Sizin Hiç Adanız Oldu mu?
Ünlü gezgin Thomas Cook, bir araştırma gezisi esnasında Atlas Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle çığlıklar atan kuşların kimileri yoruldukça, kendilerini okyanusun dev dalgaları arasına atıyorlardı Onlar bu son hareketleriyle yaşamlarına son veriyorlar, kendilerini okyanusun dalgalarına bırakırken, çaresizlikten ölüme teslim oluyorlardı
Bu olaya yalnızca Thomas Cook yok, o bölgede fakat balıkçılarda senelerdir şahit olmuşlardı Kuş bilimcileri ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların öbür yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfediyorlar, lakin onların, birbirleri peşisıra kendilerini ölümün kucağına atmalarının nedenini bir türlü çözemiyorlardı
Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı Bu trajik olayın yaşandığı yerde çok eskiden bir ada vardı Göçmen kuşların göç yolu üzerinde yer alan bu ada, bir deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü İnsanların, değil olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının ortasında kuşlar için vazgeçilmez dinlenmedurağıydı Kuşlar binlerce yıllık genetik alışkanlıklarıyla adanın yerini bilmekteydiler ve yıpratıcı, uzun yolculuklarının ortasında, birazcık dinlenebilmek ve toparlanabilmek için, yeniden binlerce takvim genetik güdüleriyle, okyanusun ortasındakiadaya geliyorlardı ama
Olması gereken yerde adayı bulamayınca, yorgunluktan halsiz bedenlerini çığlık çığlığa okyanusun sularına ayrılmak zorunda kalıyorlardı
Söz kendini toparlamaktan açılmışken soralım Sizin hiç kendinizi toparlayacağınızbir adanız oldumu? Yaşamın uzun göç yollarında acaba, sizinde bir yudum taze soluk alabileceğiniz, yolunuzun kalan bölümüne dinç olarak devam etmenizi sağlayabileceğiniz bir adaya sahip olabildiniz mi? Birgün yerinde bulamadığınızda ise, ona illede ulaşmak ve sığınmak için başınız dönercesine, dengeniz bozulurcasına çırpınıp kanat çırptığınız bir ada yaratabildiniz mi yaşamınızda kendinize?
Herşeyi sınırsızca paylaşabildiğiniz bir dost, yola birlikte çıkacak denli güven duyduğunuz bir arkadaş, size tekrar tekrar huzur verecek bir benzeşen, ulaşmak için yıllardır mücadele verdiğiniz bir kasıt edinebildiniz mi? Şöyle daha bir iyi bakın çevrenize Size gelen, size sığınanSizin gittiğiniz, sizin sığındığınızSizin bulduğunuz dostlarınızı bir düşünüverin Sonradan da bir gerçeği görüverin gözlerinizle:
Sizin durup , soluklandığınız ve kendinizi toparlayabildiğiniz kaç adanız var çevrenizde ve
Durup, sığınmak ve kendilerini toparlayabilmek gereksinimi duyan kaç dostunuz için siz bir adasınız?
*
Ünlü gezgin Thomas Cook, bir araştırma gezisi esnasında Atlas Okyanusu'nun ıssız bir yerinde, çığlıklar atan milyonlarca kuşun havada daireler çizerek uçtuğunu gördü Kulakları sağır edecek denli yüksek sesle çığlıklar atan kuşların kimileri yoruldukça, kendilerini okyanusun dev dalgaları arasına atıyorlardı Onlar bu son hareketleriyle yaşamlarına son veriyorlar, kendilerini okyanusun dalgalarına bırakırken, çaresizlikten ölüme teslim oluyorlardı
Bu olaya yalnızca Thomas Cook yok, o bölgede fakat balıkçılarda senelerdir şahit olmuşlardı Kuş bilimcileri ise, yaptıkları araştırmalarda göçmen kuşların öbür yönlerden gelerek okyanusta bu noktada birleştiklerini keşfediyorlar, lakin onların, birbirleri peşisıra kendilerini ölümün kucağına atmalarının nedenini bir türlü çözemiyorlardı
Gerçek, geçtiğimiz yüzyılın ortalarında anlaşıldı Bu trajik olayın yaşandığı yerde çok eskiden bir ada vardı Göçmen kuşların göç yolu üzerinde yer alan bu ada, bir deprem sonunda, okyanusa gömülmüştü İnsanların, değil olduğunun bile ayırdına varamadıkları ada, göç yollarının ortasında kuşlar için vazgeçilmez dinlenmedurağıydı Kuşlar binlerce yıllık genetik alışkanlıklarıyla adanın yerini bilmekteydiler ve yıpratıcı, uzun yolculuklarının ortasında, birazcık dinlenebilmek ve toparlanabilmek için, yeniden binlerce takvim genetik güdüleriyle, okyanusun ortasındakiadaya geliyorlardı ama
Olması gereken yerde adayı bulamayınca, yorgunluktan halsiz bedenlerini çığlık çığlığa okyanusun sularına ayrılmak zorunda kalıyorlardı
Söz kendini toparlamaktan açılmışken soralım Sizin hiç kendinizi toparlayacağınızbir adanız oldumu? Yaşamın uzun göç yollarında acaba, sizinde bir yudum taze soluk alabileceğiniz, yolunuzun kalan bölümüne dinç olarak devam etmenizi sağlayabileceğiniz bir adaya sahip olabildiniz mi? Birgün yerinde bulamadığınızda ise, ona illede ulaşmak ve sığınmak için başınız dönercesine, dengeniz bozulurcasına çırpınıp kanat çırptığınız bir ada yaratabildiniz mi yaşamınızda kendinize?
Herşeyi sınırsızca paylaşabildiğiniz bir dost, yola birlikte çıkacak denli güven duyduğunuz bir arkadaş, size tekrar tekrar huzur verecek bir benzeşen, ulaşmak için yıllardır mücadele verdiğiniz bir kasıt edinebildiniz mi? Şöyle daha bir iyi bakın çevrenize Size gelen, size sığınanSizin gittiğiniz, sizin sığındığınızSizin bulduğunuz dostlarınızı bir düşünüverin Sonradan da bir gerçeği görüverin gözlerinizle:
Sizin durup , soluklandığınız ve kendinizi toparlayabildiğiniz kaç adanız var çevrenizde ve
Durup, sığınmak ve kendilerini toparlayabilmek gereksinimi duyan kaç dostunuz için siz bir adasınız?
*