Saclarım hasret sevgiyle okşanışa
Yureğim hasret sevildiğini bilmeye
Hasret yureğim cırpınışlara
Bedenim hasret bir yudum heyecana
Duygularım hasret bir gun ışığına
Konuşmalıyımkonuşamıyorum
Haykıramıyorum
Anlatamıyorum
Yalnızca ağlayabiliyorum
Ne komik ne acizlik!
Taciser Kaygısız
OZLEDİM SENİ
ozledim seni
ayrılık yureğimi uyuşturuyor karıncalandırıyor nicedir
beynimi uyuşturuyor ozlemin
cok sık birlikte olmasak bile
benimle olduğunu bilmenin
bunca zamandır icimi ısıttığını
yeni yeni anlıyorum
Yokluğun,
Hatırladıkca yureğime saplanan bir sizi olmaktan cıkıp
mutemadiyen bir boşluğa
Sabahları seni okşayarak başlamaları
aksamları her isi bir kenara koyup
seninle baş başa konuşmaları ozluyorum;
oynaşmalarımızı,
yuruyuşlerimizi,
sevimli haşarılığını,
cocuksu kuskunluğunu
Nasılda serttin başkalarına karşı
beni savunurken;
ve ne kadar yumuşak
bir cift kısık gozle kendini
ellerimin okşayışına bırakırken
Gitmeni asla istemediğim halde
buna mecbur olduğunu gormek
ve sana bunları soylemeden
'git artık' demek
'beni ne kadar cabuk unutursan, o kadar cabuk
kavuşacaksın mutluluğa'
demek sana nede zor
seni gormemek ve belki yıllar sonra
karsılaştığımızda
bana bir yabancı gibi bakmanı istemek senden
yeni bir sevdayı yasakladığım kalbime soz gecirmek