Son Konu

Kötüden İyiye Spider-Man Filmleri

makaleci

Yeni Üye
Katılım
14 Ocak 2020
Mesajlar
351,088
Tepkime
0
Puanları
36
Yaş
35
Credits
0
Geri Bildirim : 0 / 0 / 0
content_63051.jpg

Spider-Man, uzunca bir devir Marvel'ın en tanınan kahramanıydı. Velev 2008 yılında başlayan MCU ile birlikte Iron Man'in popülerliği yükselene kadar Marvel'ın bayrak gemisi Spidey idi demek yanlış olmaz. Hal bu türlü olunca mahallemizin sevimli komşusunu beyaz perdede de çok defa izleme talihine eriştik. Bunlardan kimileri gönüllerde taht kurdu, kimilerini ise derhal unutmak istedik. 

Bu listeyi yaparken başlangıç noktası olarak Sam Raimi sinemalarını aldık ve 70'li yıllarda çıkan eski yöntem Spider-Man sinemalarını buraya dahil etmedik. Zira hepimizin bildiği ve izlediği sinemalar olmasını istedik. Bakalım Spider-Man'in film tarihi 17 yılda neler görmüş geçirmiş.

The Amazing Spider-Man 2 (2014)



İşte hepimizin unutmak isteyeceği bir Spider-Man sineması... Sony'nin 2012 yılında başladığı yeni Amazing Spider-Man sinema serisinin 2. sineması, cidden tam manasıyla bir hayal kırıklığıydı. Andrew Garfield'ın Peter Parker olarak önümüze çıktığı seride birinci sinemada az da olsa umut ışığı almıştık. 2. sinemanın "Gwen Stacy'nin Ölümü" hikayesini bahis alacağını öğrenince de heyecanlanmıştık. Gelgelelim tüm bu heyecan ve beklenti mahallini öfke ve hayal kırıklığına bırakmıştı.

Andrew'ın Peter Parker'ı canlandırması bir noktaya kadar tolore edilebilirdi. Zira Peter olarak beğenilmeyen olsa da Spider-Man olarak çok da kötü değildi. 2014 yılında vizyona giren The Amazing Spider-Man 2'de en çok unutmak istediğimiz şey ise elbet pek bir acayip ve hayli uygunsuz olan Electro karakteriydi. Emma Stone epey başarılı bir oyuncu olsa da Gwen Stacy ile ilgili hoşluğu dışında bu sinemada övülecek gayrı bir şey de yoktu. Umumi olarak çağdaş devir Spidey sinemalarının en berbatı diyebiliriz. 

The Amazing Spider-Man (2012)



Beyaz perdede yine bir Ben Amca'nın irtihali sahnesine tanıklık olduğumuz bu sinema Sony için bir tekrar başlangıç gayesiydi. Sam Raimi üçlemesinin akabinde yeni bir Spider-Man ile önümüze çıkmak isteyen stüdyo direktörlüğüne Marc Webb'i getirdiği sinemada Andrew Garfield'ı da birinci kere Peter Parker olarak önümüze çıkardı. Hekim Curt Connors'ın Lizard'a dönüşüm sürecini ve Spider-Man'in bu mevzuda yaşadığı ikilemleri anlatan sinema aslında "o kadar da kötü" değildi.

Doğal Sam Raimi'nin münhasıran birinci iki sinemasından sonra gelen The Amazing Spider-Man beklentileri karşılayamadı. Ama tekrar de devam sinemasıyla kıyasladığımız hengam çok daha güzel olduğunu söyleyebilirim. Velev bu ikilemenin en tuhaf tarafı tüm Spider-Man sinemaları arasında çizgi romana en sadık kalan sinemalardı. Natürel çizgi romana sadık kalmak munfasıl, bunu başarılı bir biçimde uyarlamak ise apayrı bir hadise. Marc Webb'in sinemaları işin uyarlama kısmında sınıfta kaldı. 

Spider-Man 3 (2007)



Bu noktadan sonraki sinemalar için ben bir Spider-Man hayranı olarak berbattı diyemem. Hepsinin noksanlıkları ve saçmalıkları elbette vardı lakin tekrar tekrar izlemek konusunda hiçbir eza yaşamadım. Yani bir TASM sinemaları üzere değillerdi. 

