Hangimiz şehrin bunca kalabalığına rağmen kendimizi uzaydan gelmiş gibi yabancı ve yalnız hissetmeyiz ki!
Hep bir parca icimizde var!
Ve surekli yanı başımızda!
Her an konuk olabilir
Her an onun kucağına kendimizi atabiliriz
Yalnızlıkla yıldızlarınız barışmadığı anlar da olur
Cok bunalmışsınızdır yalnız kalmak istersiniz ama ortalarda yok!
Yalnızlığında sizi yalnız bıraktığını anlarsınız
Yeteri kadar yalnız kaldığınızı duşunup kalabalıklara karışmak istersiniz, bu kez de o siz bırakmaz
En kotusu de kendinizden uzaklaşamadığınız donemlerdir bu donemlerde yalnızlıkta cozum olmaz
Bazen huzunle yalnızlık şarkıları dinleriz
Gokyuzunde yalnız gezen yıldızlar,
yeryuzunde sizin kadar yalnızım,
Sevmek korkulu ruya yalnızlık buyuk acı, hangi kapıyı calsam karşımda buruk acı…
Yalnızlığın surekli sobelediği cocuk olmak zoruma gitmiyor
Yalnızlık kelimesini duyduğumda negatif bir etki oluşmuyor bende, cunku coğu kez ben istiyorum
Bazen bir ipek boceği gibi kozamı orup icinde yalnız kalmak,
Cevreden, gurultuden, yapmacık davranışlardan uzakta kelebek olup ozgurce ucmayı becerene kadar kozamda kalmayı cok ozluyorum
Bazen de Bir muhabbet kuşu gibi aynanın karşısına gecip aynadaki goruntumle başa başa kalıp yalnızlığımın resmini seyrediyorum Sıkıntılı anlarımı sadece onunla paylaşıp, onunla sohbet ediyorum
Yalnızlığımı kimseyle de paylaşmak istemiyorum
Yalnızlıktan korkmuyorum!
Doğarken yalnız doğdum, yaşarken de yoğunluk ve yorgunluklardan ya yalnız bırakıldım ya da yalnızlığı tercih ettim
Yaşlılıkta muebbet bir yalnızlık beni bekliyor
Hayatla sozleşmem bittiğinde yalnızlığı otomatikman kabul edeceğim Olurken Yalnızım, mezarda yalnızım, ruhum gokyuzunde bilinmez bir mekanda yalnız, mahşer gunu dirilirken de yalnız olacağım…
Kim bilir belki hazırlık yapıyorum,
Alıştırıyorum bunyeyi yalnızlıklara
Belki bu yuzdendir her gece yalnızlığımla uyuyorum
Zaman zaman Dağ başları kadar yalnızlığı istemem bundandır
Huzur evindekilerin yalnızlığı kadar bir yalnızlığı arada bir tercih etmemin sebebi belkide budur
Cok sahiplenmiyorum!
Cocukları, elimdeki malı, yanı başımda duran dostu ve hayatı
Gunu gelince ucacaklarını biliyorum
Bir kuş misali kendi maviliklerine
O zaman işte alışmak zaman alabilir diye bilincli olarak yalnızlığın yercekimine giriyorum arada bir
Aslında hepimize en yakın dost dur yalnızlık
Nice dostlar beni terk etti de bir tek o beni terk etmedi, yanımda kaldı Bu yuzden bende onu seviyorum ve bende nice dostlarımı onun yuzunden aldattım ve terk ettim!