Not: Bu yazı daha evvel Oyungezer mecmuasının Mart 2018 sayısında yayınlanmıştır. Yazan: Tarık Kaplan
Başlığı okuyup da acilen gözlerini devirenler, sizi şöyle bir dışarı alabilir miyiz? Tarafsız bir anı yazısı mı bekliyordunuz benden; 25 saatlik oyunu 50 saate kadar sündüre sündüre 30’dan ziyade defa bitiren bu fanatikten? Yok arkadaşım, burada yalnızca FF8’in ne de harika bir oyun olduğunu duyacaksın. Ona nazaran kendini hazırla, kurmadıysan acilen Steam’den oyunu kapıp yüklemeyi başlat ve o denli gel.
Artık bana çıkıp oyunu oynayan ve Balamb Garden’da okumuş olmayı istemeyen birini bulabilir misiniz? Oyuna başladığımız askeri mektep, bir askeri mektepten bekleyeceğiniz her şeyin o kadar zıttı ki, insanın çıkıp yerküreyi keşfetmektense etrafta takılıp derslere giresi geliyor. Resmen medya oyunlarının Hogwarts’ı Balam Garden yaşattığı ilişiklik duygusu açısından. Lobisinden tüm ana koridorlarına kadar uzanan havuzuyla, sakin sakin su fışkırtan fıskiyeleriyle (Galbadia Garden’a sesleniyorum: FIŞKİYEDEN NE İSTEDİNİZ?!), havalı üniformalarıyla, tatlış yöneticisiyle ve elbette gönül yakan eğitmenleriyle (Kırbaçlı mektep öğretmeni mı olur, kimin fikriydi bu?) ah o gemide ben de olsaydım dedirten bir bölgede başlıyoruz oyuna. Âşık olmamak ne mümkün?
| FINAL FANTASY VIII 
Geliştirici: Square Enix Yayıncı: Square Enix Çıkış Tarihi: 11 Şubat 1999 Platformlar: PS1, PS3, PC |
Mektebin elit paralı erleri olan SeeD’lere katılmaya çalışan odun karakterli Squall’ın, iticiliğin cazip işlenebildiği nadir Japon işi karakterlerden biri olduğunu görüyoruz kısa müddette. Yan karakterler de hiç vakit geçirmeden bir bir tanıtılıp hadiseler açılmaya başlıyor. Buradan sonrası da varsayım etmenin imkânsız olduğu hadiselerle dolu korkunç bir yolculuk natürel...
Öğrencilikten sınıf başkanlığına giden yol
Sıradan bir öğrenci olarak başladığımız yolda o denli garip dönüşler yaşatıyor ki hikâye... Üstelik tek bir an bile ne yapmanız gerektiği konusunda kuşku yaşatmamasına karşın (belki adalar arasında White Seed Ship’i aradığımız vakit hariç) başlangıçtan itibaren hatırı sayılır bir muaflık de sunuyor. Baştan itibaren mektepte dilediğiniz üzere gezebiliyorsunuz örneğin, ya da dışarı birinci çıktığınızda bütün Balamb adası ayaklarınızın altında oluyor. Ancak çok inceleme üzere gittim, neden hakikaten efsane olduğuna geçeyim biraz da siz de ne kaçırdığınızın farkına varın.
FF8’i oynayacağınız minimum 25 saat boyunca neredeyse asla birebir mekânda takılıp kalmıyorsunuz mesela. Ortamlar mütemadi olarak değişiyor, harita kademeli olarak keşfe açılıyor, zaviyelerde bulabileceğiniz sırlarla yan hizmetler sizi asla ana yoldan alıkoymasa da dilediğinizde keşfetmeniz için bekliyor. Her bir ortama ve duruma nazaran farklılaşan, oyun ilerledikçe kendini aşan müzikler de acilen her duyguyu yaşatan serüvenimizde mütemadi bize destek olmak için orada. Yalnızca Open Fields dinleyerek saatlerce bomboş çayırlarda koşabilir, arada önünüze çıkan mantardan bozma yaratıklardan büyü çalarak vakit öldürebilirsiniz. Günümüze nazaran oldukça yavaş kalan savaş sistemi bile sunduğu seçenek sayısı açısından kendi serisi içinde doruktadır örneğin. Kolaya kaçmak isteyenler içinse Guardian Force’lar buyruğunuza amade.
