Çocuk istismarı konusunda ailelere ihtarlarda bulunan Uzm. Klinik Psikolog Enise Öziç, "Çocuk birisine yaklaşmak, öpmek, sarılmak istemiyorsa asla ısrar edilmemelidir. Hayır dediğinde hürmet duyulmalıdır. Böylelikle hayır demeyi öğrenmesi ve uygulaması sağlanmalıdır" dedi
Fotoğraf: Burcu Çelik / csgorselarsiv.org
'Çocuk istismarı' hakkında açıklamalarda bulunan Liv Hospital Samsun'dan Uzm. Klinik Psikolog Enise Öziç, "Geçtiğimiz gün ülkemizde tekrar elim bir çocuk istismarı hadisesi ile karşılaştık. Hüzün içinde takip ettiğimiz istismar hadisesinde iki çocuğun ailesinin bilgisi dâhilinde istismar edilmesi, mahkemede bu yaşananları resmetmesi hepimizi adeta dehşete düşürdü. Son yıllarda çocukların cinsel istismarının çok kıymetli bir halk sıhhati sorunu olduğu kabul edilmektedir. Çocuğun cinsel istismarı, istek yaşının altında bulunan bir çocuğun, cinsel açıdan olgun bir yetişkinin cinsel doyumuna yol açacak bir aksiyon içerisinde yer alması ya da bu duruma göz yumulması olarak tanımlanmaktadır. Cinsel istismar, sık rastlanan ve genelde yıllarca süren bir durum olmakla birlikte sıklıkla zımnî kalmaktadır. Birçok çocuk, inanılmayacağı, hareket nedeniyle kendilerini suçlayacakları ve ziyan görecekleri dehşetleri nedeniyle tekrar tekrar istismara maruz kalmaktadır" diye konuştu.
Hareketlerini planlıyorlar
İstismarda bulunan kişilerin çoğunlukla tanıdık şahıslar olduğuna dikkat çeken Uzm. Klinik Psikolog Enise Öziç, "Çocukların cinsel istismarında faillerin yüzde 60-70'i akrabalar, öğretmenler, komşular, otorite figürleri üzere çocuğun bildiği ve güvendiği bireylerdir. Pedofilik bireyler planlayarak, çocuklara gözlemsiz biçimde yakın olabilecekleri bakıcılık, komşu, spor hocalığı ve servis sürücülüğü üzere mesleklere ve pozisyonlara yerleşirler. Çocuklara yakınlaşmak için evvelce çocuğun ve ailenin inancını kazanacak davranışlarda bulunurlar. Pedofilik bireylerin aksiyonlarını gerçekleştirmek için tercih ettiği yer genelde çocuğun tanıdığı bildiği yerlerdir. Küçük çocuklar ve kız çocuklarının çoğunlukla kendi meskenlerinde ya da pedofilik bireyin konutunda, ergenlerin ve erkek çocukların ise konut dışındaki yol kenarı, ağaçlıklar, okul, oteller üzere yerlerde cinsel istismara uğradıkları gösterilmiştir. Sanılanın bilakis çoklukla bu cinsel aksiyonlar için sıkıntı kullanmadığı, tersine evvel pak dokunma sonra uygunsuz dokunma, açık fotoğraflar gösterme üzere birçok fiziki manipülasyon ve duyarsızlaştırma prosedürlerini kullandıkları gösterilmiştir" şeklinde konuştu.
Hareketlerini nasıl planladıklarından bahseden Enise Öziç, "Pedofilikler ekseriyetle aşikâr planlar içinde mağdur çocuğun kimi özelliklerini kullanarak cinsel istismar hareketini gerçekleştirmektedir. Mağdura yaklaşmakta kullandığı özellikler duygusal, ruhsal, fizikî yahut bunların bileşimi olabilmektedir. Saldırgan mağdur çocuklar hakkında bilgi toplayabilmekte, bu bilgileri mağdurun inancını kazanmak ve onu denetim etmek için kullanabilmektedir. Pedofilikler interneti mağduru cinsel istismara hazırlamak için kullanabilmekte, mağdurun direncini azaltarak, cinsel bağlantıya geçme planı için onunla itimat ve endişe temelli bir münasebet geliştirmektedir. Pedofilikler bağ geliştirdikten sonra mağduru basitçe ikna ederek bağlantıyı bilinmeyen tutmasını sağlamaktadırlar. Çocuklar basitçe itimat duydukları, kolay kolay kandırılabildikleri için istismara çok açıktırlar. İstismar eden kişi yakınları ya da akrabaları ise, kendilerine inanılmayacağı, sevdiklerinin gözünde pahalarını yitireceklerini düşündüklerinden, cinsel istismarı manaya ya da anlatma kapasiteleri şimdi gelişmemiş olduğundan çocuklar yaşadıkları istismar olayını anlatamazlar" sözlerini kullandı.
Aileler neler yapmalı?
Uzm. Klinik Psikolog Öziç, eğitim ve tedbire için, "Cinsel istismarı ortadan kaldırmanın en faal yolu oluşmasını önlemektir, buna yönelik programlar da geliştirilmektedir. Çocuklara yönelik bu programlar, mümkün istismar durumlarını tanımalarını, uygun bir yolla reaksiyon göstermelerini ve bu türlü bir durumda güvendikleri bir erişkine olayı anlatmalarını hedeflemektedir. Toplumsal farkındalık epeyce önemlidir" bilgilerini verdi.
Ailelerin yapması gerekenleri anlatan Uzm. Klinik Psikolog Öziç şunları söyledi:
"Çocuğumuzun özel bölgeleri, yaşına uygun halde ona aktarılmalıdır. Âlâ ve makûs dokunuşun farkından bahsedilmelidir. Kendisini makus, tuhaf, garip hissettiren her dokunuşun makûs dokunuş olabildiğini ve bu türlü bir his olduğunda kesinlikle aile olarak kendileriyle paylaşılması gerektiğini öğretilmelidir. Çocuk birisine yaklaşmak, öpmek, sarılmak istemiyorsa asla ısrar edilmemelidir, hayır dediğinde hürmet duyulmalıdır. Böylelikle hayır demeyi öğrenmesi ve uygulaması sağlanmalıdır. Birisinin ona ısrar etmesi durumunda kendisini korumak ismine çığlık atması, o ortamdan uzaklaşması ve güvendiği bir yakınının yanına koşması öğretilmelidir. Ne olursa olsun, ona güvendikleri ve onun yanında olunduğu açıklanmalıdır. Korkutarak, tehditle çocuğa eğitim verilmeye çalışılmamalıdır. Zira bu durum çocuğun istismara daha çok açık hale gelmesine neden olmaktadır. Hiçbir çocuğun bir daha bu çeşit olayları yaşamamasını diliyorum."