Gerilim, vücudun çeşitli içsel ve dışsal uyaranlara verdiği otomatik reaksiyondur.
Gerilim; fizikî ve ruhsal olmak üzere ikiye ayrılabilir. Fizikî gerilim yalnızca hipotalamo hipofizer aks üzerinden tesir gösterirken, ruhsal gerilim varlığında bu aksa limbik sistem (limbik sistem; korkma, kızgınlık, öfke, haz, sevgi, şefkat, saldırganlık üzere birçok hissin merkezi) de dahil olmaktadır.
Gerilime maruziyetin artması; bir grup kimyasal unsurlar (katekolaminler, adrenalin, noradrenalin) salınımını artırarak katabolizmayı (hücre yıkımı) artırmaktadır. Bunun sonucunda yağ ve şeker depoları harekete makbul. Bu hadise, kuvvet hususların dağılımını ve kullanılabilirliğini artırmada rol oynamaktadır. Davranışsal, otonom, immün ve endokrin sistemlerle alakalı nöronlarda bulunan CRF, memelilerde öğrenme ve duygulanımla ilgili nöronal yapılarda bol ölçüde bulunmakta, memelilerde gerilim yanıtında kıymetli bir rol oynamaktadır.
Gerilim; nsanlar arasında çok yaygın olarak görülen gerilim, kaygı, güvensizlik, umutsuzluk, haddinden fazla heyecan, tasa, pres üzere hislerin vücuttaki dengeyi bozarak vücutta oluşturduğu umumî bir tansiyon durumudur.
Beynimiz, bir halin gerilimli olup olmadığını nitelendirebilecek yegâne organdır. Kişiler gerilime girdikleri vakit vücutları buna reaksiyon gösterir ve alarma makbul. Vücutta çeşitli biyokimyasal reaksiyonlar başlar. Münhasıran süreğen gerilim, vücut fonksiyonlarını değiştirir. Gerilim nedeniyle vücuttaki adrenalin ve kortizol ölçüsü alışılagelmiş olmayan bir formda yükselir. Uzun vadeli gerilimde kortizol hormonunun yükselmesi kimi illetlerin oluşmasına neden olabilir. Başkaca, kortizol yüksekliğinin beyindeki hücrelere zarar verici tesirleri de olabilmektedir.
Gerilim ve gerilimin doğurduğu gerginlik ve ağrı arasında kıymetli bir ilişki vardır. Gerilim altındayken beynimiz, algıladığı tehlike önünde ‘savaş’ ya da ‘kaç’ komutunu verir. Bu komutun mekanına getirilmesi için de gerekli olan kas gerginliği artar. Ama, savaşmanın ya da kaçmanın mümkün olmadığı durumlarda artan güç ve kas gerginliği dengelenemediği için ağrılı kas spazmları ortaya çıkar. Ağrının kendisi de insan için bir tehlike sinyali oluşturduğundan, o da ‘savaş’ yahut ‘kaç’ buyruğu verir. Bu durumda kas gerginliği daha da artar. Tam bir kısır döngüye girilir.
Gerilimin neden olduğu gerginlik damarların daralmasına, dimağın belli başlı kesimlerine giden kan akımının azalmasına yol açar. Öbür taraftan bir dokunun kanlanmasının azalması da ağrıya sebep olur. Oksijene gereksinim gösteren dokunun ehliyetsiz kanla beslenmesi, şahsi ağrı alıcılarını uyarır. Bu arada, adrenalin ve noradrenalin üzere gerilim sırasında had sistemini etkileyen unsurlar de salgılanmış olur. Bunlar da direkt yahut dolaylı olarak kasların gerginliğini artırır. Böylelikle ağrı gerginliğe, gerginlik kaygıya, tasa de ağrıların şiddetlenmesine yol açar. Gerilim altındaki şahısta; terleme, süratli nabız, kalp çarpıntısı, midede ağrı, kasılma, boyun ve şakakta kaslarda gerginlik, nefes alamama, diş gıcırdatma, çenede kasılma, çok tedirginlik, konsantrasyon güçlüğü, çok duygusallık, halsizlik, hareket edememe üzere şikayetler mevcuttur.
Gerilim, bağışıklık sistemini bozar. Dimağ, bağışıklık sistemi ve hormonlar birbirleriyle münasebet içindedirler. Ruhsal yahut fizikî gerilim konusundaki çalışmalar uzun süren ağır bir gerilimle karşılaşıldığı hengam hormonal istikrara bağlı olarak bağışıklık yanıtında bir düşüş olduğunu ortaya koymuştur.
Gerilim insanın doğal istikrarını bozan bir durumdur. Dimağ hücreleri arasında yerleşmiş olan heyecan molekülleri ağrı eşiğini düşürmektedir. Ağrı eşiğinin düşmesi ile ağrı oluşturma potansiyeli çok zayıf olan her türlü uyaran, böylelikle ağrı oluşumuna neden olabilmektedir. Ağrı ve buna bağlı tahammül, depresyon, kaygı ve kaygıyı de beraberinde getirebilir. Oluşan döngü birbirini tetikler. Böylelikle ağrı gerilime sebep olur, gerilim de ağrıyı artırır.