| Epik bir başlangıç yapan, her anı ve karakteriyle büyüleyen ve de harika sonlanan bir klasik
Hikâyeyi ne kadar hoş olursa olsun sahiden kıymetli yapan şeyse karakterler. 6 kişilik ekibimizde sevemeyeceğiniz tek bir karakter yok, hepsi kendi içerisinde belli bir derinliğe sahip, hepsinin (bir ara ortak bir noktaya da bağlanan) şahsî hikâyeleri ve istekleri var. Squall’ın gerisi sıra askeri nizamda koşarken yancılarımız değil, ekip arkadaşlarımız oluyor hepsi. Zell’in bitmeyen kuvvetiyle kapanmayan çenesi başımıza büyük belalar açtığında, Selphie’nin neşeli karakteri aldığı yıkıcı haberlerle darmadağın hale geldiğinde, kırbaçlı eğitmen Quistis iç kaygılarını en güzel talebesiyle paylaşamaya karar verdiğinde ya da şımartılmış bir genç kız olduğunu düşündüğümüz Rinoa’nın aslında ne kadar cesaretli olduğunu gördüğümüzde hepsine daha da çokça bağlanıyoruz. Karakter gelişiminin nasıl olması gerektiğini anlatan bir kitap üzere ilerliyor oyun adeta. Velev buna ekip dışında tanıdığımız yan karakterler bile dâhil.
Haydi lakin. Selphie’ye bakıp da tatlı, Rinoa’ya bakıp çok şık ya da Seifer’a bakıp tam bir gurursuz olduğunu söylememezlik edemezsiniz. Ya da tahminen edersiniz zira kimlerden bahsettiğime dair hiçbir fikriniz yoktur. E o da sizin ayıbınız.
Uçsun mektepler, ağlasın aylar
Serinin o ana kadarki en başarılı prodüksiyonunun akabinde çıkıp bu kadar çokça değişiklik içermesiyle de çok yiğit bir oyun FF8. Mana sisteminin büsbütün kaldırılıp mekanına akın gücü - büyü yapma tercihine dayalı Junction sisteminin gelmesi, yeni silah almak tarafına silah geliştirme sistemiyle gelişimin değişmesi, serinin son periyottaki oyunlarında yan alan kapkaranlık atmosfer bölgesine gençlerden oluşan bir ekiple çok daha canlı bir havaya girilmesi daima büyük kararlardı ve hepsi de işe yaradı. Velev oyunda “yancı bir başkarakteri”, farklı vakit dilimlerinde denetim ettiğimiz kısımlar bile var. Çok bahadır bir imalat FF8 ve bu cüretini oyuncuya yaşattığı hislerde da gösteriyor.
Çölün ortasındaki hapishanede yukarı aşağı koşarken kapana kısılmışlığı, uzayda bomboş sürüklenirken kaygıyı, mektepte yukarı aşağı koşarken aidiyeti, sakin bir kasabanın otelinde dinlenirken huzuru, hanenizi savunurken hiddeti, sevdiğiniz kişi ellerinizin arasından kayıp giderken terk edilmişliği ve elinizden hiçbir şeyin gelmediği durumlarda çaresizliği sonuna kadar hissedeceksiniz. Squall kadar umursamaz bir karakterin kabuklarını aştıkça altında neler yattığına şaşıracaksınız. Yüzeysel görünen tüm hadiselerin ardında aslında ne kadar karanlık bir geçmiş yattığını öğrendikçe daha ziyadesine susayacaksınız. FF8 sizi o denli ya da bu türlü içine çekecek.
| 
|
Neden Efsane Oldu?
BALAMB GARDEN
İşte isimsiz yerküresinde gitmeyi en çok istediğimiz bölge bu mektep. Dairesel formlardan oluşan dizaynlarıyla incecik motiflerle işlenmiş duvarları, alışılmışın büsbütün dışındaki mimarisiyle sonradan koca bir karargâha dönüşmesini sağlayan geçmişi, oyunun her anında dönebildiğimiz gerçek mesken hissiyatı… Çok şey sayılabilir Balamb Garden’ın neden bu kadar şahsi olduğuyla ilgili. Lakin tahminen de görüntü oyunları içinde en çok “ev” üzere hissettiren mekanlardan biridir bu sebeplerden dolayı.
EKİP ÜZERE EKİP
Her bir üyesini önemseyebildiğiniz kaç ekip var oyun yerküresinde yanlışsız söyleyin artık. Tıpkı yaş aralığında olmaları, her birinin kendi serüvenleri olmasına rağmen ortak noktalar bulmakta da zorlanmayışları, çocukluktan itibaren birlikte geçirdikleri devranlar, birebir kimselere şükran ve nefret duymaları… Karar anlarında hepsinin birbirini destekleyişi… Sahiden önemsediğiniz, desteğinin gerinizde hissettiğiniz beşerlerle yaşanan bir maceranın tadını alıyorduk oyunda ve bu hiçbir şeye değişilmezdi.
