Dünya’nın devri bir gün dolacak. İnsanlık kendi başına bir çorap örmez, global ısınma ve iklim değişikliği nedeniyle yok olmaz, bir gün füzyon teknolojisini geliştirdiğinde bomba yapıp birbirinin başına atmazsa 5 milyar yıl sonraki torunlarımızın çok önemli bir ölen Güneş’ten korunma sıkıntıları olacak.
Güneş’in yakıtı bittiğinde, gezegenimize ömür veren yıldız tıpkı devranda da sonu olacak. Evvel içe yanlışsız çekilip sonra da patlayacak olan Güneş, etrafındaki gezegenleri de yakacak. Bu gezegenlere bizimki de dahil.
Glasgow’da uzay mühendisi Matteo Ceriotti, The Conversation için bir makale kaleme aldı. Mühendis, bu makalesinde insanlığın hayatta kalması için en yeterli ihtimalin öbür gezegenlere göç etmek olduğunu söylüyor. Tekrar de Ceriotti’ye nazaran tek alternatifimiz bu değil.
Ceriotti, gereğince roketle Dünya’yı patlama menzilinin dışına çıkarabileceğimize inanıyor. Ceriotti, bugünün standartlarında düşünürsek gezegenin %85’ini kazıp, 300 milyar tane SpaceX Falcon Heavy roketi yapmamızı söylüyor. Böylelikle gezegenin kalan %15’ini Güneş’ten uzaklaştırabiliriz (tabii roketlere yakıt olarak koymadıysak).
Mühendis bu teoriyi elbette çok önemli bir teori olarak ortaya sunmuyor. Emeli, gezegenimize yönelecek olan göktaşlarını “nükleer atıp vurmak” ya da “önlerine uyduları çekmek” üzere girişimlerin aslında ne kadar anlamsız olduğunu göstermek.
Ceriotti, ileride lazer iticilerin ya da civardaki göktaşlarının kütleçekimi sayesinde Dünya’yı sapan tesiriyle ilerletmenin mümkün olduğunu söylüyor gelgelelim yeniden de en mantıklı tahlilin de sair gezegenlere göç etmek olduğunu söylüyor.