “Övgülerin özgüven arttırıcı etkisi vardır Fakat bu etki belirli bir yere değin olumlu etki ederken bir yerden sonra bu övgülerin doğruluğu konusunda çocuklarda kaygılar başlamaktadır
Bu kaygıları doğru çıkaran deneyimler de olursa bu sefer aksi tesir yaratmakta ve özgüven kaybı yaşanmaktadır
Örneğin müziğe yeteneği olduğunu düşündüğümüz çocuğumuz bu yeteneği çok desteklendiğinde bir zaman başarılar elde edecek bir süre sonra ise “Ya başarısız olursam, ya kimseler beğenmezse diyerek vesvese duyup müzik aleti aşırmak istemeyecektir
Bu da sonuçta onu müzikten uzaklaştıracak ve enstrümanı çalmayı bırakabilecektir
Sonuçta çocuklarımızı överken dikkatli olmalı, aşırıya kaçmamalıyız
Övgünün doğal yeteneklerden daha fazla çalışma ve başarma gayretine karşın olmasına uyarı etmeliyiz
Zekânın ve yeteneklerin sonu vardır lakin gayretin sonu yoktur dedi
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul, çocukları takdir etmenin ve onların olumlu özelliklerini öne çıkarmanın güzel olduğunu, özgüvenlerini arttıran bir davranış olduğunu söyledi
Dr Yurdakul şu açıklamalarda bulundu: “Sevilen ve takdir edilen çocuklar kendilerini daha iyi hissederler, “Ben yapabilirim, başarabilirim diyerek ayrı konularda test cesaretini gösterirler ve yapamam, edemem diye düşünmedikleri için geri çekilmezler
Oysa her işte olduğu gibi iltifat konusunda da aşırıya gidildiğinde zıt teper, bu sefer içi manâsız bir özgüvenle kendi değerini abartıp öteki insanları ufak görerek narsistik bir şahsiyet yapısı geliştirirler
“Ben zekiyim, zeki insanların başarılı olması için ders çalışmasına lüzum yok diyerek ders çalışmayabilir, bir yere dek zekası ile başarılı olsa da zekanın yetmeyip çalışmanın gerektiği durumlarda ise performansları düştüğü için başarısız olacaklardır dedi
“Çocuklarınızın zekâsını değil davranışlarını övün
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul, bu araştırma gibi bir başka araştırmada da zekâsı övülen çocuklarla, alıştırma gayreti övülen çocukların karşılaştırıldığını belirterek, alıştırma gayreti övülen çocukların daha başarılı olduğunu, zekâsı övülen çocukların ise başarısının daha geride kaldığını söyledi*
Bunun da nedeninin zekânın bir yere değin yetip bir yerden sonradan beceriksiz kalması olduğunu, bununla beraber gayretin övülmesinin ise çabayı arttırıcı özelliğinin olduğunu ve çabanın artarak devam ettiğini belirtti*
Her şeyin dozunda olması gerektiğini sözlerine ekledi*
Psikiyatrist Dr R Sabri Yurdakul övgünün zeka, çekicilik, yetenekler konusunda olabileceğini belirterek şöyle söyledi: “Övgülerin özgüven arttırıcı etkisi vardır Fakat bu etki belirli bir yere değin olumlu etki ederken bir yerden sonra bu övgülerin doğruluğu konusunda çocuklarda kaygılar başlamaktadır
Bu kaygıları doğru çıkaran deneyimler de olursa bu sefer aksi tesir yaratmakta ve özgüven kaybı yaşanmaktadır
Örneğin müziğe yeteneği olduğunu düşündüğümüz çocuğumuz bu yeteneği çok desteklendiğinde bir zaman başarılar elde edecek bir süre sonra ise “Ya başarısız olursam, ya kimseler beğenmezse diyerek vesvese duyup müzik aleti aşırmak istemeyecektir
Bu da sonuçta onu müzikten uzaklaştıracak ve enstrümanı çalmayı bırakabilecektir
Sonuçta çocuklarımızı överken dikkatli olmalı, aşırıya kaçmamalıyız
Övgünün doğal yeteneklerden daha fazla çalışma ve başarma gayretine karşın olmasına uyarı etmeliyiz
Zekânın ve yeteneklerin sonu vardır lakin gayretin sonu yoktur dedi