Gerilim; fizikî ve ruhsal olmak üzere ikiye ayrılabilir. Fizikî gerilim yalnızca hipotalamo hipofizer aks üzerinden tesir gösterirken, ruhsal gerilim varlığında bu aksa limbik sistem (limbik sistem; korkma, kızgınlık, öfke, haz, sevgi, şefkat, saldırganlık üzere birçok hissin merkezi) de dahil olmaktadır.
Gerilime maruziyetin artması; bir grup kimyasal unsurlar (katekolaminler, adrenalin, noradrenalin) salınımını artırarak katabolizmayı (hücre yıkımı) artırmaktadır. Bunun sonucunda yağ ve şeker depoları harekete makbul. Bu hadise, kuvvet hususların dağılımını ve kullanılabilirliğini artırmada rol oynamaktadır. Davranışsal, otonom, immün ve endokrin sistemlerle alakalı nöronlarda bulunan CRF, memelilerde öğrenme ve duygulanımla ilgili nöronal yapılarda bol ölçüde bulunmakta, memelilerde gerilim yanıtında kıymetli bir rol oynamaktadır.
Gerilim; nsanlar arasında çok yaygın olarak görülen gerilim, kaygı, güvensizlik, umutsuzluk, haddinden fazla heyecan, tasa, pres üzere hislerin vücuttaki dengeyi bozarak vücutta oluşturduğu umumî bir tansiyon durumudur.
Beynimiz, bir halin gerilimli olup olmadığını nitelendirebilecek yegâne organdır. Kişiler gerilime girdikleri vakit vücutları buna reaksiyon gösterir ve alarma makbul. Vücutta çeşitli biyokimyasal reaksiyonlar başlar. Münhasıran süreğen gerilim, vücut fonksiyonlarını değiştirir. Gerilim nedeniyle vücuttaki adrenalin ve kortizol ölçüsü alışılagelmiş olmayan bir formda yükselir. Uzun vadeli gerilimde kortizol hormonunun yükselmesi kimi illetlerin oluşmasına neden olabilir. Başkaca, kortizol yüksekliğinin beyindeki hücrelere zarar verici tesirleri de olabilmektedir.
Gerilim ve gerilimin doğurduğu gerginlik ve ağrı arasında kıymetli bir ilişki vardır. Gerilim altındayken beynimiz, algıladığı tehlike önünde ‘savaş’ ya da ‘kaç’ komutunu verir. Bu komutun mekanına getirilmesi için de gerekli olan kas gerginliği artar. Ama, savaşmanın ya da kaçmanın mümkün olmadığı durumlarda artan güç ve kas gerginliği dengelenemediği için ağrılı kas spazmları ortaya çıkar. Ağrının kendisi de insan için bir tehlike sinyali oluşturduğundan, o da ‘savaş’ yahut ‘kaç’ buyruğu verir. Bu durumda kas gerginliği daha da artar. Tam bir kısır döngüye girilir.
Gerilimin neden olduğu gerginlik damarların daralmasına, dimağın belli başlı kesimlerine giden kan akımının azalmasına yol açar. Öbür taraftan bir dokunun kanlanmasının azalması da ağrıya sebep olur. Oksijene gereksinim gösteren dokunun ehliyetsiz kanla beslenmesi, şahsi ağrı alıcılarını uyarır. Bu arada, adrenalin ve noradrenalin üzere gerilim sırasında had sistemini etkileyen unsurlar de salgılanmış olur. Bunlar da direkt yahut dolaylı olarak kasların gerginliğini artırır. Böylelikle ağrı gerginliğe, gerginlik kaygıya, tasa de ağrıların şiddetlenmesine yol açar. Gerilim altındaki şahısta; terleme, süratli nabız, kalp çarpıntısı, midede ağrı, kasılma, boyun ve şakakta kaslarda gerginlik, nefes alamama, diş gıcırdatma, çenede kasılma, çok tedirginlik, konsantrasyon güçlüğü, çok duygusallık, halsizlik, hareket edememe üzere şikayetler mevcuttur.
Gerilim, bağışıklık sistemini bozar. Dimağ, bağışıklık sistemi ve hormonlar birbirleriyle münasebet içindedirler. Ruhsal yahut fizikî gerilim konusundaki çalışmalar uzun süren ağır bir gerilimle karşılaşıldığı hengam hormonal istikrara bağlı olarak bağışıklık yanıtında bir düşüş olduğunu ortaya koymuştur.
Gerilim insanın doğal istikrarını bozan bir durumdur. Dimağ hücreleri arasında yerleşmiş olan heyecan molekülleri ağrı eşiğini düşürmektedir. Ağrı eşiğinin düşmesi ile ağrı oluşturma potansiyeli çok zayıf olan her türlü uyaran, böylelikle ağrı oluşumuna neden olabilmektedir. Ağrı ve buna bağlı tahammül, depresyon, kaygı ve kaygıyı de beraberinde getirebilir. Oluşan döngü birbirini tetikler. Böylelikle ağrı gerilime sebep olur, gerilim de ağrıyı artırır.