Sam Raimi üçlemesinin son sineması olan Spider-Man 3'de yukarıda yazdığım üzere noksanlıkları ve saçmalıklarına karşın bugün bile izlediğimde birtakım hisleri içimde yine canlandırmayı başarıyor. Bilhassa kimi sahnelerinde (örneğin son dövüşe gitmeden evvel Peter Parker'ın klasik kostümü giydiği sahne) hakikaten Spider-Man sineması izlediğimi anlıyor üzere oluyorum. İşin Peter Parker/Spider-Man hislerini yansıtma açısından Sam Raimi sinemalarının üstüne yok. 

Raimi'nin birinci iki sineması epeyce başarılıydı. Birinci sinemada hoş bir giriş yapıldı, 2. sinemada Spidey ismine tepeyi yaşadık. Üçüncü sinema ise biraz karmaşıktı. Bunun sebebini de açıklamak lazım. Aslında Raimi bu sinemada Venom'u kullanmak istemiyordu. Gelgelelim Sony'nin ağır presleri sonucunda sinemaya bir de Venom eklendi ve hadiseler karmakarışık bir hal almaya başladı. Olağan bir de "emo Peter" üzere klişeleşmiş kişisi en kibar tabirle hayal kırıklığına uğratan sahneler de işin içine eklenince. Raimi üçlemesinin finali birinci iki sinemanın çok gölgesinde kaldı. 

Spider-Man: Far From Home (2019)



Marvel Sinematik Cihanı, Captain America: Civil War sinemasıyla birlikte çizgi romanlardaki en tanınan karakteri olan Spider-Man'i sinematik cihana de dahil etti. O sinemada Spidey'i gördükten sonra hepimiz Spider-Man'in solo sinemalarının geleceğini de biliyorduk. O solo sinemalardan ikincisi Far From Home vizyona girdiğinde yalnızca bir Spider-Man sineması olmakla kalmadı. Birebir hengamda Avengers: Endgamme sonrası mevcut sinematik kozmosun durumunu bizlere gösterdi ve en kıymetlisi MCU'nun üçüncü aşamasını da sonlandırdı. Gelgelelim hususumuz gereği Spider-Man sinemalarını konuşmak gerekirse, Far From Home çok da yeterli bir Spider-Man sineması değildi. Fakat bu yalnızca bu sinemayla açıklanacak bir hadise da değil.

MCU'nun yarattığı Spider-Man imajı pek çok Spidey hayranı için pek kabul edilebilir bir imaj değil. Hele ki tüm MCU'yu ve doğal olarak Spider-Man'i de her şeyiyle Tony Stark'a bağlamak işin tadını oldukça kaçırıyor. Far From Home'da bir de Spidey'i New York'un dışında Avrupa semalarında gördük, epey hoş işlenmiş bed adamı Mysterio tekrar bir halde Tony Stark'a bağlansa da sinemanın en şık işiydi. Aksiyon sahneleri doyurucu, hikayesi biraz boş bir sinema olarak Far From Home da Spider-Man sinemaları tarihine geçmeyi başardı. Bu sinemadan sonra yaşanan Disney-Sony arasındaki Spider-Man bunalımı de işlerin biraz muallakta kalmasına neden olmuştu, sonrasında iki firma tekrar anlaştı ve Spider-Man'in MCU kariyerinin devam edeceğini öğrendik. Bakalım Tony Stark'sız bir yerkürede Peter Parker neler yaşayacak?

Spider-Man: Homecoming (2017)



Spider-Man'i MCU'da gördük, aradan biraz devir geçti ve kaçınılmaz olan birinci solo sineması izledik. Aslında yeni bir mecrada Spider-Man izleyince orijin hikayesi beklentileri de vardı lakin MCU o mevzulara hiç girmedi, bence uygun de oldu zira filmde Ben Amca'nın ölüşünü görmekten sahiden sıkılmıştık. Onun noktasına MCU, bambaşka bir yola gitti ve bu yol Spider-Man'in yeni yol haritasının da başlangıcı oldu. Artık var olan Spider-Man imajı Tony Stark ile direkt irtibatlıydı. Bu sinemanın berbatı Vulture'un da Stark ile yakından bir bağı vardı. Yeniden de Homecoming sefalı bir sinema olmayı başardı, en azından New York içinde geçtiği için Spider-Man havasını Far From Home'a nazaran daha çokça yaşadık.

