Metal ve alaşımların bir çoğunda sıcaklık mutlak sıfıra(273C derece) yakın sıcaklıklara kadar düşürüldüğünde elektirik direnci aniden sıfıra düşer Böyle bir durum ilk defa 1911 ’de Kamerlingh Onnes tarafından gözlenmiş ve bu olaya süperiletkenlik ismi verilmiştir 1908 yılında helyum gazını sıvılaştırmayı başaran Onnes bu sayede metallerin düşük sıcaklıklardaki elektriksel özelliklerini inceleyebilmiştir Onnes yaptığı bu çalışmalardan dolayı 1913 yılında Nobel fizik ödülünü almıştır
Bir iletkenin sıfır dayanıklı süperiletken haline geçmesi için zorunlu temel koşul düşük sıcaklıktır Ama düşük sıcaklık tek başına tatmin edici değildir Çünkü yeteri dek kuvvetli bir manyetik alan süperiletkenliği değil eder böylece manyetik alanında kesin bir değerin altında olması gerekir Her madde için öbür olan bu manyetik alana kritik manyetik alan şiddeti denir Ayrıca süper iletkenliğe geçiş sıcaklığınada kritik sıcaklık denir Kritik sıcaklık her süperiletken madde için bambaşka değerdedir Bu kritik sıcaklık değerinin altına değin soğutulan bazı maddelerin süperiletken ülkü geçeceğini söylemiştik Alt burada düşük sıcaklık derken ne kadar düşük sıcaklıklardan bahsettiğimizi anlamak gerekiyor Ilk keşfedilen süperiletken olan civanın süperiletkenliğe geçiş sıcaklığı 269C derecedir Bu değin düşük sıcaklıklara sıradan soğutucularla gelmek muhtemel değildir bu nedenle süperiletkenler değişken helyum gibi çok düşük sıcaklıklarda sıvılaşan gazlar kullanılarak soğutulur Günümüzde bile en yüksek süper iletkenliğe geçiş sıcaklığı 150C derece civarındadır
Süperiletkenlerin doğru akıma hiç direnç göstermemesinin yanısıra bir öteki manâlı özellikleri manyetik alanı dışlamalarıdır Yani bir süperiletkenin üzerine yaklaştırılan bir mıknatıs güya karşısında eş kutuplu bir mıknatıs varmış gibi itilir Bu olaya Meissner Etkisi denir Meissner etkisinin nedeni süperiletkene yaklaştırılan mıknatısın süperiletken üstünde oluşturduğu akımlar sebebiyle dış manyetik alana eşit fakat zıt yönde bir manyetik bölge oluşmasıdır Bu tesir süperiletkenleri bazı levitasyon uygulamaları için kullanışlı kılmaktadır
Süperiletken üstüne yaklaştırılan hafif lakin kaslı bir mıknatıs süperiletkenin oluşturduğu manyetik bölge kadar itilir Bu itme kuvveti mıknatısın ağırlığına eşdeğer olduğu durumda ise mıknatıs havada asılı kalabilir Burada süperiletkenlerin yerçekimini engellediği gibi bir kanıya kapılmak yanlıştır Çünkü süperiletkenin üzerine yaklaştırılan mıknatıs eğer yeteri dek hafif veya zinde değilse yerçekiminin etkisiyle süperiletkenin üzerine düşeceği zahmetsizce görülebilir Arıca mıknatıs özelliği göstermeyen maddelerde bu yöntemle havada asılı tutulamaz
Son olarak süperiletkenlerin başvuru formu alanlarına birkaç örnek gösterelimSüperiletken mıknatıslar MR görüntülemede, parçacık hızlandırıcılarında, maglev trenlerde(yani manyetik kuvvetler yardımıla rayların birkaç cm üzerinde hareket eden çok çabuk trenlerde) ve bazı alıngan algılayıcılarda kullanılmaktadır
Bir iletkenin sıfır dayanıklı süperiletken haline geçmesi için zorunlu temel koşul düşük sıcaklıktır Ama düşük sıcaklık tek başına tatmin edici değildir Çünkü yeteri dek kuvvetli bir manyetik alan süperiletkenliği değil eder böylece manyetik alanında kesin bir değerin altında olması gerekir Her madde için öbür olan bu manyetik alana kritik manyetik alan şiddeti denir Ayrıca süper iletkenliğe geçiş sıcaklığınada kritik sıcaklık denir Kritik sıcaklık her süperiletken madde için bambaşka değerdedir Bu kritik sıcaklık değerinin altına değin soğutulan bazı maddelerin süperiletken ülkü geçeceğini söylemiştik Alt burada düşük sıcaklık derken ne kadar düşük sıcaklıklardan bahsettiğimizi anlamak gerekiyor Ilk keşfedilen süperiletken olan civanın süperiletkenliğe geçiş sıcaklığı 269C derecedir Bu değin düşük sıcaklıklara sıradan soğutucularla gelmek muhtemel değildir bu nedenle süperiletkenler değişken helyum gibi çok düşük sıcaklıklarda sıvılaşan gazlar kullanılarak soğutulur Günümüzde bile en yüksek süper iletkenliğe geçiş sıcaklığı 150C derece civarındadır
Süperiletkenlerin doğru akıma hiç direnç göstermemesinin yanısıra bir öteki manâlı özellikleri manyetik alanı dışlamalarıdır Yani bir süperiletkenin üzerine yaklaştırılan bir mıknatıs güya karşısında eş kutuplu bir mıknatıs varmış gibi itilir Bu olaya Meissner Etkisi denir Meissner etkisinin nedeni süperiletkene yaklaştırılan mıknatısın süperiletken üstünde oluşturduğu akımlar sebebiyle dış manyetik alana eşit fakat zıt yönde bir manyetik bölge oluşmasıdır Bu tesir süperiletkenleri bazı levitasyon uygulamaları için kullanışlı kılmaktadır
Süperiletken üstüne yaklaştırılan hafif lakin kaslı bir mıknatıs süperiletkenin oluşturduğu manyetik bölge kadar itilir Bu itme kuvveti mıknatısın ağırlığına eşdeğer olduğu durumda ise mıknatıs havada asılı kalabilir Burada süperiletkenlerin yerçekimini engellediği gibi bir kanıya kapılmak yanlıştır Çünkü süperiletkenin üzerine yaklaştırılan mıknatıs eğer yeteri dek hafif veya zinde değilse yerçekiminin etkisiyle süperiletkenin üzerine düşeceği zahmetsizce görülebilir Arıca mıknatıs özelliği göstermeyen maddelerde bu yöntemle havada asılı tutulamaz
Son olarak süperiletkenlerin başvuru formu alanlarına birkaç örnek gösterelimSüperiletken mıknatıslar MR görüntülemede, parçacık hızlandırıcılarında, maglev trenlerde(yani manyetik kuvvetler yardımıla rayların birkaç cm üzerinde hareket eden çok çabuk trenlerde) ve bazı alıngan algılayıcılarda kullanılmaktadır