Hideo Kojima dâhi mi yoksa fazla poh pohlanan bir deli mi derseniz ikisinden de biraz var derim. Çünkü Metal Gear Solid’le yakaladığı başarıdan sonra Konami’yle arası bozulmuş o da taraftar ve Sony’nin desteğini arkasına alarak hummalı bir çalışmaya girişmiş ve büyük gizemler ve komploların ardından ortaya çıkan ama pek de dev satış rakamlarına ulaşamayan büyük bütçeli bağımsız yapım diye niteleyebileceğim oyun Death Stranding olmuştu. Seven de çoktu sevmeyen de ve yalnızca kendiniz deneyimledikten sonra tamam ya da devam denebilirdi oyun için. Kojima bu aralar başka projelere yelken açadursun Sony’nin henüz mevzuya “tamam” demediği gün gibi ortada.
Bir de buradan yürüyün
Hiç bilmeyenler için Death Stranding engebeli arazide kargo taşımak ve az biraz da çatışmalar üzerine kurulu bir oyun ve bu tuhaf konsepti olabilecek en akıcı şekilde işlediğini de söyleyebiliriz. Biz Sam isminde bir taşıyıcı olarak Amerika’yı boydan boya geçerek Kiral Ağ denen bir network üzerinden ahaliyi tekrar bağlamaya çalışıyoruz ve arada dünya ile güzel kızı kurtarma, bebek bakıcılığı gibi olaylarımız olsa da biz ve kargolarımız arasına hiç kimse giremez günün sonunda. Ben PS4 için oyunun incelemesini yazarken 98 saat gömmüştüm ve oyunun öyküsü bittikten sonra bile ara ara girip kafa dinlendirmek için kargo taşıdığım olmuştu. Öyle meditasyon etkisi de yaratan enteresan bir yapımdı Death Stranding işte ve Kojima’nın MGS V döneminde arşa ulaşan egosunu törpülediği, sadeleştiği oyundu da aynı zamanda. Anlamlı ve sürükleyici öyküsü, müthiş müzik seçimleri ve yürümeyi ana oyun mekaniği olarak önümüze koymasıyla ne kadar övsek az gelir ve muhtemelen uzun bir süre boyunca da böyle cesur başka bir oyun göremeyiz. İşin bir diğer ilginç yanıysa pandemi öncesi çıkan oyunun benzer bir konsepti işleyerek güvenli yerlere saklanmış insanların yalnızlığına odaklanması ve bir ağ yardımıyla tekrar birbirlerine bağlanmalarını konu edinmesiydi. Dolayısıyla bu Director’s Cut sayesinde ilk kez oynayacaksanız, bize o an anlamsız ya da tuhaf gelen çoğu şeyin artık gündelik yaşamımızda alışıldık olduğunu fark edebilirsiniz ki bu da komple farklı bir oyun deneyimi demek zaten. Yeniden oynamak isteyenler de bu minvalde oyuna daha farklı bakacaklardır kesinlikle.
Yönetmen gol değil diyor
Ama şunu da belirtmek isterim ki bu oyun kesinlikle Sony’nin diğer PS4 özel oyunlarına yapıştırdığı “Director’s Cut” nişanını hak etmiyor. Miles Morales’li Spider-Man’i de buraya dahil edip Ghost of Tsushima’yı da oynamış biri olarak Death Stranding’in rahatlıkla bir yama ile PS4 ve PS5’e entegre edilebileceğini düşünüyorum. Çünkü ne yarım saati biraz aşan yeni hikâye kırıntısı bu ibarenin hakkını verir ne de ilk Metal Gear Solid’in VR Mission’larını hatırlatan kısa görevler orijinal sayılır. Yarış pisti falan iyice gülünç zaten ve yeni gelen mancınık, Kiral Köprü ve Zıplama Rampası gibi özellikler de rahatlıkla bir DLC olarak oyuna eklemlenebilirdi. Ki bu Director’s Cut’ın yalnızca PS5’e çıktığını da hesaba katarsak Sony’nin sineğin yağını çektiği daha net anlaşılabilir. Kayıt dosyasını aktarmak için normal oyunun tekrar indirilme zorunluluğu da ayrı bir falso. O oyun yamalanıp 4k 60 fps gayet olabilir ki özellikle yapılmayıp bu yeni versiyon çıkartılmış. Çünkü girdim baktım PS4 versiyonu halen 30 fps çalışıyor PS5 üstünde ve yüklemeleri de azımsanmayacak kadar uzun (ki oyunu PC’de oynayanlar 60 FPS alıyor rahatlıkla). Bence burada bir yanlış var ama bu kişisel yorumum tabii ki. Zaten Kojima da durumun farkında olarak “oyundan bir şey kestik ve geri koyduk gibi bir durum yok, o yüzden Director’s Cut denmesi bence yanlış” diyor. O diyor da Sony’e de para lazım belli ki.