Tom Holland'ın Spider-Man/Peter Parker portresi çizgi romandakinden biraz uzakta fakat bu durum yerkürenin değiştiğini ve 2010'lu yıllarda liseli olan bir Peter Parker'ı düşününce biraz kabul edilebilir oluyor. Tekrar de tüm Spider-Man hadiselerini Tony'e bağlamak pek akıllıca bir tavır değildi. Keza Homecoming'in en enteresan hadiselerinden birisi Spider-Sense hadisesinin pek oturmamış olmasıydı ki buna da sonrasında çeşitli açıklamalar yapıldı. Sinemanın berbat adamı Vulture, Mysterio'ya nazaran daha geri plandaydı ancak sinemanın umumisine ve parti dozajına bakınca (söz konusu MCU olunca baktığımız en kıymetli şey cümbüş oluyor) Far From Home'a nazaran bir tık daha güzeldi diyebiliriz. Lakin Sam Raimi önderliğinde daha güzellerini de izledik.

Spider-Man (2002)



Listenin birinci iki sırasına geldik. 1. sırayı kestirmek sıkıntı değil fakat 2. sıra için Homecoming ile Sam Raimi'nin birinci Spider-Man sineması arasında çok az gidip, geldim. Saf son kararı vermek güçlükle olmadı zira Sam Raimi üçlemesi ve asrî devir Spider-Man'in film tarihi bu sinemayla başladı. 2002 yılında vizyona giren ve başrolünde Tobey  Maguire'ı izlediğimiz sinemada Peter Parker'ın orijin hikayesini de filmde izledik. Bunu birinci kere filmde izleyince çok da beğenmiştik. Lakin Sam Raimi üçlemesinde birinci sinemada başlayan ve beni en çok rahatsız eden şey ağ mekanikleriydi. Spider-Man'in ağlarının doğal olması pek aklıma yatmamıştı, hala da yatmıyor. Ağ kartuşu değiştirmeyen ve bu durumdan muzdarip olmayan bir Spider-Man biraz eksik kalıyor.

Spider-Man 2002 yılında Marvel'ın en ön plandaki karakteriydi. Daha ortada MCU yoktu ve Fox'un X-Men sinemaları dışında hoş Marvel sinemaları izlemeye hepimiz hasrettik. Yani ortada bu türlü bir eksiklik vardı. Sam Raimi'nin Spider-Man'i tam da bu boşluğu doldurdu ve bunu şahane bir formda yapmayı başardı. Sinemanın oyuncu tercihleri ve senaryosu o devirde eleştiriliyordu, bugün de eleştiriliyor. Lakin şöyle bir gerçek var ki Raimi'nin yarattığı Peter Parker portresi kadar başarılısını da bir daha göremedik, görebileceğimizi de sanmıyorum. Sinemanın baş berbatı Green Goblin/Norman Osborn ile Spider-Man/Peter Parker arasındaki ilgi de sinemaya eksiksiz yansımıştı. Harry Osborn'un varlığı da ilerleyen sinemalar için kusursuz bir altyapı hazırlığıydı. Yalnızca Mary Jane biraz ziyade bağırıyordu ve bağırması serinin sonuna kadar da hiç bitmedi.

Spider-Man 2 (2004)



Geldik tepenin en tepesine ve muhtemelen en az tartışılacak mahalline. 2002 yılında birinci Spider-Man sinemasını izledik ve o devir için çok etkilendik. Sony'de bunun farkındaydı ve sürat kesmeden devam sineması için çalışmalara başladı. Sam Raimi'nin serisinde 2. sinemaya geldiğimizde karakter gelişimini gördüğümüz bir Peter Parker vardı ve bu çok keyifli ediciydi. Yalnızca Peter değil, birinci sinemada gördüğümüz birden fazla karakter bir gelişim göstermişti. Yalnızca eski karakterler değil yeni bed adam Dr. Octopus da epeyce yeterliydi ve çizgi romanlardan biraz farklı olarak güzel bir hedefi vardı. Sinemada hem Peter Parker hem Spider-Man hem de beğenilmeyen adam çok güzel olunca ortaya bir baş yapıt çıkıyordu. Üstelik bu baş yapıt çizgi romandan esinlenen birkaç sahneyle süslenmişti.

