Şiddetin öğrenilir mi, yoksa doğuştan mıdır? Bu soru çok sorulan bir sorudur. Bunu görmek için bilim kişisi olmak kaide değildir. Orta şarkta şiddet olağan karşılanan bir şeyken Avrupa da az görülmesi öğrenilmiş şiddetin varlığını gösterir. Beşerler şiddeti ne vakit öğrenir. Tabi ki çocuklukta.
Konutta bebeklikten beri şiddeti gören evlat başında bunu alışılagelmiş bir durum üzere algılamaya başlar. Pederinin anasına şiddet pratiğini görünce bir hatuna şiddet uygulanabileceğini öğrenir. Şiddet uygulanarak hedefini elde edebileceğini görünce koşullanmayla şiddet artı armağan ikilisi dimağına yerleşir. Problemleri şiddetle çözmeyi öğrenir.
Mektepte da şiddet öğrenilir. Hoca şiddet uygulayabilir ya da akranlarından şiddeti öğrenir. Az gelişmiş devletlerde mektepte şiddetle disiplin sağlanmaya çalışılır. Yani şiddeti birebir mektep öğretir. Ne yazık ki ailelerde mekteplerdeki şiddeti alışılagelmiş karşılarlar. Buda toplulukta şiddet eğiliminin artmasına neden olur.
Evlat şiddeti en kısa sorun çözme yolu olarak öğrenir. Evlat psikiyatrisine gelen mektepte şiddet uygulayan evlatların birçoklarında meskende de şiddet uygulandığı yahut tartışmalı ortamların olduğu görülür.
Evlatlar önlerine gelen problemleri çözme prosedürlerini etrafında ki büyüklerden gözlemleyerek öğrenir. Topluluk umumi olarak şiddete eğilimli bir topluluksa evlatta şiddeti bir mesele çözme metodu olarak öğrenir.
Toplumsal şiddette velev diyaneti olsun isterse politik umumide şiddeti araç olarak kullanan topluluklarda daha ziyadedir. Baktığımız vakit bu tip topluluklarda hatuna da evlada da şiddet çok sıktır. Birebir hengamda azap vakaları da daha ziyadedir.
Çocukluk çağından itibaren evlatlara şiddet dışında meselelerini gayrı metotlarla çözmeyi öğretmek toplulukta şiddeti azaltacaktır. Evlat psikiyatrisine gelen bu tip vakalarda ailenin içindeki şiddet azaltılmaya çalışılır. Bu şiddet sözel ve fiziki olabilir. Bu bahiste toplumsal eğitim çok değerlidir. Hatuna şiddetin konuşulduğu bir devirde bunu birinci evlatlara öğretmek hayati bir vazifedir.
Konutta bebeklikten beri şiddeti gören evlat başında bunu alışılagelmiş bir durum üzere algılamaya başlar. Pederinin anasına şiddet pratiğini görünce bir hatuna şiddet uygulanabileceğini öğrenir. Şiddet uygulanarak hedefini elde edebileceğini görünce koşullanmayla şiddet artı armağan ikilisi dimağına yerleşir. Problemleri şiddetle çözmeyi öğrenir.
Mektepte da şiddet öğrenilir. Hoca şiddet uygulayabilir ya da akranlarından şiddeti öğrenir. Az gelişmiş devletlerde mektepte şiddetle disiplin sağlanmaya çalışılır. Yani şiddeti birebir mektep öğretir. Ne yazık ki ailelerde mekteplerdeki şiddeti alışılagelmiş karşılarlar. Buda toplulukta şiddet eğiliminin artmasına neden olur.
Evlat şiddeti en kısa sorun çözme yolu olarak öğrenir. Evlat psikiyatrisine gelen mektepte şiddet uygulayan evlatların birçoklarında meskende de şiddet uygulandığı yahut tartışmalı ortamların olduğu görülür.
Evlatlar önlerine gelen problemleri çözme prosedürlerini etrafında ki büyüklerden gözlemleyerek öğrenir. Topluluk umumi olarak şiddete eğilimli bir topluluksa evlatta şiddeti bir mesele çözme metodu olarak öğrenir.
Toplumsal şiddette velev diyaneti olsun isterse politik umumide şiddeti araç olarak kullanan topluluklarda daha ziyadedir. Baktığımız vakit bu tip topluluklarda hatuna da evlada da şiddet çok sıktır. Birebir hengamda azap vakaları da daha ziyadedir.
Çocukluk çağından itibaren evlatlara şiddet dışında meselelerini gayrı metotlarla çözmeyi öğretmek toplulukta şiddeti azaltacaktır. Evlat psikiyatrisine gelen bu tip vakalarda ailenin içindeki şiddet azaltılmaya çalışılır. Bu şiddet sözel ve fiziki olabilir. Bu bahiste toplumsal eğitim çok değerlidir. Hatuna şiddetin konuşulduğu bir devirde bunu birinci evlatlara öğretmek hayati bir vazifedir.