Kargoculuk artık daha akıcı
Her PS5 versiyonuna yazmaktan yoruldum ama hadi bir daha yazayım, elbette bu oyun da sistemin gücünü misler gibi kullanarak 4K 60 FPS’de akıyor. Yüklemeler kısa ve acısızken artık dağda bağda bastığınız her taşı, nehrin akışını ve silahların tetik hissiyatını alabileceksiniz. Oyun teknik açıdan zaten sanat eseri gibi bir şeydi ve bu yeni versiyonla tepe noktasına ulaşmış kesinlikle. Uzak mesafeler artık daha net çizildiğinden rotanızı haritaya çok bakma gereği duymadan da belirleyebiliyorsunuz. Kozmetik eklentiler de bol miktarda var ama bahsini etmeye değmez açıkçası. Yeni eklenen ve rakibi hayalet avcısı gibi yakalayıp şoklayabildiğiniz Maser Gun’ı ise kullanması zevkli olsa da düşmanlar yine etkisiz açıkçası. Ha şu var ki yeni eklenen üst zorluk seviyesi mücadeleyi biraz daha çetin hale getiriyor o da hoş bir ayrıntı. Yaklaşık 2 yıl sonra oyuna yeniden girdiğimde en çok üzüldüğüm şeyse el emeği göz nuru büyük emeklerle kurduğum mükemmel teleferik ağımın çoğunlukla yıpranıp yıkıldığını görmek oldu. Oyundaki çok oyunculu sistem sayesinde yaptığımız yapılar diğer oyunculara da görünüyor ve kullanımlarına açılıyor ancak bunun bir handikabı yapının kullanıldıkça eskiyor oluşu idi ki Zaman Yağmurları da işin tuzu biberi oluyordu. Neyse ki yollar sağlamdı da motora atlayıp hallettim yeni içeriği, dağlara mağlara çıkarsa işim zordu ama. O teleferik hattını kullanıp da yeni malzeme koymayan diğer oyunculara da buradan selam olsun.
Ölüleri uyandırmayın
İşin özü her ne kadar oyunun en iyi versiyonu bu olsa da önceden bitirenlerin yeniden satın almasını gerektirecek kalibrede yeniliklerle gelmiyor bu Director’s Cut. Hani yan eğlence olur olsa olsa bu eklentiler ki kıyametten bitap düşmüş bir dünyada zamana karşı yarışmanın da bir mantığını göremedim ben, üstelik Zaman Yağmurları da yağarken. Talimler de işte 2 saatinizi alsa toplamda 3-4 saatlik yeni içerik var diyebiliriz oyunda. Ha ama PS4 ve PC’de oynamadıysanız ve merak ediyorsanız gidin alın bütçeniz yetiyorsa. Ama benim öngörüm odur ki bundan fazla uzak olmayan bir zamanda bu oyun indirime girer ve öyle almak daha makul bir seçim olabilir. Onun haricinde batı cephesinde çok da büyük bir yenilik yok açıkçası.