AKIŞ SURATI
Her oyunun örnek alması gereken bir akışı var bana kalırsa FF8’in. Hikâyenin anlatımı bir an olsun yavaşlamazken vazifeler, sorumluluklar ve vukuatlar arasında her hengam yerkürenin keyfini çıkartmanıza da müsaade veriyor oyun. Yan hizmetler asla “görev” üzere hissettirmiyor ve mükafatları olmazsa olmaz da değil lakin hepsi kendini merak ettirerek yaptırıyor. Yerkürenin geçmişi ana hikâyede verilse de daha ziyadesi gezip dolaşarak, farklı karakterlerle etkileşime geçerek bulunabiliyor, bu da keşfi pahalı kılıyor. Onuncu oynayışımda bile yeni fark ettiğim detaylara sahipti oyun, velev kimi çok ufak şeyleri 30. oynayışımda bile birinci defa gördüm, bunu yapabilmek de kolay şey değil elbette.
TINILARDA KAYBOLMAK
Üstat Uematsu’nun kendini aştığı oyundur bu. Her bir melodisi kendi sahnesini akıllara kazıyacak kadar özgün ve güçlü, her biri gerçek hisleri harekete geçirecek akıllıca notalara basıyor. Açık sahada koşarken müziğe kapılıp gitmek, fütüristik kent Eshtar’da tıpkı kentin kendisi üzere alışılmadık notalar eşliğinde dolaşmak, boss savaşlarında adrenalini sonuna kadar hissetmek, son savaşın her bir aşamasında daha ürkütücü, daha heyecanlı, daha epik hale gelen müzik değişimi… Ne kadar çok sıralı şey yazdım bu metinde. Anlatacak o kadar şey var ki, buna karşın müzikleri ama bahsi geçen anlarda hem dinleyip hem de sahneleri yaşayarak gerçek potansiyelinde hissedebilirsiniz.
UNUTULMAZ ANLARI
Rinoa’yı kurtarmak için uzaya atladığımız sahne, mekteplerin birbirine girdiği harika savaş sekansları, devir sıkışmasında yolumuzu bulmaya çalışmamız, Squall’ın neredeyse öldüğü büyücü savaşı, açılış görüntüsü, kapanış görüntüsü, ekibin yarısının akıbetini bilmeden geçirdiğimiz saatler… FF8 saymakla bitmeyecek kadar unutulmaz anla dolu, velev oyunun tamamı bu anlara ulaşmaya çalıştığımız bir süreç adeta. Bir bütün olarak efsane olmasını, onlarca efsane sahnesine borçlu aslında.
AŞK!
Burada benim oyuna olan aşkımdan değil, oyun içindeki aşktan bahsediyorum ve pek çok formu var bunun. Squall ile Rinoa arasında nefret ilgisiyle başlayıp her bir ilmeğinin tek tek örülmesine şahit olduğumuz unutulmaz bağ spot ışıkları altında olanı elbette. Ancak öte yandan Headmaster Cid ile ismini artık verip sürpriz bozmak istemediğim kişinin aşkı (evet, oyun 19 yıllık ve ben hâlâ spoiler vermek istemiyorum), Seifer’ın işler denetimden çıktıktan çok sonra bile tereddüt etmesine sebep olan hisleri, Irvine’in kendince pek haklı sebepleri olan düşkünlükleri… Laguna, Julia ve Raine… FF8 her açıdan aşkı yaşıyor ve yaşatıyor oyuncuya.
BİR BÜYÜME HIKAYESI
Sadece karakter gelişimiyle bitmiyor FF8’in büyüme hikâyesi. Aslında ergenlik çağındaki gençlerden oluşan bir ekip pek çok sorgulama için de mükemmel bir taban hazırlıyor. Squall’ın insan ilgilerine olan bakış açısı her insanın bir periyot sorguladığı bedelleri yansıtıyor aslında. Bunun dışında güzel ve kötüyü sorguladığı iç fikirleri, büyümenin, yetişkinliğin ne olduğuna dair fikirleri, sorumluluğu üzerinde hissettiği anlarda karar verirken neleri hesaba katması gerektiğini sorgulaması, kişiliğiyle çatışan kararlar almak zorunda kaldığında yaptığı hareketler ve daha pek birden fazla, hayatı öğreten cinsten sahneler hazırlıyor. Squall’ın gelişimi, aslında her gencin yetişkinliğe geçişteki değişiminin bir yansıması adeta.