Çocuğunuzun ağlamasını neden istemiyorsunuz, hiç düşündünüz mü? Genel olarak cevapların benzer olduğunu düşünüyorum. Evet, ağladığında acı çektiğini düşünüyor olabilirsiniz ya da mutsuz olduğunu düşünüyor olabilirsiniz ve bu düşünceyle baktığınızda ağlaması sizleri huzursuz ediyor. Ancak bu noktada ağlamanın amacı büyük ölçüde yanlış anlaşılmaktadır. Konuya kültürel olarak bakarsak, ağlamayı acı çekmekle bağdaştıran bir toplumda yaşamak bizi bu düşünceye itebilir ancak çocuklara gözyaşı dökme özgürlüğünü tanımak önemlidir. Eskiler ağlayan birini gördüğünde ‘ağla, rahatlarsın’ tavsiyesinde bulunur, aslında bu tavsiye zaman zaman önem kazanmaktadır çünkü ağlamanın vücuttaki toksinlerin atılmasına yardımcı olduğu ve gerginliği azalttığı gerçeği bilimsel olarak kanıtlanmıştır. Zaman zaman çocukların ağlamasının neden gerekli olduğunu ve çocuğunuz ağladığında ne yapmanız/yapmamanız gerektiğini açıklamak gerekirse; çocuğu geçiştirmemenin önemiyle başlayabiliriz. Anı kurtarmak adına yaptığımız dikkat dağıtma, eline bir yiyecek/oyuncak tutuşturma uzun vadede hem ebeveyni hem de çocuğu zora sokacaktır. Kültürel altyapımızda bizlere işlenen ağlamamak ve güçlü olmak arasında bir özdeşleştirme yaptığımız için çocuğumuza da bu aktarımı yapmaya yatkınız. Dolayısıyla çocuğumuzun güçsüz kalmasından endişelenerek ağlamasını istemiyoruz. Bizler her ne kadar bu kültürle büyümüş olsak da ağlama özgürlüğünü çocuğumuza vermek mümkündür. Bu tür durumlarda tek amacımız çocuğu susturmak olmamalı. Çocuğun duygusunu kabullenmek ve anlaşıldığını hissettirmek önem taşıyor. ‘Şu anda gerçekten üzgün olmalısın, istersen sakinleştikten sonra seni dinleyebilirim.’ diyerek çocuğa gözyaşı dökme özgürlüğü tanımanın yanında kabul edildiğini de hissettirmiş oluruz.
Çocuğunuzun sebepsiz ağladığını düşünüyor olabilirsiniz. Bazen içtiği meyve suyunun bardağını beğenmediği için bazen de kalemlerini bulamadığı için ağlamaya başlayabilir. Ancak bu ağlamalar genellikle önceki acıların birikmesiyle oluşur. İhtiyaçlarının dikkate alınmaması, anlaşılmadığını hissetmesi ve istediği reaksiyonu alamadığı durumların birikimiyle böyle küçük sebeplerden şiddetli ağlamalar gösterebilir. Bu küçük şeyleri bahane göstererek birikmiş kızgınlıklarını açığa vurabilirler. Bu tür sebepsiz gözüken ağlamalarla aslında sizlere mesaj veriyorlar çünkü bir çocuktan ‘anlaşıldığımı hissetmiyorum’ cümlesini duymayı beklemeyiz. Muhtemelen bunu size ağlayarak gösteriyor.
Ağlamayı ne pahasına olursa olsun durdurmaya çalışan anne ve babalar ilerleyen zamanda çocuğun birikmiş öfke ve üzüntülerini baskıladığını ve kendini ağlamamak için dizginlediğini fark edecektir çünkü ebeveynleri tarafından bu şekilde durdurulmaya çalışılan çocuklar ağlamanın güvenli olmadığı ve durdurulması gereken bir davranış olduğunu içselleştirmeye başlarlar. Rahatsız olduğu bir durumda, moralleri bozuk olduğunda ya da birikmiş acılarını boşaltma ihtiyacı duyduğunda ağlayamayacağını düşündüğü için parmak emme, biberon bağımlılığı, bir oyuncağa bağlanma gibi alışkanlıklar geliştirebilirler çünkü bu nesneleri ağlamaktan daha güvenli buldukları için ağlamanın yerine koyarlar. Bu durumda çocuğa yanında ağlayabileceği güvenli kişi olduğunuzu hissettirmelisiniz. Ağlamaları minimum düzeye indirmek istiyorsanız ise onunla her gün oynayacağınız yarım saatlik bir oyunda sizi yönlendirmesine izin verip duygularını kabul ettiğinizi göstermelisiniz. Çocuğunuz yavaş yavaş sizle bu güven bağını kuracaktır.