Geçen hafta gerçekleşen Gare operasyonu sonunda muhalefet iktidarı suçladı. İktidar terör örgütü PKK'ya lanet okudu. Lakin herkes birbirini suçlarken ortamızdan 13 can ayrıldı. Sanki bu 13 asker, subay ve resmi vazifeli sağ salim konutlarına dönebilir miydi? Tıpkı 1996'da olduğu üzere.
Kaynak1
Kaynak2
Kaynak3
Şemdinli Ortaklar Karakolu'na 1995'te yapılan baskında 15 asker şehit olurken, 8 asker terör örgütü PKK tarafından kaçırılmıştı.
O periyotlar Tayyip Erdoğan'ın da içinde siyaset yaptığı Refah Partisi milletvekili olan Fethullah Erbaş'ın kapısını bir gün bir küme anne çaldı. PKK tarafından çocukları kaçırılan aileler çocuklarına kavuşmak istiyordu.
Erbaş, yaptığı basın toplantısında o periyot Şam'da olan Abdullah Öcalan'a 'Anaların gözyaşlarını durdur, bu erkekliğe sığmaz,' diye sesleniyordu. Karşılığında 'Erbaş gelirse askerleri bırakacağız,' cevabını alınca derhal yola koyuluyordu. Bu ortada Erbakan ve devrin Cumhurbaşkanı Demirel de teşebbüslerinden haberdar oluyor.
Fethullah Erbaş ve arkadaşları ailelere yardımcı olmak için derhal teşebbüslere başladılar ve birkaç defa katır sırtında Kuzey Irak'taki kamplara tırmandılar.
Kuzey Irak'a gidenler ortasında Refah Partisi Van Milletvekili Fetullah Erbaş, İnsan Hakları Derneği Genel Lideri Akın Birdal(daha sonradan HDP milletvekili oldu) , Mazlum-Der Genel Lideri Yılmaz Ensarioğlu, yardımcısı İhsan Aslan ( daha sonra AKP kurucusu ve milletvekili oldu) , Çağdaş Gazeteciler Derneği temsilcisi Mustafa Erdoğan ( Sanatçı Yılmaz Erdoğan'ın abisi) ile asker yakınları vardı.
Gazeteler günlerce haberlerini yapar. Herkes umutludur. 8 aile, 8 evladına kavuşma özlemindedir.
Heyet Kandil'de Murat Karayılan ve İstek Altun'la görüştü lakin birinci görüşmede askerlerin tamamını teslim alamadılar. Yalnızca aileleri gelen 2 er teslim edilmişti.
Fotoğraftakiler: Fetullah Erbaş, Akın Birdal, İhsan Arslan.
Fehullah Erbaş yıllar sonra bu fotoğrafı şöyle anlatmıştı:
"Kampa geldiğimizde, herkes dizilmiş. Sırayla herkesi öperken farkında olmadan Karayılan'la ve öbür örgüt yöneticileriyle de öpüşmüşüm. Zapkenarında silahları omuzlarında 500 kişi.10 tane de ulusal basından kamera var. Nasıl hitap edeceğimi bilemedim. Gerilla desem olmaz, asker desem olmaz, terörist desem çekip vururlar.'Selamünaleyküm' dedim. "İstirahat için mağaraya geçtik. Karanlıkta bir şey göremiyorum. O anda flaşlar patladı. Başımı kaldırdım, PKK bayrakları. PKK bayrağı altında poz vermiş durumuna düştüm.
Yalnızca 2 askeri alabilen heyet hem hayal kırıklığı yaşamıştır hem gergindir.
Zap Kampı'na katır sırtında giden Erbaş, burada Murat Karayılan ile İstek Altun'un ortalarında olduğu PKK yöneticileri tarafından karşılanıyor: 'Katır habire uçurumun kenarından gidiyordu, baktım olacak üzere değil, 20-25 kilometre yolu yürüyerek gittim. Orada herkes sarıldı öptü, sonradan beni öpenlerden birinin Murat Karayılan olduğunu öğrendim.'
Erbaş, PKK kamplarına birinci gidişinde yalnızca anneleri gelen iki askeri geri alabiliyor: 'Sinirlerim bozuldu, her taraf, silahlı adam dolu lakin ağzıma ne gelirse söylüyorum; Erdemsizler, namussuzlar, haysiyetsizler, bizi buraya kadar getirirsiniz de nasıl askerleri geri vermezsiniz?'
Aileler yeniden umudunu yitirmez. TBMM'ye çağrılırlar ve görüşmeler devam eder.
Tabi bu ortada Fethullah Erbaş ülkede hain ilan ediliyor. TBMM'den ve partisinden istifa talepleri geliyor. O ise birkaç ay sonra kalan altı askeri teslim almak için tekrar Kuzey Irak yollarına düşüyor.
Ailelerle tekrar Kuzey Irak'a giden ikinci heyet Zap Kampı'nda İstek Altun'la görüşür ve başka askerleri de teslim alır. 09 Aralık 1996 Pazartesi günü PKK, rehin tuttuğu 8 askeri hür bırakır.
Fethullah Erbaş ailelerin evlatlarıyla buluşmasını ''kuzuların koyunlarıyla kavuşması gibiydi'' diye tanımlıyor.
Her şeye karşın şahit olduğu kavuşma anının çektiği bütün ıstıraplara değdiğini söylüyor: 'Bir an güya herkes dondu. Sonra çılgınca bir sarılma. Bu görünüme oradaki PKK'lılar bile ağladı. Kuzuların koyunlara kavuşması üzereydi. 'İyi ki gelmişim,' dedim''