Örneğin sinemada Spider-Man'in kostümü çöpe atıp gittiği sahneyi hatırlayacak olursak, o sahne tıpkı biçimde Stan Lee'nin yazıp John Romita'nın çizdiği 1967 yılında yayınlanan Spider-Man No More isimli sayıdan alıntıydı. Daha sonra bu imajın birebiri Miles Morales'in başrolünde taraf aldığı Ultimate Spider-Man serisinde de kullanıldı. Yani MCU'nun bilakis Raimi üçlemesi çizgi romanlardan ilham almıştı. MCU'ya geldiğimizde ise çizgi romanların sinemalardan ilham aldığını görüyoruz. Saf aradan çok sene geçti ve çizgi romanların popülerliği filmin çok gerisinde kaldı bu gerçeği de kabul etmek lazım. Spider-Man 2, hem Peter Parker hem de Spider-Man hikayesi olarak bizlere duygusal anlar yaşatmayı başardı. O yüzden bugün bile Spider-Man denilince akla derhal bu sinema geliyor. Şayet üçüncü sinemada Raimi ve Sony anlaşabilse ve işler Raimi'nin istediği üzere ilerlese bugün tahminen çok daha öteki bir Spider-Man Sinematik Kainatı izliyor olacaktık ve tahminen de MCU bu kadar tanınan olmayacaktı. Bundan da hoş What If?! hikayesi çıkarmış, artık farkettim.

Bonus: Spider-Man: Into the Spider-Verse (2018)



Spider-Man sinemalarından bahsederken bu hoş sineması yok saymak olmazdı. Fakat listeye koymak cins itibariyle başka sinemalara haksızlık olacaktı. Esasen Into the Spider-Verse hariç gayri tüm sinemalarda ana kahramanımız Peter Parker idi. Burada ise çağdaş periyodun Spider-Man'i Miles Morales önümüze çıkıyor. Natürel yalnız değil, yanında envai çeşit kainatlardan Spider-Man kişilikleri de var. Münhasıran 40'lı yaşlarında olan ve tam manasıyla bir akıl öğretmeni olmasa da yaşanmışlıklarıyla sinemaya damga vuran Peter Parker'dan muhakkak bahsetmemiz lazım. Sony'nin MCU'nun Spider-Man gazıyla yeni bir Spider-Man Cihanı oluşturmaya karar verdi ve bunu çok akıllıca bir yolla animasyon ile yaptı. Esasen Miles'ın çizgi romanlarda çok yüksek bir popülerliği vardı Spider-Verse'de çok evvelden beri bilinen bir şeydi ve bunları olağanüstü bir formda sinemaya döktüler. 

2018'in son devrinde vizyona giren çizgi sinema Spider-Man olmakla ilgili eksiksiz sahnelere sahipti. Başından sonuna hem duygusal hem de aksiyon olarak epey tatmin edici olan sinemanın animasyon kalitesi ve müzikleri de epeyce başarılıydı.1994 yılında yayınlanmaya başlayan çizgi sinema serisi Spider-Man The Animated Series'ten beri Spider-Man ismine çıkmış en uygun çizgi iş muhakkak Spider-Verse sinemasıydı. Zati direktörler Bob Persichetti, Peter Ramsey ve Rodney Rothman'ın da gelecekleri bu sinemanın akabinde daha parlak oldu. Üç ismin de ismini artık daha sık duyuyoruz. Sony de Into The Spider-Verse'in devamı için düğmeye bastı ve 8 Nisan 2022'de Spider-Man: Into the Spider-Verse 2'yi izleyeceğiz. 

Listeyi tamamlarken 17 senede izlediğimiz Spider-Man sinemalarına bakınca MCU öncesi ve MCU sonrası çizgi roman uyarlamalarının geldiği nokta da hayli dikkat cazibeli. Evvelden hasretle çizgi roman uyarlaması beklerken artık her yıl 3-4 tane bu türlü sinemalar izliyoruz ve hikaye kalitelerinde de önemli bir düşüş var üzere gözüküyor. 90'ların ahir başlayan ve 2000'lerin ortasına kadar süren çizgi roman uyarlamaları tahminen görsel efekt manasında daha kaliteli değildi lakin bana daha içtenlerdi üzere geliyor. Münhasıran Raimi üçlemesinin birinci iki sineması ve X-Men üçlemesinin birinci iki sinemasından aldığım keyfi yeni periyottaki birçok sinemadan alamadım. Siz hangi çizgi roman uyarlamalarını seviyorsunuz? MCU ile başlayan yeni periyodu mi? Yoksa Fox'un birinci X-Men sinemasıyla başlayan o ara devri mi?
 
Üst Alt